மாவிட்டபுரத்தில் இருந்து வல்லிபுரம் வரை

சின்னராசா அண்ணை முன்னமே சொல்லிவிட்டார், "முதலில் கீரிமலை கண்டுட்டு வரேக்கே மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயில் போவம்"என்று. கீரிமலை நகுலேஸ்வரர் ஆலயத்தில் இருந்து ஆட்டோ மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயிலுக்குப் பறந்தது. மாவிட்டபுரக்கந்தனின் கோபுரமுகப்புக்கு முன்னால் வந்து நின்றோம். எந்தவித ஆடம்பரமும் தரிக்காத நிலையில் கம்போடியாவில் கண்ட பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்திய நிலையில் இருந்த கோயில்களின் முகப்புப் போல இருந்தது. கோபுர வாயில் அடைக்கப்பட்டிருக்கின்றது. அருகே போகும் குருக்கள் வளவுக்குள்ளால் கோயிலின் உள்ளே நுழைகின்றோம்.

சோழ அரசன் திஸ்ஸ உக்கிரசிங்கனின் மகள் மாருதப்புரவீகவல்லி, கலைக்கோட்டு முனிவரின் சாபத்தினால் முகத்தில் ஏற்பட்ட குதிரை முகம் போன்ற விகாரம் நீங்க கீரிமலைத் தீர்த்தம் நீராட வந்தபோது முருகனுக்குக் கோயில் ஒன்று அமைத்தாள். சோழ இளவரசி தங்கியிருந்ததைக் கேள்விப்பட்ட ஈழத்தின் கதிரமலையை ஆட்சி செய்த உக்கிரசிங்கன் அவளைக் கவர்ந்து சென்று மணம் புரிந்தான். பின்னர் மாருதப்புரவீகவல்லியின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அவன் அந்த முருகன் ஆலயத்தை இந்தியாவில் இருந்து விக்கிரகங்களைத் தருவித்துக் கட்டினான். இவ்வாறு கந்தனின் விக்கிரகங்களைத் தருவித்த இடமே காங்கேசன் துறை எனவும், மாருதப்புரவீகவல்லி தெய்வீக அருளால் தன் குதிரை முகம் நீங்கப்பெற்ற இடம் மாவிட்டபுரம் (மா = குதிரை ) எனவும் அழைக்கப்பட்டது. கீரிமலை, காங்கேசன்துறை, மாவிட்டபுரம் உள்ளடங்கலான இடத்தைக் கோயிற்கடவை என்று அழைப்பார்கள். (தல வரலாற்றுக்குறிப்புக்கள் உசாவ உதவியது: கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம்)






ஆலயம் அமைதியில் திளைக்கின்றது. ஆலயத்தைச் சுற்றி நாம் வலம் வர, பித்துக்குளி முருகதாஸ் பாடத்தொடங்குகின்றார். முருகனைத் தவிர வேறெதையும் நினைக்கமுடியாமல் கட்டிப் போடுகின்றது. உட்பிரகாரத்தைச் சுற்றிவிட்டு வெளிப் பிரகாரத்தைச் சுற்றுகிறோம். அங்கே உருக்குலைந்த நிலையில் தேர் ஒன்று நிற்கின்றது. தென்னிலங்கையில் இருந்து வரும் "வானரங்கள்" இந்தத் தேரின் எஞ்சிய மரச்செதுக்குச் சிற்பங்களைப் பிடுங்கிக் கொண்டு போகின்றார்களாம், ஐயர் நொந்து கொண்டார். ஊருக்கு ஒரு திடீர்க் கோயில் என்று புதுசுபுதுசாக வந்து பவிசு காட்டிக்கொண்டருக்க, மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயில் இன்னமும் திருத்தி அமைக்கப்படாத நிலையில் சோபை இழந்து நிற்கின்றது.



"நிலாவரைக் கிணறு பார்ப்போமா" என்றவாறே சின்னராசா அண்ணர் ஓரமாக ஆட்டோவை நிறுத்த எதிரே நிலாவரைக் கிணறு என்ற பெயர்ப்பலகை தென்பட்டது. யாழ்ப்பாணத்தில் என்றுமே வற்றாத கிணறு என்று சிறப்பைப் பெற்றது இந்த நிலாவரைக் கிணறு. அயற்கிராமங்களில் பயிர்ச்செய்கைக்காக இந்தக் கிணற்றில் இருந்து நீர்ப்பாசன வசதி செய்து கொடுக்கப்பட்டது ஒருகாலம். கிணற்றை அண்டி எதிரே இராணுவ அரண் ஒன்றும், பனக்கட்டிக் குட்டானை விற்பனை செய்யும் சிங்களவர் ஒருவரையும் காணலாம்.

நிலாவரைப் பகுதியில் இராணுவம் விஜய் நடித்த சிவகாசி படம் போடுதாம், இங்கேயும் விஜய் அவ்வ்வ்



என் வாழ்நாளில் முதற்தடவையாக வடமராட்சியின் பருத்தித்துறைப் பக்கம் போகும் த்ரில் ஓடு பயணிக்கிறேன். நீண்டதொரு வெட்டவெளி அது வல்லை வெளி என்று பிரகடனப்படுத்துகின்றது. எத்தனை எத்தனை சரித்திரங்களை இந்த வல்லைவெளி கண்டிருக்கும் இன்று தான் இதனை நான் காணுகின்றேன். பரந்த வெளியில் ஒரு சந்திப்பில் பிள்ளையார் குடியிருக்கின்றார். "முறிகண்டிப்பிள்ளையார் போல பிரசித்தி பெற்றவர் இவர், வந்து கும்பிடுங்கோ" சின்னராசா அண்ணர் ஆட்டோவை நிறுத்தி விட்டுச் செல்லப் பின்னே நாங்கள்.

அரசமரத்தைக் கண்டால் இரவோடிரவாகப் புத்தரைக் கொண்டு வந்து நட்டுவிட்டுப் போகும் கூத்து நடக்கின்றது. அதுவும் கடந்த இரண்டு வருஷமாகவே இந்த வேலை வெகு மும்முரமாக நடக்கின்றது. புத்தர் இப்போதெல்லாம் ஆக்கிரமிப்பின் சின்னமாக மாறிவிட்டதைப் பார்க்கக் கூடியதாக இருக்கின்றது. இனவாதத்தின் மூலம் நாட்டு மக்களைத் தெருவுக்குக் கொண்டு வந்தவர்கள் புத்தரையும் நடுறோட்டுக்குக் கொண்டு வந்தது தான் அவலத்தின் உச்சம். பல இடங்களில், தகுந்த பராமரிப்பு இன்றிக் கைவிடப்பட்ட நிலையில் அரசமரத்தில் தீவிர நிஷ்டையில் இருக்கிறார்கள் புத்தர்கள். இதில் வேடிக்கையான சில விஷயங்களையும் அறிந்து கொண்டேன். இப்போதெல்லாம் நம் தாயகத்தில் எங்காவது அரசமரம் தப்பித்தவறித் தென்பட்டால் புத்தர் வருகைக்கு முன் ஒரு வைரவரை நட்டு விடுவார்கள் விண்ணர்கள். ஒரு இராணுவக் காவலரண் பக்கமாக இருந்த அரசமரப் புத்தர், அந்த இராணுவக் காவலரண் அகற்றப்பட்டதும் மாயமானார். பின்னர் அந்த அரச மரத்துக்குக் கீழ் பிள்ளையார் வீற்றிருக்கின்றார். இதெல்லாம் அங்கே கண்டதும் கேட்டதும்.

காங்கேசன்துறை வீதி என்பதை ஜம்புகோல படுன வீதி என்று தமிழில் பெயர்ப்பலகை பொறிக்கப்பட்டதையும் கண்டேன். (அதாவது சிங்களவருக்கு ஜம்புகோளப்பட்டுன என்றால் தான் காங்கேசன் துறை)


நெல்லியடியில் மகாத்மா தியேட்டர் அழிந்த நிலையில் இருக்கின்றது. அங்கே ஆட்டோவைத் தரித்துப் பேப்பர் கடையில் நாளிதழ்களை வாங்கிக் கொண்டே சூழவும் படங்கள் எடுத்தவாறே கடைக்காரரிடம் பேச்சுக் கொடுத்தோம். இந்த றோட்டுப் பக்கம் இருக்கிற எல்லாக் கடைகளுமே முந்தி மகாத்மா தியேட்டர் முதலாளியினுடையது தான். இப்ப கடைகளை விற்றுவிட்டார்கள். தியேட்டரை மட்டும் விற்கமாட்டோம் ஞாபகமாக இருக்கட்டும் என்று முதலாளியின் பிள்ளைகள் சொல்லிவிட்டார்களாம். அந்த வாரிசுகளும் வெளிநாட்டில் இருப்பதாகச் சொன்னார் அந்தக் கடைக்காரர். தியேட்டரின் சுவரில் விடுதலைப்புலிகளின் காலத்தில் அவர்களின் நிதர்சனம் தயாரிப்பில் உருவான கேசவராஜனின் படம் ஓடிய சுவடு இன்னமும் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கின்றது :-(

வடமராட்சிப் பகுதியின் வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க விஷ்ணு ஆலயங்களில் ஒன்றான வல்லிபுரக்கோயில் வந்து சேர்கின்றோம். பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் வள்ளி நாச்சி என்ற பரதவர் குலப் பெண் மீன் பிடித்துக் கொண்டிருந்த வேளை அவளது வலையில் சக்கரம் ஒன்று சிக்கியதாகவும் அந்த சக்கரமே மூலஸ்தானத்தில் வைத்து வழங்கப்படுவதாகவும் சொல்லப்படுகின்ற அதே வேளை விஷ்ணுவின் மச்ச அவதாரத்துடன் தொடர்புபடுத்தியும் ஆலய வரலாற்றைச் சான்று பகிர்கின்றது கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம் என்ற ஈழத்துக் கோயில்களின் தரிசனம் தாங்கும் நூல்

ஆலயம் அன்று ஏதோ ஒரு விழாவை முன்னிட்டு சனக்கூட்டத்தால் நிரம்பி வழிகின்றது. கோயிலில் நின்ற பக்தர் ஒருவரைக் கேட்டேன்.
"என்ன திருவிழா அண்ணை"
"என்னண்டு தெரியேல்லை" சேஃப்டிக்காகச் சொன்னாரோ தெரியேல்லை ;-)


கோயிலுக்குள் புகைப்பட, ஒளிப்படக் கருவிகளைக் கொண்டு போவது தடை என்ற அறிவிப்பு மிரட்டியது. கோயிலுக்குள் சென்று ஆண்டவனை மறந்து ஊர் உளவாரம் எல்லாம் அலசி ஆராயும் "பக்தர்கள்" இருக்கும் வேளை இந்தப் புகை, ஒளிப்படக் கருவிகளால் ஆண்டவனுக்கு எப்படிச் சினம் உண்டாகும் என்பது என் நூறு மில்லியன் டொலர், யூரோ, கேள்வி.

அருச்சனைச் சீட்டு, பழத்தட்டுடன் நீலப்பட்டு ஒன்றையும் வாங்கிக் கொண்டு போய் அர்ச்சகரிடம் கொடுத்தேன். "தட்சணை கொடுங்கோ" என்று ஐயராகவே முன்வந்து கேட்டது புதுமையாக இருந்தது. ஆலயத்தின் மணற்பரப்பில் கால்களை அளைந்தவாறே வெளிப்பிரகாரத்தில் நடந்தேன். நேரம் ஆகிவிட்டது.