ஈழத்து பிரபல எழுத்தாளர் செ.யோகநாதன் மாரடைப்பால் 28-01-08 திங்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் காலமானார். முன்னர் உதவி அரசாங்க அதிபராக பணி புரிந்தவர் என்பதோடு ஈழத்து இலக்கியத்துறையில் முன்னோகளில் ஒருவராகவும் விளங்கியவர். சிறுகதை,நாவல், நாடகம், சினிமா என பல்துறையிலும் ஈடுபாடுகொண்டு கட்டுரைகள், நேர்காணல்கள், விமர்சனங்கள் என பல பத்திரிகைகளிலும் எழுதி வந்தவர். ஈழத்தில்
மட்டுமல்லாது தமிழகத்திலும் பல ஆண்டுகள் கலைப்பணியாற்றியவர்.
தழிழ்த்தேசியத்திலும் மிகுந்த ஈடுபாடும் அக்கறையும் கொண்ட இவர். ஐந்து தடவைகள்
இலங்கை அரசின் சாகித்திய மண்டல பரிசு பெற்றவர். தமிழகத்திலும் தழிழக அரசின் பல விருதுகளைப் பெற்றதோடு முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதியாலும் பாராட்டும் பரிசும்
பெற்றவர். இதுவரை எண்பத்திநான்கு புத்தகங்கள் வெளியிட்டுள்ளார்.
செ.யோகநாதன் நூல்கள்
யோகநாதன் கதைகள் (சிறுகதைகள், 1964)
ஒளி நமக்கு வேண்டும் (ஐந்து குறுநாவல்கள், 1973)
காவியத்தின் மறுபக்கம் (மூன்று குறுநாவல்கள், 1977)
வீழ்வேன் என்று நினைத்தாயோ? (சிறுகதைகள், 1990)
அன்னைவீடு (சிறுகதைகள், 1995)
கண்ணில் தெரிகின்ற வானம் (சிறுகதைகள், 1996)
அசோகவனம் (சிறுகதைகள், 1998)
செ.யோகநாதன் அவர்களின் திடீர் மரணச் செய்தி கேட்டு அதிர்ச்சியும், ஆழ்ந்த கவலையும் அடைந்தேன். எமது மாணவப் பருவத்தில் கல்லூரி நூலகங்களின் மூலம் எமக்கு இலக்கியப் பசியைத் தணித்தவர்களில் ஒருவர் அல்லவா அவர்.
நேற்று (ஜனவரி 30, 2008) செ.யோகநாதன் அவர்களின் இறுதிக்கிரியைகள் நடைபெற்றதோடு அன்னாரின் இலக்கிய நினைவு நிகழ்வும், யாழ்ப்பாணத்தில் நடைபெற்றது.
செ.யோகநாதன் குறித்து இரண்டு நினைவுப்பகிர்வுகளை, செ.யோகநாதன் அவர்களின் அஞ்சலிக்கூட்டத்தினைத் தொடர்ந்து எடுத்திருந்தேன். அவற்றின் ஒலியும் வடிவையும், செங்கை ஆழியான் வழங்கும் கருத்துக்களின் எழுத்து வடிவையும் இங்கே தருகின்றேன்.
கவிஞர் சோ.பத்மநாதன் வழங்கும் நினைவுப்பகிர்வு
எழுத்தாளர் செங்கை ஆழியான் வழங்கும் "அமரர் செ.யோகநாதனின் இலக்கியப் பங்களிப்பு"
ஒலி வடிவில்
எழுத்து வடிவில்
ஈழத்தமிழுலகு நன்கு தெரிந்த படைப்பாளி செ.யோகநாதன் கடந்த திங்களன்று காலமானார். அவருடைய இறுதிச் சடங்குகள் இன்று (ஜனவரி 30) யாழ்ப்பாணம் மூத்த விநாயகர் கோயில் வீதியில் உள்ள அவரது இல்லத்தில் நடைபெற்றது. அங்கே அவருக்கான அஞ்சலி நிகழ்வும், தொடர்ந்து அஞ்சலிக் கூட்டமும் நடைபெற்றது. அந்த அஞ்சலிக் கூட்டத்திற்கு நான் தலைமை தாங்கினேன். கவிஞர் சோ.பத்மநாதன், பேராசிரியர் சிவலிங்கராஜா, தாயகம் ஆசிரியர் தணிகாசலம், கல்விக்கந்தோரில் பணியாற்றிய அவரது நெருக்கமான நண்பர் தேவராஜா, தினக்குரல் பணிமனையில் பணியாற்றும் ஐயா சச்சிதானந்தன் இன்னும் பலர் இந்நிகழ்வில் கலந்து கொண்டார்கள். ஏராளமான மக்களும் கலந்து கொண்டார்கள். அவருடைய பூதவுடல் இன்று அக்கினியுடன் சங்கமமாகியது.
உண்மையிலேயே தமிழுலகம் நன்கு அறிந்த படைப்பாளி செ.யோகநாதன். அவர் ஆயிரத்து தொழாயிரத்து அறுபதுகளில் ஆற்றல் மிக்க இளம் எழுத்தாளனாக உருவெடுத்தது எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. அவரை உருவாக்கிய பெருமை பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்திற்கு உரியது. அவருடைய சமகாலத்தவர்களாக செங்கை ஆழியான், செம்பியன் செல்வன், கதிர்காம நாதன், குந்தவை, பரராஜசிங்கம், அங்கையன், கைலாசநாதன், சிதம்பரவர்த்தினி, போன்ற சிறுகதைப்படைப்பாளிகள் அந்தக்காலத்திலே பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்திலே இருந்தார்கள்.
அவர்களோடு மெளனகுரு, சண்முகதாஸ், தளையசிங்கம் போன்றோர்களும் அங்கு இருந்தார்கள். அந்தக் காலத்தில் கைலாசபதி அவர்கள், வித்தியானந்தன் அவர்கள் ஆகியோர் இலக்கியத்தினுடைய செல்நெறிகளை நன்கு தெரிந்தவர்களாக இருந்தார்கள்.
யோகநாதன் அவர்கள் கைலாசபதி அவர்களோடு மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டவராக இருந்தார். அவர் பல்கலைக்கழகத்திற்கு வந்த காலத்தில் இருந்தே அங்கு ஒரு புதிய இலக்கியக் குரல் ஒலிக்கத் தொடங்கியது. இவ்வாறு பல்கலைக் கழகத்தில் இருந்தோரோடு, பல்கலைக்கழகத்துக்கு வெளியே தெணியான், தெளிவத்தை யோசப், பெனடிக்ட் பாலன் போன்ற எழுத்தாளர்களும் ஈழத்து சிறுகதை இலக்கியத்தை அடுத்த கட்டத்திற்கு முன்னெடுத்துச் சென்றனர் என்பது முக்கியமான சங்கதியாகும். பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்தபோது பல்கலைக் கழக வெளியீடாக வந்த கதைப்பூங்கா, விண்ணும் மண்ணும், காலத்தின் குரல்கள், யுகம் ஆகிய சிறுகதைத் தொகுதிகளில் செ.யோகநாதன் அவர்களுடைய கதைகள் வெளிவந்திருக்கின்றன. பேராதனைப் பல்கலைக்கழகம் 1960, 64 களில் வெளிக்கொண்ர்ந்த முக்கிய படைப்பாளிகளில் யோகநாதனும் ஒருவர் என்பதை எவரும் மறுக்கமுடியாது.
தென்னிந்தியத் தமிழுலகமும் நன்கு அறிந்த எழுத்தாளர்களில் செ.யோகநாதன் மிக முக்கியமானவர். நான் நினைக்கின்றேன் 1962 இல் தான் யோகநாதனின் முதற் சிறுகதையான "மனக்கோலம்" கலைச்செல்வி சஞ்சிகையிலே பிரசுரமாகியது. கலைச்செல்வி, கந்தரோடையில் சிற்பி சரவணபவன் அவர்களால் நடாத்தப்பட்ட ஒரு இலக்கியச் சஞ்சிகை. அதனையடுத்து சோளகம், வடு, கலைஞன், மலரும் கொடியும், நிறங்கள், புதிய நட்சத்திரம் போன்ற சிறுகதைகள் அவராலே படைக்கப்பட்டன. இவை ஒருவருடைய சிறுகதைகளைப் படித்த பிறகு எஞ்சி நிற்கின்ற நினைவுகளோடு கூடிய சிறுகதைகள். இச்சிறுகதைகள் அவ்வளவு அற்புதமானவை. யோகநாதனின் சிறுகதைகள் வெளிவராத ஈழத்துப் பத்திரிகைகளும் கிடையாது, தமிழக பத்திரிகைகளும் கிடையாது. யோகநாதனின் சிறுகதைத் தொகுதி, பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்தில் என் 1964 ஆம் ஆண்டு அவர் மாணவ நிலையில் இருந்த போதே வெளிவந்தது. யோகநாதனை விட நான் பல்கலைக்கழகத்தில் ஒரு வருடம் மூத்தவன்.
யோகநாதன் அவர்கள் ஆரம்பத்திலே இன உணர்வு, மொழி உணர்வு மிக்கவராக தமிழரசுக் கட்சியின் பால் கவரப்பட்டவர். தன்னுடைய இரத்தத்தை எடுத்து கூட்டத்திலே தேவராஜா என்பவரைக் கூப்பிட்டுக் கொடுத்து தமிழரசுக் கட்சித் தலைவர்களுக்குப் பொட்டு வைத்த தொண்டராகவும் அவர் இருந்திருக்கின்றார். ஆனால் பின்னர் தீண்டாமை ஒழிப்பு இயக்கத்தில் ஈடுபடத்தொடங்கியதும் ஒரு மார்க்சிய முற்போக்குவாதியாகி தேசியம், மண்வாசனை, யதார்த்தம் ஆகிய கரிசனைகளுக்கு உட்பட்டிருந்தார். அவர் மார்க்சிய முற்போக்குவாதியாகக் கடைசிவரை வாழ்ந்திருக்கின்றார். 1983 இலே தமிழ்த் தேசியவாதம் இவரின் கதைகளில் ஆழவே வேரூன்றி உள்ளதைக் காணலாம். இதில் மூன்று நிலை அவரிடம் இருந்திருக்கின்றது. முதலில் சமஷ்டி நிலையில் இருந்திருக்கின்றார், பிறகு கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி முற்போக்கு எழுத்தாளராக இருந்திருக்கின்றார், பிற்காலத்திலே தமிழ்த் தேசியம் அவரது கதைகளிலே ஆழவே வேரூன்றி இருப்பதைக் காணலாம்.
எவ்வாறாயினும் யோகநாதனின் கதைகள் சமூக வாழ்க்கை விமர்சனங்களாக விளங்குகின்றன. தமிழ்த் தேசிய உணர்வுக் காலகட்டத்தில் ஈழத்துச் சிறுகதை உலகிற்கு காத்திரமான பங்களிப்பாக அமைவன யோகநாதனின் கதைகளாகும். ஈழத்து வாழ்க்கைப் பிரச்சனைகளின் மையங்களை இனங்கண்டு வார்த்தைகளில் உணர்வோடு பதிய வைத்திருக்கின்றார்.
தமிழகப் பத்திரிகைகளில் படைப்புகளால் அரசோச்சிய காலத்தில் எழுதிய "என்று தணியும்", "அகதி", "வீழ்வேனென்று நினைத்தாயோ", "அன்னையின் குரல்", "தேடுதல்", "சரணபாலாவும் சின்னக்குட்டியும்", "இன்னொரு மனிதன்", "அவர்களின் மகன்" , "அடிமைகள் இல்லாத இடத்தில்", "பூ முதிரை" முதலான சிறுகதைகளின் சிருஷ்டிகர்த்தாவாக, தமிழீழப் போராட்ட காலத்தில் இந்திய அமைதி காக்கும் படை நடாத்திய நடவடிக்கைகளையும், இலங்கை இராணுவத்தின் அட்டூழியங்களையும், போராளிகளின் தியாகங்களையும், அரச பயங்கரவாதப் போக்குகளையும், தமிழ் மக்களின் அகதி வாழ்வின் அவலங்களையும் இன ஒடுக்கல் நடவடிக்கைகளையும், சாதிப்பிரச்சனைகளையும் யோகநாதன் சிறுகதைகளாக உள்ளடக்கிக் கொண்டுள்ளார்.
அவர் இலங்கை நிர்வாக சேவையிலே சேர்ந்து உதவி அரசாங்க அதிபராக பூநகரியிலே கடமையாற்றியவர். பிறகு எழுத்துலகில் ஈடுபாடு கொண்டதனால் தமிழகம் சென்று குறைந்தது பத்து வருடங்கள் தமிழகத்திலே இருந்தவர். தமிழகத்திலே அவர் அப்போது எழுதாத பத்திரிகைகளே கிடையாது. எழுத்தாளர் அமரர் தி.ஜானகிராமன் அவர்கள் நினைவாக கணையாழி பத்திரிகை நடாத்திய குறுநாவல் போட்டியிலே "இரவல் தாய்நாடு" என்ற படைப்பை எழுதினார். உண்மையிலேயே எழுத்துலகில் அற்புதமான ஒரு குறுநாவல் இது.
அதற்குப் பிறகு தான் தமிழகமே விழித்துக் கொண்டு, ஒரு அற்புதமான படைப்பாளி இலங்கையில் இருந்து தமிழகம் வந்து தம்மிடையே இருக்கிறார் என்பதைப் புரிந்து கொண்ட காலகட்டம் அதுதான். அந்த இரவல் தாய்நாடு என்ற குறுநாவலைப் படித்துவிட்டுத்தான் கலைஞர் கருணாநிதி கூட அவரோடு தொடர்பு கொண்டார். கலைஞர் கருணாநிதி எழுதிய "பாயும் புலி பண்டகரவன்னியன்" என்ற கதையைக் கூட யோகநாதன் தான் தேவையான ஆவணங்களை எடுத்துக் கொடுத்தார் என்பது அவர் எழுதிய கடிதத்தில் இருந்து புரியக் கூடியதாக இருக்கின்றது. பாயும் புலி பண்டகரவன்னியன் ஓர் அற்புதமான நாவலாக உருவாகுவதற்கு யோகநாதன் மூல காரணமாக இருந்திருக்கின்றார்.
யோகநாதன் எழுதிய "கண்ணீர் விட்டோ வளர்த்தோம்" என்பது மிக முக்கியமான ஒரு சிறுகதைத் தொகுதி. அது இந்தியாவிலே வெளிவந்தது. இந்திய இலக்கியச் சிந்தனை, எழுத்தாளர் பேரவை எல்லாம் அவருக்கு பரிசளித்துக் கெளரவித்தன. ஈழத்துச் சிறுகதைத் துறையிலே செ.யோகநாதனின் பாரிய பங்களிப்பாக விளங்குவது, அவர் தமிழகத்திலே வாழ்ந்த காலத்திலே "இந்த நூற்றாண்டின் ஈழத்துச் சிறுகதைகள்" என்ற இரண்டு பெரிய சிறுகதைத் தொகுதிகளை ஈழத்தின் பலதரப்பட்ட எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகளைக் கொண்டு வெளியிட்டார். ஆயிரம் பக்கங்களுக்கு மேல் இரண்டு பெரிய சிறுகதைத் தொகுதிகளாக, அவர் தமிழகத்தில் இருந்தபோது வெளியிட்டிருக்கின்றார். தான் மட்டும் வாழ்ந்தால் போதுமென்று நிற்காது, ஈழத்திலே மறந்து கிடந்த எழுத்துலகச் சிற்பிகளை எல்லாம் அதிலே அவர் அறிமுகப்படுத்தியிருக்கின்றார். "வெள்ளிப்பாதரசம்" ஒரு தொகுதி, "ஒரு கூடைக் கொழுந்து" இன்னொரு தொகுதி இந்த இரண்டு தொகுதிகள் மூலம் ஈழத்தைச் சேர்ந்த குறைந்தது ஐம்பது எழுத்தாளர்களையாவது அவர் தமிழகத்திலே அறிமுகம் செய்திருக்கின்றார். இதன் மூலம் ஒரு சிறந்த ஒரு படைப்பாளியாக அவர் தொழிற்பட்டிருக்கின்றார் என்பதாகவே நான் சொல்லுவேன்.
யோகநாதனின் எழுத்துலக வாழ்க்கை என்பது தங்கப் பதக்கங்களைப் பரிசில்களாகப் பெறுவதில் இருந்து தான் ஆரம்பமானது. பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்தில் நாடத்திய எல்லாப் போட்டிகளிலும் முதற்பரிசு யோகநாதனுக்குரியதாகத் தான் இருந்திருக்கின்றது. அவர் தான் அப்போது தங்கப் பதக்கங்களைச் சுவீகரித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு இளம் எழுத்தாளராக இருந்திருக்கின்றார். அவர் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்த போது இளம் எழுத்தாளர் சங்கம், பல்கலைக்கழகத் தமிழ்ச்சங்கம், ஆகியவர்றின் இலக்கியப் போட்டிகளில் தங்கப் பதக்கங்களை வென்றவர். அவர் "வசந்தம்" என்ற ஒரு பத்திரிகையை தனது மாணவக்காலத்திலே நடாத்தியிருக்கின்றார். அது ஒரு முக்கியமானது, ஈழத்து சஞ்சிகை வரலாற்றில் வசந்தம் என்ற சஞ்சிகை முக்கிய இடத்தைப் பெறுகின்றது.
"ஒளி நமக்கு வேண்டும்" என்ற சிறுகதைத் தொகுதிக்காக இலங்கை சாஹித்ய மண்டலத்தின் பரிசைப் பெற்றவர். சாஹித்ய மண்டலப் பரிசினைப் பெற்ற இந்த நூல் யுனெஸ்கோ மொழிகளிலே மொழிபெயர்க்கப்பட்டது. சிரித்திரன் நடாத்திய போட்டியிலே "காவித்தின் மறுபக்கம்" என்ற குறுநாவலுக்காக முதற்பரிசினைப் பெற்றவர். யோகநாதனின் குறுநாவல்கள் நவீன இலக்கியத்திற்காக வழங்கியிருக்கும் சேவை முக்கியமானது. "இரவல் தாய்நாடு", "கனவுகள் ஆயிரம்", "காணி நிலம் வேண்டும்", "தலைவர்கள்", "கேட்டிருப்பாய் காற்றே", "சுந்தரியின் முகங்கள்", "இனி வரும் வசந்தங்கள்" இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். ஏராளமான குறுநாவல்களை அவர் எழுதியிருக்கின்றார். இவர் நிறைவாக எழுத விரும்பியது "நேற்றிருந்தோம் அந்த வீட்டினிலே" என்ற ஒரு பகுதி வெளிவந்திருந்தது. மிகுதியும் வெளிவர அவர் விரும்பினார். ஈழத்துத் தமிழர்களுடைய பிரச்சனைகளை முழுமையாக ஆரம்பத்திலே இருந்து எழுத விரும்பிய நாவலாக அது வந்திருக்கும்.
யோகநாதன் தமிழகத்தில் இருந்து வந்து குணசேனா புத்தக நிலையத்தில் தமிழ்ப்பிரிவுக்குப் பொறுப்பாக இருந்து பிறகு ஓய்வு பெற்று, அவர் யாழ்ப்பாணத்திற்கு வந்து கடைசிக்காலங்களிலே எங்களோடு இருந்தார். ஒரு முற்போக்குவாதியாக, முற்போக்கு சிந்தனையாளராக கடைசிவரை வாழ்ந்து ஒரு நிறை வாழ்வை முடித்திருக்கின்றார் என்றே நான் கூறிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்.
Thursday, January 31, 2008
Monday, January 21, 2008
புத்தகச் சாம்பலில் பூத்ததொரு நூலகம்...!
அந்த விசாலமான மண்டபத்தின் தரை முழுவதுமே சாந்தும் சாம்பலுமின்றி, வேறெதுவும் காணப்படவில்லை. ஓர் இடுகாட்டின் மத்தியில் நிற்பது போன்ற உணர்ச்சி பரவியது.
"எமக்கு ஏன் இந்தக் கொடுமையைச் செய்தார்கள்?"
கலங்கிய கண்களோடு யாழ் பொது நூலகர் திருமதி நடராஜா அப்போது கேட்கின்றார்.
முதல் நாள் இரவு யூன் 1, 1981
"பொலிஸ்மா அதிபரும், பிரிகேடியர் வீரதுங்காவும் யாழ்ப்பாணத்தில் இருக்கத்தக்கதாக, யூன் 1 ஆம் திகதி 1981 இரவு யாழ்ப்பாணத்தில் நிகழ்ந்த சம்பவங்கள் வியப்பானவையாகும். அதே பொலிசார் அன்று இரவு யாழ்ப்பாணம் பொதுசன நூலகத்திற்குத் தீயிட்டனர். ஏறத்தாள 97000 பெறுமதி மிக்க நூல்கள் எரிந்து கருகிப் போயின. உலகில் எங்கிருந்தும் இனிமேல் பெறுவதற்ககரிய நூல்கள் பல எரிந்து போயின.
உசாத்துணைப் பிரிவின் சிறப்பு நூற் தொகுதிகளில் அழிந்தவைகளில் கீழ்க்கண்டவையும் அடங்கும்:
1) கலாநிதி ஆனந்த குமாரசுவாமி நூற்தொகுதி
2) திரு.சி.வன்னியசிங்கம் நூற்தொகுதி (சுமார் 100 நூல்கள்)
3) திரு ஐசாக் தம்பையா நூற்தொகுதி (சமயம், தத்துவம் பற்றிய நூல்கள் சுமார் 850)
4) திரு.கதிரவேற்பிள்ளை நூற்தொகுதி (சுமார் 600 நூல்கள்)
5) ஏட்டுச் சுவடித் தொகுதி
6) அமெரிக்க நூலகத்திலிருந்து அன்பளிப்பு செய்யப்பட்ட உசாத்துணை நூற் தொகுதி
யாழ்ப்பாணம் பொலிஸ் நிலையத்திற்கு எதிரே 700 யார் தூரத்தில் யாழ் பொதுசன நூலகம் அமைந்துள்ளது. யாழ்ப்பாண மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைத் தேர்தல் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளுக்காகத் தென்னிலங்கையிலிருந்து யாழ்ப்பாணம் வந்திருந்த விஷேஷ பொலிசார் தங்கியிருந்த துரையப்பா விளையாட்டு அரங்கும் யாழ் நூலகத்திற்கு எதிரே தான் இருந்தது. இவ்வளவு "பாதுகாப்பு" இருந்தும் திங்கள் இரவு பொது சன நூலகம் தீப்பிடித்து எரிந்தது.
அன்று இரவு 10 மணி போல, நூலகத்துக்குள் நுளைந்த கொடியவர்கள், காவலாளியைத் துரத்திவிட்டு நூலகக் கதவைக் கொத்தித் திறந்து, உள்ளே நுளைந்து 97 ஆயிரம் கிடைத்தற்கரிய மருத்துவம், இலக்கியம், ஜோதிடம் உள்ளிட்ட ஓலைச் சுவடிகளில் எழுதப்பட்ட ஆவணங்கள் உட்பட எல்லாமே பெற்றோல் ஊற்றித் தீக்கிரையாக்கப்பட்டன. சுவர்கள் வெப்பத்தினால் வெடித்து உதிர்ந்தன. யன்னல்கள் சிதறிப்போயின. நூலகத்துக்குள்ளே சாம்பல் குவியல்களே எஞ்சிக்கிடந்தன.
சுவாமி ஞானப்பிரகாச சுவாமிகளின் மாணவர், பன்மொழிப் புலவர் சங்.பிதா கலாநிதி டேவிட் அவர்கள் (தாவீது அடிகளார்) அந்தச் செய்தியைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாதவராய் மனவதிர்ச்சியினால் தம்முயிரை நீத்தார்.
யாழ்ப்பாண நூலகத்தில் ஊழியராக வேலை செய்துவரும் திரு பற்குணம் என்பவர் நூல் நிலையம் எரிந்த நிலையைக் கண்டு பிரமை பிடித்தவரானார். அவர் ஒரு நாடகக் கலைஞர் ஆவார். மூன்று நான்கு நாட்கள் சித்தம் குழம்பிய நிலையில் காணப்பட்டார்.
நூல் நிலையம் தீப்பற்றி எரிவதாக அன்றிரவு 10.15 மணியளவில் மாநகரசபை ஆணையாளர் சி.வி.கே.சிவஞானத்திற்கு செய்தி கிடைக்க, உடனேயே மாநகரசபை தீயணைப்பு பவுசர்களையும், மாநகரசபை ஊழியர்களையும் அனுப்பி தீயை பரவாது தடுக்க முனைகின்றார். அவர்களை நூலகத்திற்கு அருகிருந்த துரையப்பா விளையாட்டரங்கில் இருந்த பொலிசார் தடுக்கின்றார்கள். விசேஷ பொலிஸ் விசாரணைக் குழுவிற்கு சாட்சியமளித்த சி.வி.கே.சிவஞானம் இவ்வாறு சாட்சியமளிக்கின்றார்.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ஜனவரி 19, 2007 சிட்னி, அவுஸ்திரேலியா
ஈழத்தின் பிரபல கட்டிடக்கலை நிபுணர் திரு. வி.எஸ்.துரைராஜாவினால் "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" என்ற நூல் சிட்னியில் உள்ள Strathfield நகர மண்டபத்தில் வெளியிட்டு வைக்கப்பட்டது. உயர் தர வழவழப்பான தாள் கொண்டு 96 பக்கங்களை நிறைத்த ஒரு ஆவணமாக இந்நூல் படங்களோடும், யாழ் பொது நூலகத்து வரலாற்றோடும் ஆங்கில மொழியில் அமைந்து மித்ர வெளியீடாக மலர்ந்துள்ளது.
வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்கள் வழங்கிய ஒலிப்பேட்டி
1981 ஆம் ஆண்டு அழித்தொழிக்கப்பட்ட பொது நூலகத்தை திருத்தாது யாழ் மாநகரசபை அதை ஒரு கொடிய செயலின் சின்னமாக வைத்திருந்தது. அதன் பின் பக்கத்தில் ஒரு புதுக்கட்டிடத்தை முன்னிருந்த கட்டிடத்தைப் போல் கட்டுவதற்கு தீர்மானித்தது. அக்கட்டிடத்தின் கட்டிடக் கலைஞராக நியமிக்கப்பட்டவர் திரு.வி.எஸ்.துரைராஜா.
1984 ஆம் ஆண்டு யூன் மாதம் அக்கட்டிட வேலைகள் முடிந்தன. ஓரளவு நூற்தொகுதிகளுடன் நூலகம் மீள் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஆனால் 1988 ஆம் ஆண்டு ஆரம்பித்த யுத்தத்தில் புதிய கட்டிடமும், ஏற்கனவே எரிக்கப்பட்ட கட்டிடமும் பாரிய சேதத்துக்குள்ளாயின.
பதின்னான்கு ஆண்டுகளின் பின் 1999 ஆம் ஆண்டு கட்டிடத்தைப் புனரமைக்கத் தீர்மானிக்கப்பட்டு மீண்டும் வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்களை நியமித்து முன்பிருந்த கட்டிடம் போல அமைக்க நினைத்தார்கள். இடிந்த பாகங்களைத் தேடி அவைகளைப் படமெடுத்து, வரைந்து கட்டிடத் தோற்றத்தை அமைத்தார் இவர். அன்றிருந்த கட்டிடம் போலவே மீள அமைக்கப்பட்டது.
வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்கள் Chartered Architects, Sri Lanka Chaiman ஆகவும் Thurairajah Assocoates இன் Managing Director ஆகவும் இருந்தவர். Diploma in Architecture (London) தகமையைக் கொண்ட இவர், Royal Institute of British Architects, Royal Australian Institute of Architects ஆகியவற்றின் அங்கத்தினருமாவார்.
Architecture and arts in Ceylon என்ற காலாண்டிதழை 1975 இலிருந்து 1983 வரை பதிப்பித்தவர். ஈழநாடு பத்திரிகையின் 1973 தொடங்கி 1975 வரையிலான காலப்பகுதியின் Chairman ஆகவும் இருந்தவர். தவிர ஏராளமான சஞ்சிகைகளில் இவரது கட்டிடக்கலை சம்பந்தமான கட்டுரைகள் வெளிவந்திருக்கின்றன. இலங்கையின் பல பாகங்களிலுமுள்ள பல்கலைக்கழகங்கள், வைத்தியசாலைகள், ஆலயங்கள், மற்றும் முக்கிய கேந்திர அமைவிடங்கள் இவரது கைவண்ணமாக அமைந்திருக்கின்றன. தவிர இந்தியா, மத்திய கிழக்கு நாடுகள், அவுஸ்திரேலியா உள்ளிட்ட இடங்களிலும் பல எழில் மிகு, கட்டிடக்கலை நுணுக்க வேலைப்பாடுகளோடு அமைந்த கட்டிடங்களை அமைப்பதிலும் இவரது பங்கு இருந்திருக்கின்றது. ஈழத்து திரைப்படமான குத்துவிளக்கு இவரது தயாரிப்பிலேயே வெளிவந்தது என்பதையும் இங்கே குறிப்பிட வேண்டும்.
பெரியதொரு கனமான நூலாக வந்திருக்கும் "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" ஐ ஆவலோடு வாங்கி இதழ்களைப் பிரிக்கும் போது, இந்நூல் கொண்டிருக்கும் வரலாற்று ஆவணங்களும், அரிய பல புகைப்படங்களும் இயல்பாகவே வியப்பால் விழிகளை விரியச் செய்கின்றன.
இந்த நூலில் இடம்பெறும் புகைப்பட ஆவணங்களைப் பார்த்தோமேயானால் புதிதாக அமையப்பெற்ற நூல் நிலையத்தின் தோற்றம் முதற் புகைப்படமாகவும் தொடர்ந்து, யாழ்ப்பாணத்தின் குறுக்கும் நெடுக்குமான வரைபடங்களும் இருக்கின்றன. பின்னர் யாழ் நூலகத்தின் இரு வேறு தோற்றங்கள் தூரக் காட்சியில் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
1936 ஆம் ஆண்டில் அமையப்பெற்று பின்னர் 1985 இல் முற்றாக அழியப்பெர்ற யாழ் உள்ளூராட்சி சபை, மாநகர சபை (1949 இல்) இன் மூலத் தோற்றம், அழிவதற்கு முன்னிருந்த சுப்பிரமணியம் பூங்காவின் மூலத் தோற்றம், 1956 ஆம் ஆண்டில் கட்டிடக்கலைஞரால் வரையப்பெற்ற யாழ் நூலக வரைபடங்கள் நான்கும் காணக் கிடைக்கின்றன.
துரையப்பா விளையாட்டரங்கம், அழிந்த சுப்பிரமணியம் பூங்கா, 1982 ஆம் ஆண்டில் கொழும்பு சரஸ்வதி மண்டபத்தில் நிகழ்த்திய "Jaffna Public Library Week" இன் பல்வேறு புகைப்படங்கள், மற்றும் மீள நிறுவப்பட்ட யாழ் நூலகத்தின் முழுமையான கட்டிட வரைபடத்தொகுதிகள், மற்றும் மீள நிறுவப்பட்ட நூலகத்தின் பல்வேறு கட்டிட அமைப்புக்கள், காட்சிகள் எனப் புகைப்படங்கள் விரிகின்றன.
1981 இல் அழிந்து இடிபாடுகளோடு இருக்கும் யாழ் நூலகம் பல்வேறு அழிவுத் தோற்றப்படங்களுடனும் பல்வேறு புகைப்படத் தொகுதிகளாக அழிவின் சுவடுகளாகப் புத்தகத்தில் நிறைந்திருக்கின்றன.
இந்த நூலில் இடம்பெறும் கட்டுரைகளை எடுத்துக் கொண்டால் முன்னாள் யாழ் மேயரின் முகவுரையோடு ஆரம்பித்து, முன்னாள் யாழ் மாநகர சபை ஆணையாளர் சி.வி.கே சிவஞானத்தின் செய்திக் குறிப்பும், நூலாசிரியரின் முன்னுரை, யாழ் பொது நூலகத்தின் ஆதி வரலாறு தாங்கிய கட்டுரைகள், 1956 ஆம் ஆண்டில் அமையப்பெற்ற நூலகத்தின் இருந்த சகல கட்டிட அமைப்புக்கள் குறித்த முழுமையான கட்டுரை என விரிகின்றன.
தாவீது அடிகளாரின் திடீர் மரணம் உள்ளிட்ட பொது நூலகம் அழியப் பெற்ற கோர வடுக்கள் ஆங்கிலத்தில் வடித்தெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. Who Burnt the precious Books? என்ற தலைப்பில் வரும் ஆக்கத்தில் பல்வேறு சஞ்சிகைகள், பத்திரிகைகளில் வெளிவந்த நூலக எரிப்பின் சூத்திரதாரிகள் குறித்த சாட்சியங்களாக அமைகின்றன. சிறீலங்கா அமைச்சர்கள் காமினி திசாநாயக்கா, சிறில் மத்தியூ ஆகியோர் யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்த வேளை அவர்களின் தூண்டுதலின் பேரில் காடையர்கள் நிகழ்த்திய தென்னாசியாவின் சிறந்த நூலகங்களில் ஒன்றான யாழ் நூலக அழிவை ஆதரங்களோடு அவை மெய்ப்பிக்கின்றன.
அழிந்தொழிந்த நூலகத்தினை நிர்மாணிக்க எப்படியான முயற்சிகள் ஈழத்தமிழின உணர்வாளர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டன, பின்னர் எப்படியான வகையில் இந்த நூலகம் மீள எழுந்தது தொடர்பிலும் சில கட்டுரைகள் அமைந்து காணப்படுகின்றன.
எனவே இந்த "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" என்ற இந்த வரலாற்று நூல் ஓவ்வோர் ஈழத்தமிழன் வீட்டிலும் இருக்கவேண்டிய, மற்றைய சமூகத்தினருக்கும் எம் இனத்திற்கு ஏற்பட்ட இன்னலின் சாட்சியமாகக் காட்ட வேண்டிய ஒரு ஆவணமாகும். சரி இனி இந்த நூல் வெளியீட்டு விழாவில் இடம்பெற்ற நிகழ்வுகளைப் பார்ப்போம்.
மாலை ஆறு மணிக்கு, அவுஸ்திரேலியாவின் நியூ சவுத்வேல்ஸ் மாநிலத்தின் Strathfield நகர மண்டபத்தில் கிட்டத்தட்ட 300 பேர் கலந்து கொள்ள ஆரம்பமானது. மங்கல விளக்கேர்றி நிகழ்வை ஆரம்பித்து வைத்தவர், அன்று யாழ் பொது நூலகம் எரிந்த போது யாழ் நகர மேயராக இருந்த திரு.ராஜா விஸ்வநாதன் அவர்கள்.
இந்த நிகழ்வு இரு பிரிவாகப் பிரிக்கப்பட்டு நூல் ஆய்வு ஆங்கில அமர்வு, தமிழ் அமர்வு என்ற வகையில் நிகழ்ந்தன. வைத்திய கலாநிதி மனோமோகன் நூல் வெளியீட்டின் அவைத்தலைவராக அமர்ந்து கொண்டார். திரு. வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்களின் வரவேற்புரையைத் தொடர்ந்து, நூலகம் தொடர்பான வரலாற்றுப் புகைப்படங்கள் பெரும் திரையில் காண்பிக்கப்பட்டன.
ஆங்கில அமர்வில் முதலில் நூலாய்வை நிகழ்த்தியவர் பேராசிரியர் பொன் பூலோகசிங்கம் அவர்கள். இந்த நூலை விற்பனை செய்து அதில் கிடைக்கும் வருவாய் யாழ் பொது நூலகத்தில் அரிய ஆவணங்களைத் திரட்டிப் பேணிப் பாதுகாக்கும் நுண் படங்கள் (Micro films) தொழில்நுட்ப வசதிக்காகக் கையளிக்கப்பட இருக்கின்றது. ஆனால் அழிந்த நூலகத்தோடு போன அரிய நூல்களை இன்றும் ஒரு பிரதியாயினும் பெறமுடியாத நிலை இருக்கின்றது. ஏராளமான மூல ஏட்டுச் சுவடிகள் அழிந்தது அழிந்தது தான். பண்டிதமணி சி.கணபதிப்பிள்ளையின் முதல் மாணவர் ஒருவரின் அனைத்து நூல்களும் இந்த நூலகத்துக்கு முன்னர் அன்பளிப்பு செய்யப்பட்டன. அவையும் சாம்பலாகிப் போயின என்று ஆதங்கத்தோடு பொன்.பூலோகசிங்கம் பழைய நினைவுகளைத் தன் பேச்சில் மீளக் கொண்டு வந்தார்.
தொடர்ந்து பேசவந்த அ.பரராஜசிங்கம் அவர்கள் யாழ் பொது நூலகத்தின் தோற்றம், வளர்ச்சி, அழிவு என்பவறைக் கொண்டு தனது பேச்சில் பயணித்து, இந்த நூல் நயத்திலும் பின்னர் இணைத்துக்கொண்டார். நம்பிக்கை தான் வாழ்க்கை என்று தன் பேச்சை நிறைவு செய்தார்.
பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மேதகு Virginia Judge அவர்கள் நூல் வெளியீட்டுப் பேச்சை வழங்கிய பின்னர் முதற்பிரதிகளை சிட்னி வாழ் முக்கிய பிரமுகர்களுக்கு வழங்கினார்.
Virginia Judge ஏற்கனவே வன்னி சென்று எம்மக்களின் வாழ்வியலை அறிந்து கொண்டவர். இன்று வரை தொடர்ந்து தனது ஈழத்தமிழர் மீதான கரிசனையைக் காட்டி வருபவர். தனது பேச்சில் ஈழத்தமிழரின் போராட்டத்தை ஐரிஸ் போராட்டத்தோடு தொடர்புபடுத்தியதோடு, Schindler's Ark என்ற நாவலை (பின்னர் Schindler's List என்று படமாக வந்தது) எழுதிய Thomas Keneally என்ற அவுஸ்திரேலிய எழுத்தாளரின் The Great Shame என்ற நாவலை எடுத்து வந்து அதில் உள்ள அம்சங்களைத் தொட்டு, எமது மக்களின் சுதந்திர வேட்கை தொடர்பான தன் கரிசனையைத் தன் பேச்சில் கொண்டு வந்தார்.
இடைவேளையின் பின்னர் இந்நூல் ஆய்வின் தமிழ் அரங்காக அமைந்தது.
"யாழ் நூலகம் எம்மினத்திற்கோர் வெள்ளை மாளிகை, ஆனால் இது அழிவுக்குத் துணை போன வெள்ளை மாளிகை அல்ல, அறிவு சால் ஆக்கத்துக்குத் துணை போன வெள்ளை மாளிகை" என்று ஆரம்பித்து, தான் இளைஞராக இருந்த காலத்தில் நிகழ்ந்த அனர்த்ததை தன் பேச்சில் கொண்டு வந்தார் தமிழறிஞர் திரு.திருநந்தகுமார் அவர்கள். 1981 ஆம் ஆண்டில் நிகழ்ந்த நூலக அனர்த்ததை 2001 ஆம் ஆண்டில் தான் அரச சார்பு ஆங்கில நாளேடு Daily News தன் ஆசிரியர் தலையங்கத்தில் கண்டித்த வேடிக்கையும், இந்நூலில் காணப்படும், பிரேமதாச ஒக்டோபர் 1991 ஆம் ஆண்டு புத்தளம் முஸ்லீம் கல்லூரியில் நிகழ்த்திய சொற்பொழிவில் காமினி திசாநாயக்கா கூட்டணியினர் தான் இந்த நூலக எரிப்புக்கான காரணகர்த்தாக்கள் என்று சொன்ன குற்றச்சாட்டையும் திருநந்தகுமார் அவர்கள் குறிப்பிட்டார்.
தொடர்ந்து பேசிய யாழ் பல்கலைக்கழக முன்னாள் விரிவுரையாளர் திருமதி கலையரசி சின்னையா அவர்கள், தாம் பேராதனையில் பல்கலைக்கழகப் படிப்பை முடித்து யாழ் பல்கலைக்கழக விரிவுரையாளராக வந்த காலகட்டத்தில் , ஈழத்து இலக்கிய முயற்சிகளை இன்னும் பெருக்க வேண்டிய அவசியத்தை பல்கலைக்கழகமட்டதினூடாக பேராசிரியர்கள் செயற்படுத்த முனைந்த வேளை யாழ் பொது நூலகம் தந்த பாரிய உசாத்துணையைக் காட்டி "நூலகமும் சமூகத் தொடர்பும்" என்ற பேச்சில் கொண்டு வந்தார்.
பல்கலைக்கழகமாக ஆகுவதற்கு முன் இருந்த பரமேஸ்வராக் கல்லூரி, மற்றும் ஹாட்லி கல்லூரியின் பாரிய, அரிய நூற் தொகுதிகள் அழிவதற்கு முன்னிருந்த நூலகத்திற்கு அன்பளிப்புச் செய்யப்பட்டதாகவும் அவை யாவும் அழித்தெரிக்கப்பட்டன என்று கவலையோடு தெரிவித்தார். நீங்கள் எல்லோருமே உங்களிடம் ஒரு பிரதியோ கூட இருக்கும் அரிய நூல்களை இந்த புதிய நூலகத்தின் Micro film வடிவச் சேமிப்புக்கு கொடுத்துதவ வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.
நூலாய்வின் தமிழ் அமர்வில் நிறைவாக திரு எம்.தனபாலசிங்கம் அவர்களின் "ஒரு மக்களின் பாரம்பரியத்தின் கருமூலமே நூலகங்கள்" என்ற அரியதொரு ஆய்வுப் பேச்சை வழங்கிச் சிறப்பித்தார். ' எங்கு புத்தகங்களை தீக்கிரையாக்குகிறார்களோ அங்கு முடிவில் மனிதர்களையும் தீயில் பொசுக்குவர் "
"ஒரு மக்களின் பாரம்பரியங்களின் கருவூலமே நூல்நிலையங்களாகும்,
" Where they have burned books, they will end in burning human beings " –Heinrich Heine (1797-1856)
என புகழ் பெற்ற ஜெர்மன் வீறுணர்ச்சிக் கவிஞரான ஹெயின்றிச் ஹெயின் என்பார் அவரது படைப்பான அல்மன்சொர் (Almansor -1821) என்னும் நாடகத்தில் குறிப்பிட்டமை சிரஞ்சீவித்தன்மை பெற்ற வாக்காக இன்றும் கூறப்படுகின்றது.1500 ஆம் ஆண்டளவில் ஸ்பெயின் நாட்டில் இஸ்லாமிய கலாசாரம் அதன் கொடுமுடியை தொட்டுநின்றபோது அங்கு படையெடுத்த கிறீஸ்தவர்கள் அம் மக்களை கட்டாயப்படுத்தி மதமாற்றம் செய்தனர். அதன்போது அவர்களின் கருவூலமான குர்ரானை தீயில் பொசுக்கியதை இந்த நாடகத்தில் வரும் ஒரு இஸ்லாமியர் குறிப்பிட்டபோது இன்னொரு இஸ்லாமியர் கூறிய வார்த்தைகளே இவை. " the burning is but a prologue: where books are burned, people in the end are burned too " என அப் பாத்திரத்தின் வாயிலாகப் பார்வையாளர்களுக்கு தன் காலத்தில் ஜேர்மனியில் நடந்த கொடுமைகளை ஹெயின் நினைவூட்டினார் என்பர் என்று தன் பொருள் பொதிந்த பேச்சினை ஆரம்பித்துத் தொடர்ந்து பல வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் எடுத்தாண்டு, இறுதியில் எம் மக்களின் சுதந்திர வேட்கையையும் தொடர்புபடுத்தி நிறைவான ஒரு விழாவை நிறைவாக்கினார் மா.தனபாலசிங்கம் அவர்கள்.
நன்றியுரையை நூலாசிரியரின் பேரன் ரிஷ்யன் வழங்க, இந்நூல் வெளியிடு இனிதே நிறைவேறியது.
என்னுடைய தனிப்பட்ட கருத்தையும் பதிவு செய்து இப்பதிவை முடிக்க நினைக்கின்றேன்.
என்னைப் பொறுத்தவரை அழித்தொழிக்கப்பட்ட யாழ் பொது நூலகம் அநியாயத்தின் கோரமுகமாக அப்படியே இருக்க, இன்னொரு நூலகம் அதே வடிவமைப்பில் கட்டியிருக்கலாம் என்பது என் கருத்து.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
யாழ் பொது நூலகம் சில வரலாற்றுத் துளிகள்
1934 ஆம் ஆண்டு யூன் மாதம் 9 ஆம் திகதி ஐசாக் தம்பையா அவர்களின் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டமே ஆரம்ப கால நூலகத்தை உருவாக்க வழிகோலியது. இக்கூட்டக் காரியதரிசி க.மு.செல்லப்பா அவர்கள் சிரமப்பட்டுத் திரட்டிய 1184 ரூபா 22 சதம் மூலதனமாகக் கொண்டு ஆஸ்பத்திரி வீதியில் வாடகை அறை ஒன்றில் 844 நூல்களுடனும் 36பருவ வெளியீடுகளுடனும் 1934 ஆவணி 1 ஆம் திகதி ஆரம்பிக்கப்பட்டது.
1935 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 1 ஆம் திகதி யாழ் பட்டின சபையால் பொறுப்பேற்கப்பட்டு வாடி வீட்டுக்குத் தெற்கே உள்ள மேல் மாடிக்கு இடமாற்றம் செய்யப்பட்டது.
1952 ஆம் ஆண்டு நவீன பொது நூலகம் அமைப்பதற்கான முயற்சிகளள சாம் ஏ.சபாபதி தலைமையில் நடைபெற்ற ஒரு மாநாட்டில் தீர்மானிக்கப்பட்டது. புதிய நூலகத்தை அமைப்பதில் அதி.வண பிதா லோங் அவர்கள் மிகுந்த அக்கறை காட்டி வந்தார்.சென்னை கட்டிடக்கலை நிபுணர் கே.எஸ்.நரசிம்மன் வரைபடங்களைத் தயாரித்தார். நூலகத்துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த கலாநிதி எஸ்.ஆர்.ரங்கநாதனின் ஆதரவும் கிடைத்தது.
1953 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 29 ஆம் நாள் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது.
1959 ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 11 ஆம் நாள் நூலகம் திறக்கப்பட்டது.
1981 ஆம் ஆண்டு யூன் 1 ஆம் நாள் இன வெறிக் காடையர்களால் நூலகம் அழித்தொழிப்பு.
2001 ஆம் ஆண்டு மீள எழுந்தது யாழ் பொது நூலகம்.
உசாத்துணை:1. "யாழ்ப்பாண நூல் நிலையம் - ஓர் ஆவணம்", மூதறிஞர் க.சி.குலரத்தினம்,
மித்ர வெளியீடு, 1997
2. "மீண்டும் யாழ்ப்பாணம் எரிகிறது", நீலவண்ணன், முதற்பதிப்பு ஜீலை 1981,
மூன்றாம் பதிப்பு கமலம் பதிப்பகம் மார்ச் 2003.
புகைப்படங்கள்:
1. என் புகைப்படத் தொகுப்பு
2. "மீண்டும் யாழ்ப்பாணம் எரிகிறது", நீலவண்ணன், முதற்பதிப்பு ஜீலை 1981,
மூன்றாம் பதிப்பு கமலம் பதிப்பகம் மார்ச் 2003.
3. http://www.lines-magazine.org
"எமக்கு ஏன் இந்தக் கொடுமையைச் செய்தார்கள்?"
கலங்கிய கண்களோடு யாழ் பொது நூலகர் திருமதி நடராஜா அப்போது கேட்கின்றார்.
முதல் நாள் இரவு யூன் 1, 1981
"பொலிஸ்மா அதிபரும், பிரிகேடியர் வீரதுங்காவும் யாழ்ப்பாணத்தில் இருக்கத்தக்கதாக, யூன் 1 ஆம் திகதி 1981 இரவு யாழ்ப்பாணத்தில் நிகழ்ந்த சம்பவங்கள் வியப்பானவையாகும். அதே பொலிசார் அன்று இரவு யாழ்ப்பாணம் பொதுசன நூலகத்திற்குத் தீயிட்டனர். ஏறத்தாள 97000 பெறுமதி மிக்க நூல்கள் எரிந்து கருகிப் போயின. உலகில் எங்கிருந்தும் இனிமேல் பெறுவதற்ககரிய நூல்கள் பல எரிந்து போயின.
உசாத்துணைப் பிரிவின் சிறப்பு நூற் தொகுதிகளில் அழிந்தவைகளில் கீழ்க்கண்டவையும் அடங்கும்:
1) கலாநிதி ஆனந்த குமாரசுவாமி நூற்தொகுதி
2) திரு.சி.வன்னியசிங்கம் நூற்தொகுதி (சுமார் 100 நூல்கள்)
3) திரு ஐசாக் தம்பையா நூற்தொகுதி (சமயம், தத்துவம் பற்றிய நூல்கள் சுமார் 850)
4) திரு.கதிரவேற்பிள்ளை நூற்தொகுதி (சுமார் 600 நூல்கள்)
5) ஏட்டுச் சுவடித் தொகுதி
6) அமெரிக்க நூலகத்திலிருந்து அன்பளிப்பு செய்யப்பட்ட உசாத்துணை நூற் தொகுதி
யாழ்ப்பாணம் பொலிஸ் நிலையத்திற்கு எதிரே 700 யார் தூரத்தில் யாழ் பொதுசன நூலகம் அமைந்துள்ளது. யாழ்ப்பாண மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைத் தேர்தல் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளுக்காகத் தென்னிலங்கையிலிருந்து யாழ்ப்பாணம் வந்திருந்த விஷேஷ பொலிசார் தங்கியிருந்த துரையப்பா விளையாட்டு அரங்கும் யாழ் நூலகத்திற்கு எதிரே தான் இருந்தது. இவ்வளவு "பாதுகாப்பு" இருந்தும் திங்கள் இரவு பொது சன நூலகம் தீப்பிடித்து எரிந்தது.
அன்று இரவு 10 மணி போல, நூலகத்துக்குள் நுளைந்த கொடியவர்கள், காவலாளியைத் துரத்திவிட்டு நூலகக் கதவைக் கொத்தித் திறந்து, உள்ளே நுளைந்து 97 ஆயிரம் கிடைத்தற்கரிய மருத்துவம், இலக்கியம், ஜோதிடம் உள்ளிட்ட ஓலைச் சுவடிகளில் எழுதப்பட்ட ஆவணங்கள் உட்பட எல்லாமே பெற்றோல் ஊற்றித் தீக்கிரையாக்கப்பட்டன. சுவர்கள் வெப்பத்தினால் வெடித்து உதிர்ந்தன. யன்னல்கள் சிதறிப்போயின. நூலகத்துக்குள்ளே சாம்பல் குவியல்களே எஞ்சிக்கிடந்தன.
சுவாமி ஞானப்பிரகாச சுவாமிகளின் மாணவர், பன்மொழிப் புலவர் சங்.பிதா கலாநிதி டேவிட் அவர்கள் (தாவீது அடிகளார்) அந்தச் செய்தியைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாதவராய் மனவதிர்ச்சியினால் தம்முயிரை நீத்தார்.
யாழ்ப்பாண நூலகத்தில் ஊழியராக வேலை செய்துவரும் திரு பற்குணம் என்பவர் நூல் நிலையம் எரிந்த நிலையைக் கண்டு பிரமை பிடித்தவரானார். அவர் ஒரு நாடகக் கலைஞர் ஆவார். மூன்று நான்கு நாட்கள் சித்தம் குழம்பிய நிலையில் காணப்பட்டார்.
நூல் நிலையம் தீப்பற்றி எரிவதாக அன்றிரவு 10.15 மணியளவில் மாநகரசபை ஆணையாளர் சி.வி.கே.சிவஞானத்திற்கு செய்தி கிடைக்க, உடனேயே மாநகரசபை தீயணைப்பு பவுசர்களையும், மாநகரசபை ஊழியர்களையும் அனுப்பி தீயை பரவாது தடுக்க முனைகின்றார். அவர்களை நூலகத்திற்கு அருகிருந்த துரையப்பா விளையாட்டரங்கில் இருந்த பொலிசார் தடுக்கின்றார்கள். விசேஷ பொலிஸ் விசாரணைக் குழுவிற்கு சாட்சியமளித்த சி.வி.கே.சிவஞானம் இவ்வாறு சாட்சியமளிக்கின்றார்.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ஜனவரி 19, 2007 சிட்னி, அவுஸ்திரேலியா
ஈழத்தின் பிரபல கட்டிடக்கலை நிபுணர் திரு. வி.எஸ்.துரைராஜாவினால் "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" என்ற நூல் சிட்னியில் உள்ள Strathfield நகர மண்டபத்தில் வெளியிட்டு வைக்கப்பட்டது. உயர் தர வழவழப்பான தாள் கொண்டு 96 பக்கங்களை நிறைத்த ஒரு ஆவணமாக இந்நூல் படங்களோடும், யாழ் பொது நூலகத்து வரலாற்றோடும் ஆங்கில மொழியில் அமைந்து மித்ர வெளியீடாக மலர்ந்துள்ளது.
வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்கள் வழங்கிய ஒலிப்பேட்டி
1981 ஆம் ஆண்டு அழித்தொழிக்கப்பட்ட பொது நூலகத்தை திருத்தாது யாழ் மாநகரசபை அதை ஒரு கொடிய செயலின் சின்னமாக வைத்திருந்தது. அதன் பின் பக்கத்தில் ஒரு புதுக்கட்டிடத்தை முன்னிருந்த கட்டிடத்தைப் போல் கட்டுவதற்கு தீர்மானித்தது. அக்கட்டிடத்தின் கட்டிடக் கலைஞராக நியமிக்கப்பட்டவர் திரு.வி.எஸ்.துரைராஜா.
1984 ஆம் ஆண்டு யூன் மாதம் அக்கட்டிட வேலைகள் முடிந்தன. ஓரளவு நூற்தொகுதிகளுடன் நூலகம் மீள் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஆனால் 1988 ஆம் ஆண்டு ஆரம்பித்த யுத்தத்தில் புதிய கட்டிடமும், ஏற்கனவே எரிக்கப்பட்ட கட்டிடமும் பாரிய சேதத்துக்குள்ளாயின.
பதின்னான்கு ஆண்டுகளின் பின் 1999 ஆம் ஆண்டு கட்டிடத்தைப் புனரமைக்கத் தீர்மானிக்கப்பட்டு மீண்டும் வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்களை நியமித்து முன்பிருந்த கட்டிடம் போல அமைக்க நினைத்தார்கள். இடிந்த பாகங்களைத் தேடி அவைகளைப் படமெடுத்து, வரைந்து கட்டிடத் தோற்றத்தை அமைத்தார் இவர். அன்றிருந்த கட்டிடம் போலவே மீள அமைக்கப்பட்டது.
வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்கள் Chartered Architects, Sri Lanka Chaiman ஆகவும் Thurairajah Assocoates இன் Managing Director ஆகவும் இருந்தவர். Diploma in Architecture (London) தகமையைக் கொண்ட இவர், Royal Institute of British Architects, Royal Australian Institute of Architects ஆகியவற்றின் அங்கத்தினருமாவார்.
Architecture and arts in Ceylon என்ற காலாண்டிதழை 1975 இலிருந்து 1983 வரை பதிப்பித்தவர். ஈழநாடு பத்திரிகையின் 1973 தொடங்கி 1975 வரையிலான காலப்பகுதியின் Chairman ஆகவும் இருந்தவர். தவிர ஏராளமான சஞ்சிகைகளில் இவரது கட்டிடக்கலை சம்பந்தமான கட்டுரைகள் வெளிவந்திருக்கின்றன. இலங்கையின் பல பாகங்களிலுமுள்ள பல்கலைக்கழகங்கள், வைத்தியசாலைகள், ஆலயங்கள், மற்றும் முக்கிய கேந்திர அமைவிடங்கள் இவரது கைவண்ணமாக அமைந்திருக்கின்றன. தவிர இந்தியா, மத்திய கிழக்கு நாடுகள், அவுஸ்திரேலியா உள்ளிட்ட இடங்களிலும் பல எழில் மிகு, கட்டிடக்கலை நுணுக்க வேலைப்பாடுகளோடு அமைந்த கட்டிடங்களை அமைப்பதிலும் இவரது பங்கு இருந்திருக்கின்றது. ஈழத்து திரைப்படமான குத்துவிளக்கு இவரது தயாரிப்பிலேயே வெளிவந்தது என்பதையும் இங்கே குறிப்பிட வேண்டும்.
பெரியதொரு கனமான நூலாக வந்திருக்கும் "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" ஐ ஆவலோடு வாங்கி இதழ்களைப் பிரிக்கும் போது, இந்நூல் கொண்டிருக்கும் வரலாற்று ஆவணங்களும், அரிய பல புகைப்படங்களும் இயல்பாகவே வியப்பால் விழிகளை விரியச் செய்கின்றன.
இந்த நூலில் இடம்பெறும் புகைப்பட ஆவணங்களைப் பார்த்தோமேயானால் புதிதாக அமையப்பெற்ற நூல் நிலையத்தின் தோற்றம் முதற் புகைப்படமாகவும் தொடர்ந்து, யாழ்ப்பாணத்தின் குறுக்கும் நெடுக்குமான வரைபடங்களும் இருக்கின்றன. பின்னர் யாழ் நூலகத்தின் இரு வேறு தோற்றங்கள் தூரக் காட்சியில் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
1936 ஆம் ஆண்டில் அமையப்பெற்று பின்னர் 1985 இல் முற்றாக அழியப்பெர்ற யாழ் உள்ளூராட்சி சபை, மாநகர சபை (1949 இல்) இன் மூலத் தோற்றம், அழிவதற்கு முன்னிருந்த சுப்பிரமணியம் பூங்காவின் மூலத் தோற்றம், 1956 ஆம் ஆண்டில் கட்டிடக்கலைஞரால் வரையப்பெற்ற யாழ் நூலக வரைபடங்கள் நான்கும் காணக் கிடைக்கின்றன.
துரையப்பா விளையாட்டரங்கம், அழிந்த சுப்பிரமணியம் பூங்கா, 1982 ஆம் ஆண்டில் கொழும்பு சரஸ்வதி மண்டபத்தில் நிகழ்த்திய "Jaffna Public Library Week" இன் பல்வேறு புகைப்படங்கள், மற்றும் மீள நிறுவப்பட்ட யாழ் நூலகத்தின் முழுமையான கட்டிட வரைபடத்தொகுதிகள், மற்றும் மீள நிறுவப்பட்ட நூலகத்தின் பல்வேறு கட்டிட அமைப்புக்கள், காட்சிகள் எனப் புகைப்படங்கள் விரிகின்றன.
1981 இல் அழிந்து இடிபாடுகளோடு இருக்கும் யாழ் நூலகம் பல்வேறு அழிவுத் தோற்றப்படங்களுடனும் பல்வேறு புகைப்படத் தொகுதிகளாக அழிவின் சுவடுகளாகப் புத்தகத்தில் நிறைந்திருக்கின்றன.
இந்த நூலில் இடம்பெறும் கட்டுரைகளை எடுத்துக் கொண்டால் முன்னாள் யாழ் மேயரின் முகவுரையோடு ஆரம்பித்து, முன்னாள் யாழ் மாநகர சபை ஆணையாளர் சி.வி.கே சிவஞானத்தின் செய்திக் குறிப்பும், நூலாசிரியரின் முன்னுரை, யாழ் பொது நூலகத்தின் ஆதி வரலாறு தாங்கிய கட்டுரைகள், 1956 ஆம் ஆண்டில் அமையப்பெற்ற நூலகத்தின் இருந்த சகல கட்டிட அமைப்புக்கள் குறித்த முழுமையான கட்டுரை என விரிகின்றன.
தாவீது அடிகளாரின் திடீர் மரணம் உள்ளிட்ட பொது நூலகம் அழியப் பெற்ற கோர வடுக்கள் ஆங்கிலத்தில் வடித்தெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. Who Burnt the precious Books? என்ற தலைப்பில் வரும் ஆக்கத்தில் பல்வேறு சஞ்சிகைகள், பத்திரிகைகளில் வெளிவந்த நூலக எரிப்பின் சூத்திரதாரிகள் குறித்த சாட்சியங்களாக அமைகின்றன. சிறீலங்கா அமைச்சர்கள் காமினி திசாநாயக்கா, சிறில் மத்தியூ ஆகியோர் யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்த வேளை அவர்களின் தூண்டுதலின் பேரில் காடையர்கள் நிகழ்த்திய தென்னாசியாவின் சிறந்த நூலகங்களில் ஒன்றான யாழ் நூலக அழிவை ஆதரங்களோடு அவை மெய்ப்பிக்கின்றன.
அழிந்தொழிந்த நூலகத்தினை நிர்மாணிக்க எப்படியான முயற்சிகள் ஈழத்தமிழின உணர்வாளர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டன, பின்னர் எப்படியான வகையில் இந்த நூலகம் மீள எழுந்தது தொடர்பிலும் சில கட்டுரைகள் அமைந்து காணப்படுகின்றன.
எனவே இந்த "The Jaffna Public Library Rises From Its Ashes" என்ற இந்த வரலாற்று நூல் ஓவ்வோர் ஈழத்தமிழன் வீட்டிலும் இருக்கவேண்டிய, மற்றைய சமூகத்தினருக்கும் எம் இனத்திற்கு ஏற்பட்ட இன்னலின் சாட்சியமாகக் காட்ட வேண்டிய ஒரு ஆவணமாகும். சரி இனி இந்த நூல் வெளியீட்டு விழாவில் இடம்பெற்ற நிகழ்வுகளைப் பார்ப்போம்.
மாலை ஆறு மணிக்கு, அவுஸ்திரேலியாவின் நியூ சவுத்வேல்ஸ் மாநிலத்தின் Strathfield நகர மண்டபத்தில் கிட்டத்தட்ட 300 பேர் கலந்து கொள்ள ஆரம்பமானது. மங்கல விளக்கேர்றி நிகழ்வை ஆரம்பித்து வைத்தவர், அன்று யாழ் பொது நூலகம் எரிந்த போது யாழ் நகர மேயராக இருந்த திரு.ராஜா விஸ்வநாதன் அவர்கள்.
இந்த நிகழ்வு இரு பிரிவாகப் பிரிக்கப்பட்டு நூல் ஆய்வு ஆங்கில அமர்வு, தமிழ் அமர்வு என்ற வகையில் நிகழ்ந்தன. வைத்திய கலாநிதி மனோமோகன் நூல் வெளியீட்டின் அவைத்தலைவராக அமர்ந்து கொண்டார். திரு. வி.எஸ்.துரைராஜா அவர்களின் வரவேற்புரையைத் தொடர்ந்து, நூலகம் தொடர்பான வரலாற்றுப் புகைப்படங்கள் பெரும் திரையில் காண்பிக்கப்பட்டன.
ஆங்கில அமர்வில் முதலில் நூலாய்வை நிகழ்த்தியவர் பேராசிரியர் பொன் பூலோகசிங்கம் அவர்கள். இந்த நூலை விற்பனை செய்து அதில் கிடைக்கும் வருவாய் யாழ் பொது நூலகத்தில் அரிய ஆவணங்களைத் திரட்டிப் பேணிப் பாதுகாக்கும் நுண் படங்கள் (Micro films) தொழில்நுட்ப வசதிக்காகக் கையளிக்கப்பட இருக்கின்றது. ஆனால் அழிந்த நூலகத்தோடு போன அரிய நூல்களை இன்றும் ஒரு பிரதியாயினும் பெறமுடியாத நிலை இருக்கின்றது. ஏராளமான மூல ஏட்டுச் சுவடிகள் அழிந்தது அழிந்தது தான். பண்டிதமணி சி.கணபதிப்பிள்ளையின் முதல் மாணவர் ஒருவரின் அனைத்து நூல்களும் இந்த நூலகத்துக்கு முன்னர் அன்பளிப்பு செய்யப்பட்டன. அவையும் சாம்பலாகிப் போயின என்று ஆதங்கத்தோடு பொன்.பூலோகசிங்கம் பழைய நினைவுகளைத் தன் பேச்சில் மீளக் கொண்டு வந்தார்.
தொடர்ந்து பேசவந்த அ.பரராஜசிங்கம் அவர்கள் யாழ் பொது நூலகத்தின் தோற்றம், வளர்ச்சி, அழிவு என்பவறைக் கொண்டு தனது பேச்சில் பயணித்து, இந்த நூல் நயத்திலும் பின்னர் இணைத்துக்கொண்டார். நம்பிக்கை தான் வாழ்க்கை என்று தன் பேச்சை நிறைவு செய்தார்.
பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மேதகு Virginia Judge அவர்கள் நூல் வெளியீட்டுப் பேச்சை வழங்கிய பின்னர் முதற்பிரதிகளை சிட்னி வாழ் முக்கிய பிரமுகர்களுக்கு வழங்கினார்.
Virginia Judge ஏற்கனவே வன்னி சென்று எம்மக்களின் வாழ்வியலை அறிந்து கொண்டவர். இன்று வரை தொடர்ந்து தனது ஈழத்தமிழர் மீதான கரிசனையைக் காட்டி வருபவர். தனது பேச்சில் ஈழத்தமிழரின் போராட்டத்தை ஐரிஸ் போராட்டத்தோடு தொடர்புபடுத்தியதோடு, Schindler's Ark என்ற நாவலை (பின்னர் Schindler's List என்று படமாக வந்தது) எழுதிய Thomas Keneally என்ற அவுஸ்திரேலிய எழுத்தாளரின் The Great Shame என்ற நாவலை எடுத்து வந்து அதில் உள்ள அம்சங்களைத் தொட்டு, எமது மக்களின் சுதந்திர வேட்கை தொடர்பான தன் கரிசனையைத் தன் பேச்சில் கொண்டு வந்தார்.
இடைவேளையின் பின்னர் இந்நூல் ஆய்வின் தமிழ் அரங்காக அமைந்தது.
"யாழ் நூலகம் எம்மினத்திற்கோர் வெள்ளை மாளிகை, ஆனால் இது அழிவுக்குத் துணை போன வெள்ளை மாளிகை அல்ல, அறிவு சால் ஆக்கத்துக்குத் துணை போன வெள்ளை மாளிகை" என்று ஆரம்பித்து, தான் இளைஞராக இருந்த காலத்தில் நிகழ்ந்த அனர்த்ததை தன் பேச்சில் கொண்டு வந்தார் தமிழறிஞர் திரு.திருநந்தகுமார் அவர்கள். 1981 ஆம் ஆண்டில் நிகழ்ந்த நூலக அனர்த்ததை 2001 ஆம் ஆண்டில் தான் அரச சார்பு ஆங்கில நாளேடு Daily News தன் ஆசிரியர் தலையங்கத்தில் கண்டித்த வேடிக்கையும், இந்நூலில் காணப்படும், பிரேமதாச ஒக்டோபர் 1991 ஆம் ஆண்டு புத்தளம் முஸ்லீம் கல்லூரியில் நிகழ்த்திய சொற்பொழிவில் காமினி திசாநாயக்கா கூட்டணியினர் தான் இந்த நூலக எரிப்புக்கான காரணகர்த்தாக்கள் என்று சொன்ன குற்றச்சாட்டையும் திருநந்தகுமார் அவர்கள் குறிப்பிட்டார்.
தொடர்ந்து பேசிய யாழ் பல்கலைக்கழக முன்னாள் விரிவுரையாளர் திருமதி கலையரசி சின்னையா அவர்கள், தாம் பேராதனையில் பல்கலைக்கழகப் படிப்பை முடித்து யாழ் பல்கலைக்கழக விரிவுரையாளராக வந்த காலகட்டத்தில் , ஈழத்து இலக்கிய முயற்சிகளை இன்னும் பெருக்க வேண்டிய அவசியத்தை பல்கலைக்கழகமட்டதினூடாக பேராசிரியர்கள் செயற்படுத்த முனைந்த வேளை யாழ் பொது நூலகம் தந்த பாரிய உசாத்துணையைக் காட்டி "நூலகமும் சமூகத் தொடர்பும்" என்ற பேச்சில் கொண்டு வந்தார்.
பல்கலைக்கழகமாக ஆகுவதற்கு முன் இருந்த பரமேஸ்வராக் கல்லூரி, மற்றும் ஹாட்லி கல்லூரியின் பாரிய, அரிய நூற் தொகுதிகள் அழிவதற்கு முன்னிருந்த நூலகத்திற்கு அன்பளிப்புச் செய்யப்பட்டதாகவும் அவை யாவும் அழித்தெரிக்கப்பட்டன என்று கவலையோடு தெரிவித்தார். நீங்கள் எல்லோருமே உங்களிடம் ஒரு பிரதியோ கூட இருக்கும் அரிய நூல்களை இந்த புதிய நூலகத்தின் Micro film வடிவச் சேமிப்புக்கு கொடுத்துதவ வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.
நூலாய்வின் தமிழ் அமர்வில் நிறைவாக திரு எம்.தனபாலசிங்கம் அவர்களின் "ஒரு மக்களின் பாரம்பரியத்தின் கருமூலமே நூலகங்கள்" என்ற அரியதொரு ஆய்வுப் பேச்சை வழங்கிச் சிறப்பித்தார். ' எங்கு புத்தகங்களை தீக்கிரையாக்குகிறார்களோ அங்கு முடிவில் மனிதர்களையும் தீயில் பொசுக்குவர் "
"ஒரு மக்களின் பாரம்பரியங்களின் கருவூலமே நூல்நிலையங்களாகும்,
" Where they have burned books, they will end in burning human beings " –Heinrich Heine (1797-1856)
என புகழ் பெற்ற ஜெர்மன் வீறுணர்ச்சிக் கவிஞரான ஹெயின்றிச் ஹெயின் என்பார் அவரது படைப்பான அல்மன்சொர் (Almansor -1821) என்னும் நாடகத்தில் குறிப்பிட்டமை சிரஞ்சீவித்தன்மை பெற்ற வாக்காக இன்றும் கூறப்படுகின்றது.1500 ஆம் ஆண்டளவில் ஸ்பெயின் நாட்டில் இஸ்லாமிய கலாசாரம் அதன் கொடுமுடியை தொட்டுநின்றபோது அங்கு படையெடுத்த கிறீஸ்தவர்கள் அம் மக்களை கட்டாயப்படுத்தி மதமாற்றம் செய்தனர். அதன்போது அவர்களின் கருவூலமான குர்ரானை தீயில் பொசுக்கியதை இந்த நாடகத்தில் வரும் ஒரு இஸ்லாமியர் குறிப்பிட்டபோது இன்னொரு இஸ்லாமியர் கூறிய வார்த்தைகளே இவை. " the burning is but a prologue: where books are burned, people in the end are burned too " என அப் பாத்திரத்தின் வாயிலாகப் பார்வையாளர்களுக்கு தன் காலத்தில் ஜேர்மனியில் நடந்த கொடுமைகளை ஹெயின் நினைவூட்டினார் என்பர் என்று தன் பொருள் பொதிந்த பேச்சினை ஆரம்பித்துத் தொடர்ந்து பல வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் எடுத்தாண்டு, இறுதியில் எம் மக்களின் சுதந்திர வேட்கையையும் தொடர்புபடுத்தி நிறைவான ஒரு விழாவை நிறைவாக்கினார் மா.தனபாலசிங்கம் அவர்கள்.
நன்றியுரையை நூலாசிரியரின் பேரன் ரிஷ்யன் வழங்க, இந்நூல் வெளியிடு இனிதே நிறைவேறியது.
என்னுடைய தனிப்பட்ட கருத்தையும் பதிவு செய்து இப்பதிவை முடிக்க நினைக்கின்றேன்.
என்னைப் பொறுத்தவரை அழித்தொழிக்கப்பட்ட யாழ் பொது நூலகம் அநியாயத்தின் கோரமுகமாக அப்படியே இருக்க, இன்னொரு நூலகம் அதே வடிவமைப்பில் கட்டியிருக்கலாம் என்பது என் கருத்து.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
யாழ் பொது நூலகம் சில வரலாற்றுத் துளிகள்
1934 ஆம் ஆண்டு யூன் மாதம் 9 ஆம் திகதி ஐசாக் தம்பையா அவர்களின் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டமே ஆரம்ப கால நூலகத்தை உருவாக்க வழிகோலியது. இக்கூட்டக் காரியதரிசி க.மு.செல்லப்பா அவர்கள் சிரமப்பட்டுத் திரட்டிய 1184 ரூபா 22 சதம் மூலதனமாகக் கொண்டு ஆஸ்பத்திரி வீதியில் வாடகை அறை ஒன்றில் 844 நூல்களுடனும் 36பருவ வெளியீடுகளுடனும் 1934 ஆவணி 1 ஆம் திகதி ஆரம்பிக்கப்பட்டது.
1935 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 1 ஆம் திகதி யாழ் பட்டின சபையால் பொறுப்பேற்கப்பட்டு வாடி வீட்டுக்குத் தெற்கே உள்ள மேல் மாடிக்கு இடமாற்றம் செய்யப்பட்டது.
1952 ஆம் ஆண்டு நவீன பொது நூலகம் அமைப்பதற்கான முயற்சிகளள சாம் ஏ.சபாபதி தலைமையில் நடைபெற்ற ஒரு மாநாட்டில் தீர்மானிக்கப்பட்டது. புதிய நூலகத்தை அமைப்பதில் அதி.வண பிதா லோங் அவர்கள் மிகுந்த அக்கறை காட்டி வந்தார்.சென்னை கட்டிடக்கலை நிபுணர் கே.எஸ்.நரசிம்மன் வரைபடங்களைத் தயாரித்தார். நூலகத்துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த கலாநிதி எஸ்.ஆர்.ரங்கநாதனின் ஆதரவும் கிடைத்தது.
1953 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 29 ஆம் நாள் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது.
1959 ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 11 ஆம் நாள் நூலகம் திறக்கப்பட்டது.
1981 ஆம் ஆண்டு யூன் 1 ஆம் நாள் இன வெறிக் காடையர்களால் நூலகம் அழித்தொழிப்பு.
2001 ஆம் ஆண்டு மீள எழுந்தது யாழ் பொது நூலகம்.
உசாத்துணை:1. "யாழ்ப்பாண நூல் நிலையம் - ஓர் ஆவணம்", மூதறிஞர் க.சி.குலரத்தினம்,
மித்ர வெளியீடு, 1997
2. "மீண்டும் யாழ்ப்பாணம் எரிகிறது", நீலவண்ணன், முதற்பதிப்பு ஜீலை 1981,
மூன்றாம் பதிப்பு கமலம் பதிப்பகம் மார்ச் 2003.
புகைப்படங்கள்:
1. என் புகைப்படத் தொகுப்பு
2. "மீண்டும் யாழ்ப்பாணம் எரிகிறது", நீலவண்ணன், முதற்பதிப்பு ஜீலை 1981,
மூன்றாம் பதிப்பு கமலம் பதிப்பகம் மார்ச் 2003.
3. http://www.lines-magazine.org
Wednesday, January 16, 2008
எனக்குப் பிடித்த என் பதிவுகளில் ஒன்று
"எல்.வைத்யநாதன் என்கிற வைத்தி மாமா கிட்ட நிறையவே நாங்க கற்றிருக்கின்றோம், காலைலே அஞ்சு மணிக்கு ஆரம்பிச்சு பத்து மணிக்கும் அவரோட கிளாஸஸ் போகும், அவர் சொல்லிக் கொடுக்கும் போது அதை ஒரு பிரவாகம் மாதிரி அதை எடுப்பார். ஆனந்த பைரவி ராகத்தை எடுத்தாருன்னா இன்னிக்கு ஒரு மாதிரியும், அடுத்த நாள் வேறோர் அணுகுமுறையில் அதைக் கொடுப்பார். அவர் ஒரு பெரிய மாமேதை, அவர்க்கிட்ட கத்துக்கிற ஒரு வாய்ப்புக் கிடைச்சது ஒரு பெரிய பாக்கியம். "
இப்படியாக தனது மாமனார் வயலின் மேதை எல்.வைத்யநாதன் குறித்து புகழ்பெற்ற வயலின் சகோதரிகள் எம்.லலிதா, எம்.நந்தினி ஆகியோர் கடந்த ஆகஸ்ட் மாதம் என்னுடன் பகிர்ந்து கொண்ட வானொலிப் பேட்டியில் சொன்ன கருத்துக்கள் அவை.
மே மாதம் 17 ஆம் திகதி இவ்வுலகை விட்டுப் போன எல்.வைத்யநாதன் இறந்த செய்தி இரு நாள் கழித்துத் தான் எனக்குத் தெரிந்தது. எமது குடும்பத்திலே இருந்த ஒருவரைப் பிரிந்த துயரம், இந்தச் செய்தியைக் கேட்ட கணமே என்னுள் தொற்றிக் கொண்டது. என்னைப் பொறுத்தவரை இசையில் முறையான தேர்ச்சியை நான் கொண்டிராவிட்டாலும் வைகை தொகையில்லாமல் எல்லா வகையான இசை, எல்லா மொழியிலும் வரும் இசை என்று கேட்டுப் பழக்கப்படுத்திக் கொண்டவன். எனவே இசைத்துறையில் நான் அவதானிக்கும் ஒவ்வொரு விடயங்களுமே என்னைப் பாதிப்பவை.
எல்.வைத்யநாதன் இப்போது புகழ்பெற்றிருக்கும் எந்த ஒரு இசையமைப்பாளர்களின் திறமைக்கும் கொஞ்சமும் சோடைபோனவரில்லை. ஆனால் இவரால் சினிமாத் துறையிலோ அல்லது அதை விடுத்த சங்கீத மேடைகளிலோ இன்னும் அதிகம் கெளரவப்படுத்தப்படவில்லை என்பது சகித்துக் கொள்ளவேண்டிய ஒரு உண்மை. எனவே நான் நேசித்த எல்.வைத்யநாதனுக்கு ஓர் அஞ்சலியாக அவரின் பெருமைகளையே கட்டியம் கூறும் "எல்.வைத்யநாதன் - ஓய்ந்துவிட்ட வாத்தியக்காரன்" என்ற இவரின் மரணச் செய்தி கேட்ட நாளிலேயே தகவல்களைத் தேடித் திரட்டி எழுதி முடித்தேன். இந்த பதிவுக்கே தனித்துவமாக , இலங்கை ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனத்தின் முன்னாள் பணிப்பாளராக இருந்த திருமதி ஞானம் இரத்தினம் அவர்கள் தந்த தகவற் குறிப்புக்கள் பேருதவியாக அமைந்தன.
இந்தப் பதிவை எழுதி முடித்து வலையேற்றிய பின்னர் இந்தச் சோகச் சேதியைக் கொஞ்சமேனும் ஆற்றிய நிறைவு கொடுத்தது. பின்னூட்டல் வாயிலாகவும், தமிழ்நாதம் இணையத்தளம், இருக்கிறம் சஞ்சிகை போன்றவற்றின் மூலமும் இசையார்வலர்கள் இப்பதிவுக்குக் கொடுத்த கருத்துக்கள் என்னால் முடிந்த அளவில் எல்.வைத்யநாதன் அவர்களின் பெருமையைக் கொண்டு சேர்த்த மன நிறைவையும் அளித்தது.
இந்தப் பதிவு போட்டு இரு மாதங்கள் கழித்து சிட்னி முருகன் கோவிலின் சைவ மன்ற நிகழ்ச்சிக்காக வயலின் சகோதரிகள் எம்.லலிதா மற்றும் எம்.நந்தினி சகோதரிகள் வருகின்றார்கள் என்ற சுவரொட்டிகள் இலங்கை இந்திய மளிகைக்கடைகளில் தென்பட்டன. எல்.வைத்யநாதனை நான் சந்திக்கவில்லை, இவரின் வழித்தோன்றல்களான இந்த சகோதரிகளையாவது சந்தித்து எல்.வைத்யநாதன் குறித்துப் பேச வழி கிடைக்குமா என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன்.
இந்தச் சகோதரிகள் இசை நிகழ்ச்சிக்காக சிட்னிக்கு வந்து விட்டார்கள் என்ற செய்தியும் கிட்டியது. நிகழ்ச்சி நடப்பதற்கு மூன்று நாள் முன்னர் எமது வானொலியின் நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பாளரிடம் இருந்து தொலைபேசி அழைப்பு எனக்கு வருகின்றது. "பிரபா, வயலின் சகோதரிகள் ரண்டு பேர் வந்திருக்கினம், வானொலிப் பேட்டி ஒன்று உங்களால் செய்ய முடியுமா? " என்பதே அது. நான் நினைத்ததுக்கு மேல் பேட்டியே செய்யக் கிடைக்கின்றதே என்ற மகிழ்வில் இந்த இரு சகோதரிகளையும் வானொலியில் நேரடிப் பேட்டியும் எடுத்துக் கொண்டேன். பேட்டி முடிந்த பின்னர் அவர்களுக்கும் பரம திருப்தி. தங்களின் இசைப் பாரம்பரியத்தையும், பின்னணியையும் மனம் விட்டு இவ்வளவு விரிவான நேரத்தில் பேசக் கிட்டியதே என்று அடிக்கொரு தடவை தம் நன்றியையும் வெளிப்படுத்தினர். கூடவே நான் என் வானொலி அனுபவத்தில் சந்தித்திராத ஒரு அனுபவமும் கிட்டியது. அதாவது தமது பேட்டி நிறைவு பெறும் தறுவாயில் கர்நாடக சங்கீத இசையையும் நேபாளப் பண்பாட்டு இசையும் கலந்து Fusion இசையை நேரடியாகவே தம் வயலினில் வாசித்து உண்மையிலே உள்ளம் குளிர வைத்தார்கள். நிகழ்ச்சி முடிந்த பின்னர் இந்த ஒலிப்பேட்டியைக் கேட்டு வாங்கிக் கொண்டார்கள்.
எம்.லலிதா, எம்.நந்தினி வழங்கிய வானொலிப் பேட்டி இதோ
கர்நாடக இசையோடு நேபாளப் பண்பாட்டு இசையைக் கலந்து அவர்கள் கொடுத்த Fusion வடிவத்தைக் கேட்க
இசை நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் இந்தச் சகோதரிகள் தம்மை வந்து சந்திக்குமாறு அன்பு வேண்டுகோளை ஏற்று அவர்களைச் சந்தித்தேன். தங்களின் பாட்டனார் இலங்கையில் இருந்த காலந்தொட்டு தம் இசைகுடும்பம், எல்.வைத்யநாதன் என்று நிறையவே பேசி வைத்தார்கள். எல்.வைத்யநாதனுக்கு அஞ்சலி செலுத்திய அதே ஆண்டில் அவரின் தரிசனத்தை இவர்களில் கண்டேன்.
பிற்குறிப்பு: காமிரா கவிஞர் சிவிஆரின் அன்புக் கட்டளைப் பிரகாரம் 2007 இல் நாம் எழுதியவற்றில் எனக்குப் பிடித்த பதிவு என்ற விளையாட்டில் ஆடியிருக்கின்றேன். பொதுவாகவே எனக்குப் பிடித்தமானவற்றையே இப்பதிவில் எழுதவே ஆரம்பிப்பேன் என்பதால் எனக்கு நான் எழுதிய ஒவ்வொரு பதிவுமே திருப்தியைக் கொடுத்தவை. அவற்றில் பொறுக்கி எடுத்த பதிவாக "எல்.வைத்யநாதன் - ஓய்ந்து விட்ட வாத்தியக்காரன்" பதிவை இங்கே தந்திருக்கின்றேன். வாய்ப்புக்கு நன்றி.
இப்படியாக தனது மாமனார் வயலின் மேதை எல்.வைத்யநாதன் குறித்து புகழ்பெற்ற வயலின் சகோதரிகள் எம்.லலிதா, எம்.நந்தினி ஆகியோர் கடந்த ஆகஸ்ட் மாதம் என்னுடன் பகிர்ந்து கொண்ட வானொலிப் பேட்டியில் சொன்ன கருத்துக்கள் அவை.
மே மாதம் 17 ஆம் திகதி இவ்வுலகை விட்டுப் போன எல்.வைத்யநாதன் இறந்த செய்தி இரு நாள் கழித்துத் தான் எனக்குத் தெரிந்தது. எமது குடும்பத்திலே இருந்த ஒருவரைப் பிரிந்த துயரம், இந்தச் செய்தியைக் கேட்ட கணமே என்னுள் தொற்றிக் கொண்டது. என்னைப் பொறுத்தவரை இசையில் முறையான தேர்ச்சியை நான் கொண்டிராவிட்டாலும் வைகை தொகையில்லாமல் எல்லா வகையான இசை, எல்லா மொழியிலும் வரும் இசை என்று கேட்டுப் பழக்கப்படுத்திக் கொண்டவன். எனவே இசைத்துறையில் நான் அவதானிக்கும் ஒவ்வொரு விடயங்களுமே என்னைப் பாதிப்பவை.
எல்.வைத்யநாதன் இப்போது புகழ்பெற்றிருக்கும் எந்த ஒரு இசையமைப்பாளர்களின் திறமைக்கும் கொஞ்சமும் சோடைபோனவரில்லை. ஆனால் இவரால் சினிமாத் துறையிலோ அல்லது அதை விடுத்த சங்கீத மேடைகளிலோ இன்னும் அதிகம் கெளரவப்படுத்தப்படவில்லை என்பது சகித்துக் கொள்ளவேண்டிய ஒரு உண்மை. எனவே நான் நேசித்த எல்.வைத்யநாதனுக்கு ஓர் அஞ்சலியாக அவரின் பெருமைகளையே கட்டியம் கூறும் "எல்.வைத்யநாதன் - ஓய்ந்துவிட்ட வாத்தியக்காரன்" என்ற இவரின் மரணச் செய்தி கேட்ட நாளிலேயே தகவல்களைத் தேடித் திரட்டி எழுதி முடித்தேன். இந்த பதிவுக்கே தனித்துவமாக , இலங்கை ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனத்தின் முன்னாள் பணிப்பாளராக இருந்த திருமதி ஞானம் இரத்தினம் அவர்கள் தந்த தகவற் குறிப்புக்கள் பேருதவியாக அமைந்தன.
இந்தப் பதிவை எழுதி முடித்து வலையேற்றிய பின்னர் இந்தச் சோகச் சேதியைக் கொஞ்சமேனும் ஆற்றிய நிறைவு கொடுத்தது. பின்னூட்டல் வாயிலாகவும், தமிழ்நாதம் இணையத்தளம், இருக்கிறம் சஞ்சிகை போன்றவற்றின் மூலமும் இசையார்வலர்கள் இப்பதிவுக்குக் கொடுத்த கருத்துக்கள் என்னால் முடிந்த அளவில் எல்.வைத்யநாதன் அவர்களின் பெருமையைக் கொண்டு சேர்த்த மன நிறைவையும் அளித்தது.
இந்தப் பதிவு போட்டு இரு மாதங்கள் கழித்து சிட்னி முருகன் கோவிலின் சைவ மன்ற நிகழ்ச்சிக்காக வயலின் சகோதரிகள் எம்.லலிதா மற்றும் எம்.நந்தினி சகோதரிகள் வருகின்றார்கள் என்ற சுவரொட்டிகள் இலங்கை இந்திய மளிகைக்கடைகளில் தென்பட்டன. எல்.வைத்யநாதனை நான் சந்திக்கவில்லை, இவரின் வழித்தோன்றல்களான இந்த சகோதரிகளையாவது சந்தித்து எல்.வைத்யநாதன் குறித்துப் பேச வழி கிடைக்குமா என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன்.
இந்தச் சகோதரிகள் இசை நிகழ்ச்சிக்காக சிட்னிக்கு வந்து விட்டார்கள் என்ற செய்தியும் கிட்டியது. நிகழ்ச்சி நடப்பதற்கு மூன்று நாள் முன்னர் எமது வானொலியின் நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பாளரிடம் இருந்து தொலைபேசி அழைப்பு எனக்கு வருகின்றது. "பிரபா, வயலின் சகோதரிகள் ரண்டு பேர் வந்திருக்கினம், வானொலிப் பேட்டி ஒன்று உங்களால் செய்ய முடியுமா? " என்பதே அது. நான் நினைத்ததுக்கு மேல் பேட்டியே செய்யக் கிடைக்கின்றதே என்ற மகிழ்வில் இந்த இரு சகோதரிகளையும் வானொலியில் நேரடிப் பேட்டியும் எடுத்துக் கொண்டேன். பேட்டி முடிந்த பின்னர் அவர்களுக்கும் பரம திருப்தி. தங்களின் இசைப் பாரம்பரியத்தையும், பின்னணியையும் மனம் விட்டு இவ்வளவு விரிவான நேரத்தில் பேசக் கிட்டியதே என்று அடிக்கொரு தடவை தம் நன்றியையும் வெளிப்படுத்தினர். கூடவே நான் என் வானொலி அனுபவத்தில் சந்தித்திராத ஒரு அனுபவமும் கிட்டியது. அதாவது தமது பேட்டி நிறைவு பெறும் தறுவாயில் கர்நாடக சங்கீத இசையையும் நேபாளப் பண்பாட்டு இசையும் கலந்து Fusion இசையை நேரடியாகவே தம் வயலினில் வாசித்து உண்மையிலே உள்ளம் குளிர வைத்தார்கள். நிகழ்ச்சி முடிந்த பின்னர் இந்த ஒலிப்பேட்டியைக் கேட்டு வாங்கிக் கொண்டார்கள்.
எம்.லலிதா, எம்.நந்தினி வழங்கிய வானொலிப் பேட்டி இதோ
கர்நாடக இசையோடு நேபாளப் பண்பாட்டு இசையைக் கலந்து அவர்கள் கொடுத்த Fusion வடிவத்தைக் கேட்க
இசை நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் இந்தச் சகோதரிகள் தம்மை வந்து சந்திக்குமாறு அன்பு வேண்டுகோளை ஏற்று அவர்களைச் சந்தித்தேன். தங்களின் பாட்டனார் இலங்கையில் இருந்த காலந்தொட்டு தம் இசைகுடும்பம், எல்.வைத்யநாதன் என்று நிறையவே பேசி வைத்தார்கள். எல்.வைத்யநாதனுக்கு அஞ்சலி செலுத்திய அதே ஆண்டில் அவரின் தரிசனத்தை இவர்களில் கண்டேன்.
பிற்குறிப்பு: காமிரா கவிஞர் சிவிஆரின் அன்புக் கட்டளைப் பிரகாரம் 2007 இல் நாம் எழுதியவற்றில் எனக்குப் பிடித்த பதிவு என்ற விளையாட்டில் ஆடியிருக்கின்றேன். பொதுவாகவே எனக்குப் பிடித்தமானவற்றையே இப்பதிவில் எழுதவே ஆரம்பிப்பேன் என்பதால் எனக்கு நான் எழுதிய ஒவ்வொரு பதிவுமே திருப்தியைக் கொடுத்தவை. அவற்றில் பொறுக்கி எடுத்த பதிவாக "எல்.வைத்யநாதன் - ஓய்ந்து விட்ட வாத்தியக்காரன்" பதிவை இங்கே தந்திருக்கின்றேன். வாய்ப்புக்கு நன்றி.
Tuesday, January 15, 2008
புலம்பெயர் வாழ்வில் பொங்கல்...!
இன்று தைப்பொங்கல் காலையாக விடிகின்றது. வேலைக்கு விடுப்பெடுத்து ஆலய தரிசனம் செல்ல முன் எங்கள் அவுஸ்திரேலிய தமிழ் ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபன நிலையக் கலையகம் செல்கின்றேன். காலையில் நேயர்களோடு இணைந்து நேரடி வாழ்த்துப் பரிமாறல்களோடு சிறப்பு வானொலி நிகழ்ச்சியாகக் கழிகின்றது. ஊரைப் பிரிந்து வாழும் உறவுகளின் மனத்தாங்கல்களோடும், வாழ்த்து நிகழ்ச்சி மலரும் நினைவுகளாகவும் அமைந்தது அந்த நிகழ்ச்சி. இத்தைப்பொங்கல் சிறப்பு நிகழ்ச்சியில் பகிரப்பட்ட இரண்டு கவிதைகள் வழக்கத்துக்கு மாறாக இத்தைப்பொங்கல் நாளுக்குப் புது அர்த்தம் கற்பிக்கின்றன.
எல்லோருமே, எல்லாச் சமயங்களுமே கொண்டாடவேண்டிய பொது நாள் என்ற அடி நாதமாய் இக்கவிதைகளின் வரிகள் அமைந்திருக்கின்றன. அவற்றை உடனேயே அந்தப் படைப்பாளிகளின் அனுமதியைப் பெற்று உங்களுக்காகத் தருகின்றேன்.
எனது ஊர் நினைவு தாங்கிய "வெடிகொழுத்தி ஒரு ஊர்ப்பொங்கல்"
எல்லோருமே, எல்லாச் சமயங்களுமே கொண்டாடவேண்டிய பொது நாள் என்ற அடி நாதமாய் இக்கவிதைகளின் வரிகள் அமைந்திருக்கின்றன. அவற்றை உடனேயே அந்தப் படைப்பாளிகளின் அனுமதியைப் பெற்று உங்களுக்காகத் தருகின்றேன்.
எனது ஊர் நினைவு தாங்கிய "வெடிகொழுத்தி ஒரு ஊர்ப்பொங்கல்"
மேலே படத்தில் இருப்பது புலம்பெயர்ந்தோர் தம் வீட்டின் பின்புறம் கொண்டாடும் பொங்கல் காட்சி. (லண்டனில் இருக்கும் எனது அண்ணன் வீட்டில் போனவருஷம் எடுத்தது)
உறவுகள் அனைவருக்கும் இனிய தைத்திருநாள் வாழ்த்துக்கள்
முன்னை நாள் இலங்கை வானொலி நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளரும், அவுஸ்திரேலிய தமிழ் ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனத்தின் நிகழ்ச்சிப்படைப்புக்களின் ஆலோசகர்களில் ஒருவருமாகிய வானொலி மாமா மகேசன் அவர்கள் தரும் கவிதையை முதலில் தருகின்றேன். புலம்பெயர்ந்த உங்களுக்கு என்ன பொங்கல் வேண்டியிருக்கு என்று கேட்கும் புலச்சிறுவனுக்கு, அவன் தந்தை தைப்பொங்கல் நாளினை ஏன் கொண்டாடுகின்றோம் என்பதை புதிய சிந்தையில் விதைக்கின்றார்.
பொங்கலோ பொங்கல்
புத்துணர்வுப் பொங்கல்
சிட்னியில் வாழ்கின்ற செந்தமிழன் நானென்ற
மட்டற்ற மகிழ்ச்சியென் மனத்திலே இருந்தாலும்
சித்தத்தில் பலஎண்ணச் சிக்கல்கள் வந்தெழுந்து
நித்தலும் கலக்குகின்ற நேரத்தில் பொங்கலென்ற
சத்தமும் வீட்டினிலே சாடையாய்க் கேட்டிடவே
மெத்தவே மகிழ்ச்சியுடன் மேலென்ன செய்வோமென்று
கடைக்கு விரைந்தோடிக் கற்பூரம் சாம்பிராணி
படைக்கப் பழவகைகள் பச்சரிசி சக்கரையும்
பாக்கோடு வெற்றிலையும் பாலோடு தேன் வாங்கி
தூக்கிப் பணங் கொடுத்துத் துரிதமாய் வீடுவந்து
விடியப் பொங்கலென்று வீட்டின் பின்புறத்தில்
அடித்துச் சீமேந்தால் அமைந்த தரை நாம்கழுவி
காலையிலே மாக்கோலம் காஸ் அடுப்புப் பானையென்று
வேலைகள் பலவும் நான் விரித்து மனைவியுடன்
பேசித் தெழிந்து பெருநாளை எதிர்நோக்க
வீசிப்பந்தடித்து விளையாடும் என்மைந்தன்
அப்பா பொங்குவது அவசியம்தானோவென்று
சப்பாத்துக் காலோடே சடபுடென்று ஓடிவந்து
எறிந்தான் ஒரு கேள்வி என்முகந்தான் வியர்த்திடவே
அறிந்த வகையில்நான் அவனுக்குத் தைப்பொங்கல்
எதற்கு என்பதனை இனிமையாய் சொல்லிமிக
விதந்து பேசிமிக வித்தகம் செய்வமென்று
சிந்தித்துப் பார்த்தேன் சிந்தையிலே பலசிக்கல்
எந்தக் கருத்தைநான் எடுத்தியம்ப அவனுக்கு
செந்நெல் விளைவித்த செழுமிகு வேளாளர்
முன்னர் போரடித்து முதல்நெல்லை வீட்டுக்குக்
கொண்டுவந்து சேர்த்துக் குளிர்காலம் போனதென்றும்
பண்டம் விளைவிக்கப் பகலவன் துணைநின்றதனால்
அந்த இறைவனுக்கு அருள் நன்றி தெரிவிக்க
வந்தனத்தை முதற்தேதி வைப்பார்கள் பொங்கலென்று
சொல்லிவாய் மூடவில்லைச் சுறுக்குடனே அவன்கேட்டான்
புல்லரித்துப்போய் நான் புதுக்குழப்பம் என்னவென்றேன்
அப்பாநீர் களத்தினிலே அடித்திரோ போரொருநாள்
தப்பாமல் நெல்விதைத்துத் தண்ணீர்தான் இறைத்தீரோ
இப்போது போரடிக்கும் இளசுகளை விட்டு விட்டு
இப்பாலைக் கோடிவந்து இருந்துகொண்டு தைப்பொங்கல்
பொங்கிப் படைப்போம் புத்தரிசி குத்தியென்று
அங்கிங்கு ஓடி ஆரவாரம் செய்வதேனோ?
என்று கேட்டென்னை இடிச்சபுளி ஆக்கிவிட்டான்.
நன்றே அவனுக்கோர் நயமான பதிலைச்சொல்லச்
சிலாகித்துப் பார்த்தேன் சிந்தையின் கீறலாய்
வந்த கருத்தைச் சில வார்த்தையில் வடித்துச்சொன்னேன்.
எல்லோரும் கமத்தொழிலை இந்நாளில் செய்வதில்லை
பல்தொழில்கள் பார்த்துப் பணம்சேர்க்கும் காலமிது
முன்நாளைப் போல மூவேந்தர் நாடில்லை
இந்நாளில் தமிழரெல்லாம் இங்குமங்கும் பரந்துபட்டு
உலகில் எங்கணுமே உறைகின்ற தன்மையினால்
நலமாக எமக்குமோற் நல்ல கலா சாரமொன்று
வேண்டிக் கிடப்பதனால் வேர்தளைக்க வேண்டுவதால்
கையிற் பொங்குவதைத் தமிழர் திருநாளென்று
வைப்போம் ஒருந்தி வாழ்வோம் ஒருங்கிணைந்து
செய்யுந் தொழிலே தெய்வமென்ற பண்பினிலே
வையத்துத் தமிழரெல்லாம் வாழ்விலென்ன செய்தாலும்
அத்தொழிலின் பலன்நல்கும் ஆண்டவனை நன்றி சொல்ல
வைத்திடுவோம் தைமுதலை வணக்கத்தின் நாளாக
எல்லாத் தமிழர்களும் எச்சமயம் சார்ந்தாலும்
நல்லாய் மனம்திருந்தி நாம் தமிழர் ஒன்றுபடத்
தைப்பொங்கல் நாளைத் தமிழர்திரு நாளென்று
வைப்போம் விதியொன்று வாழ்வோம் ஒருங்கிணைந்து.
மதங்களால் விரிந்தாலும் மக்கள் நாம் பிரியாமல்
உலகத் தமிழரெல்லாம் ஒன்றிணையும் நாளாக
நிலத்தில் தைத்திருநாள் நிலைக்க வழிசெய்வோம்.
பொங்கிப்படைத்துப் பூப்போட்டு வணக்குதற்குத்
தங்கள் மதங்கள் தரவில்லை இடமென்றால்
அந்தத் தைப்பிறப்பை அன்புவழித் திருநாளாய்
பந்து சனங்களுடன் பகிர்ந்துண்ணும் நாளாக
இன்புற்றுக் கொண்டாடி இனத்தின் ஒற்றுமையை
அன்புற்றே வளர்த்திடுவோம் ஆரிதனைக் குற்றமென்பார்?
குத்துவிளக்கும் கோலமும் தோரணமும்
முத்தத்தில் நிறைகுடமும் முன்வாசல் வாழைகளும்
கற்றைக் குழல் முடித்துக் காரிகையார் பூச்சூடி
நெற்றியிற் பொட்டிட்டு நேரிழையார் சேலைகட்டும்
அத்தனையும் மதங்களின் அடிப்படையில் வந்ததல்ல
முத்தமிழர் கலாசாரம் முன்னோர்கள் வாழ்க்கைநெறி
அதுபோன்றே தைப்பொங்கல் அனைவருக்கும் பொதுத்திருநாள்
இது உணர்ந்து மனங்கொண்டு இனிமேலைக் காயிடினும்
தைப்பொங்கல் நாளைத் தமிழர் திருநாளென்று
வைப்போம் ஒருந்தி வருங்காலச் சந்ததிக்கு
என்றுநான் சொல்ல என்மகனோ முகமலர்ந்து
நன்றப்பா அதுவானால் நடக்கட்டும் பொங்கல்
அப்போது தானுண்டு அர்த்தம் பொங்கலுக்கு
இப்போது நான்வருவேன் எங்கள்தமிழ் பொங்கலுக்கு
என்றவன் சொல்லி எந்தனுக்கு உதவிசெய்து
நின்றான் அதுகண்டு நிம்மதியாய் என்னுள்ளே
அன்பு பொங்கட்டும் அருள்நெறிகள் பொங்கட்டும்
இன்பம் பொங்கட்டும் இன் தமிழே பொங்கட்டும்
மங்கலம் பொங்கட்டும் மன அமைதி பொங்கட்டும்
எங்கும் தமிழர்கள் இணைந்துநலம் பொங்கட்டும்
பொங்கலோ பொங்கல் புத்தொளியின் பொங்கல்
பொங்கலோ பொங்கல் புத்துணர்வுப் பொங்கலென்றேன்.
அடுத்து சகோதரி திருமதி மனோ ஜெகேந்திரன் அவர்கள் அளித்திருந்த கவிதை. இந்தத் தைத்திருநாள் அனைத்து மதத்தினருக்கும் பொதுநாள் என்ற கருத்துத் தொனியில் அவர் தன்னைப் பாட்டியாக உருவகப்படுத்தித் தன்பேரனுக்குப் பொங்கலின் பெருமையைச் சொல்கின்றார் இப்படி....
பாட்டிக்கும் பேரனுக்கும் பொங்கலோ பொங்கல்
கட்டுமஞ்சள் தான் அரைத்து
கதிர்விலக முன் குளிர்நீராடி
பட்டுப்புடவை பிரித்து எடுத்து
பளபளக்கக் கட்டிக் கொண்டு
மொட்டுவிட்ட முல்லை ஆய்ந்து
மொய்குழலுக்குக் கோர்த்துச் சூட்டி
வட்டவடிவப் பொட்டு வைத்து
வார்த்தெடுத்து விழிக்கு மைதீட்டி
சட்டென்று பெட்டி திறந்து
சந்தோஷமாய் நகைநட்டுப் போட்டேன் !
வண்ணமாய்ப் புள்ளி போட்டு
வாசல்பூராக் கோலம் இட்டு
கிண்ணம் நிறையப் பாலெடுத்து
கிளைந்துநெல் அரிசிப்பொங்கல் செய்து
அண்ணல்அடிக்குப் பாத்தொகுத்து
அன்னை மரிக்குப் பூப்படைத்து
உண்ண வாழை இலைநறுக்கி
உவகையாய்ப் பலகாரமுடன் பரிமாறி
எண்ணம் அது மீண்டும்வர
ஏனோபடுக்கையென எழுப்பினேன் பேரனை !
ஏன்பாட்டி எழுப்புகிறாய் என்னை
எமக்கேது பொங்கல் பண்டிகை
பூணூல் போடும் இந்துக்களல்லோ
பூர்வீகமாய்க் கொண்டாடும் தினம்அது
நான்போடும் தூக்கத்தை வந்து
நாலரை மணிக்கேன் குழப்புகிறாய்
தேன்கன்னல் பொங்கல் மட்டும்
தீரமுன் என்பங்கு எடுத்துவைபோதுமென
சாணேற முழம்சறுக்கும் பேரன்
சந்தேகமாய் எனைக் கேட்டான் !
கத்தையாகப் பணம் சேர்க்க
காலைமாலை ஆலாய்ப் பறக்கும்
வித்தை கற்றஎன் மகனது
விளக்கிடப்போது இல்லாக் குறைபோக்க
பொத்தி வளர்க்கும் பேரனுக்கு
பொறுமையாக எடுத்து உரைத்தேன்
புத்தம்புது விதை விதைத்து
பூமித்தாய் அவளிற்கு நீர்பாய்ச்சி
மெத்த வழங்கும் உழைப்பதனால்
மேம்படும்நாளே உழவர் திருநாள் !
பக்குவமாய் விளைச்சல் ஆய்ந்து
பகலவனுக்கு முதற் படைத்து
தக்கமுறையாய் நன்றி சொல்லி
தமிழ் இந்துக்கள் வழிபடுவர்
சொக்கத் தங்க மனத்தோடு
சுவைக் காய்கனியாம் முதற்பயனை
மிக்ககனிவு அன்போடு ஆபேல்
மெய்யிறைக்கு அளித்த காணிக்கையில்
தொக்கிநிற்கும் பொருள் கூறத்
தொல் விவிலியத்தின் துணைகொண்டேன் !
இந்துவாய்ப் பிறந்தால் என்ன
இறைகிறீஸ்துவில் நிறைந்தால் என்ன
எந்தமதத்து வழிமுறை ஆயினும்
எம்இனத்துக் கோட்பாடு ஒன்றாம்
தந்த கொடை அத்தனைக்கும்
தற்பரனடிக்கே முதலுரித்தாம் நன்றி
சிந்தை குளிரக் கொண்டாடுவதே
சீர்தமிழர் திருநாள் பண்பாடென்றதும்
விந்தையுற்ற பேரன் எழுந்து
விழிபூத்திடப் பொங்கலோபொங்கல் என்றான் !
உறவுகள் அனைவருக்கும் இனிய தைத்திருநாள் வாழ்த்துக்கள்
முன்னை நாள் இலங்கை வானொலி நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளரும், அவுஸ்திரேலிய தமிழ் ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனத்தின் நிகழ்ச்சிப்படைப்புக்களின் ஆலோசகர்களில் ஒருவருமாகிய வானொலி மாமா மகேசன் அவர்கள் தரும் கவிதையை முதலில் தருகின்றேன். புலம்பெயர்ந்த உங்களுக்கு என்ன பொங்கல் வேண்டியிருக்கு என்று கேட்கும் புலச்சிறுவனுக்கு, அவன் தந்தை தைப்பொங்கல் நாளினை ஏன் கொண்டாடுகின்றோம் என்பதை புதிய சிந்தையில் விதைக்கின்றார்.
பொங்கலோ பொங்கல்
புத்துணர்வுப் பொங்கல்
சிட்னியில் வாழ்கின்ற செந்தமிழன் நானென்ற
மட்டற்ற மகிழ்ச்சியென் மனத்திலே இருந்தாலும்
சித்தத்தில் பலஎண்ணச் சிக்கல்கள் வந்தெழுந்து
நித்தலும் கலக்குகின்ற நேரத்தில் பொங்கலென்ற
சத்தமும் வீட்டினிலே சாடையாய்க் கேட்டிடவே
மெத்தவே மகிழ்ச்சியுடன் மேலென்ன செய்வோமென்று
கடைக்கு விரைந்தோடிக் கற்பூரம் சாம்பிராணி
படைக்கப் பழவகைகள் பச்சரிசி சக்கரையும்
பாக்கோடு வெற்றிலையும் பாலோடு தேன் வாங்கி
தூக்கிப் பணங் கொடுத்துத் துரிதமாய் வீடுவந்து
விடியப் பொங்கலென்று வீட்டின் பின்புறத்தில்
அடித்துச் சீமேந்தால் அமைந்த தரை நாம்கழுவி
காலையிலே மாக்கோலம் காஸ் அடுப்புப் பானையென்று
வேலைகள் பலவும் நான் விரித்து மனைவியுடன்
பேசித் தெழிந்து பெருநாளை எதிர்நோக்க
வீசிப்பந்தடித்து விளையாடும் என்மைந்தன்
அப்பா பொங்குவது அவசியம்தானோவென்று
சப்பாத்துக் காலோடே சடபுடென்று ஓடிவந்து
எறிந்தான் ஒரு கேள்வி என்முகந்தான் வியர்த்திடவே
அறிந்த வகையில்நான் அவனுக்குத் தைப்பொங்கல்
எதற்கு என்பதனை இனிமையாய் சொல்லிமிக
விதந்து பேசிமிக வித்தகம் செய்வமென்று
சிந்தித்துப் பார்த்தேன் சிந்தையிலே பலசிக்கல்
எந்தக் கருத்தைநான் எடுத்தியம்ப அவனுக்கு
செந்நெல் விளைவித்த செழுமிகு வேளாளர்
முன்னர் போரடித்து முதல்நெல்லை வீட்டுக்குக்
கொண்டுவந்து சேர்த்துக் குளிர்காலம் போனதென்றும்
பண்டம் விளைவிக்கப் பகலவன் துணைநின்றதனால்
அந்த இறைவனுக்கு அருள் நன்றி தெரிவிக்க
வந்தனத்தை முதற்தேதி வைப்பார்கள் பொங்கலென்று
சொல்லிவாய் மூடவில்லைச் சுறுக்குடனே அவன்கேட்டான்
புல்லரித்துப்போய் நான் புதுக்குழப்பம் என்னவென்றேன்
அப்பாநீர் களத்தினிலே அடித்திரோ போரொருநாள்
தப்பாமல் நெல்விதைத்துத் தண்ணீர்தான் இறைத்தீரோ
இப்போது போரடிக்கும் இளசுகளை விட்டு விட்டு
இப்பாலைக் கோடிவந்து இருந்துகொண்டு தைப்பொங்கல்
பொங்கிப் படைப்போம் புத்தரிசி குத்தியென்று
அங்கிங்கு ஓடி ஆரவாரம் செய்வதேனோ?
என்று கேட்டென்னை இடிச்சபுளி ஆக்கிவிட்டான்.
நன்றே அவனுக்கோர் நயமான பதிலைச்சொல்லச்
சிலாகித்துப் பார்த்தேன் சிந்தையின் கீறலாய்
வந்த கருத்தைச் சில வார்த்தையில் வடித்துச்சொன்னேன்.
எல்லோரும் கமத்தொழிலை இந்நாளில் செய்வதில்லை
பல்தொழில்கள் பார்த்துப் பணம்சேர்க்கும் காலமிது
முன்நாளைப் போல மூவேந்தர் நாடில்லை
இந்நாளில் தமிழரெல்லாம் இங்குமங்கும் பரந்துபட்டு
உலகில் எங்கணுமே உறைகின்ற தன்மையினால்
நலமாக எமக்குமோற் நல்ல கலா சாரமொன்று
வேண்டிக் கிடப்பதனால் வேர்தளைக்க வேண்டுவதால்
கையிற் பொங்குவதைத் தமிழர் திருநாளென்று
வைப்போம் ஒருந்தி வாழ்வோம் ஒருங்கிணைந்து
செய்யுந் தொழிலே தெய்வமென்ற பண்பினிலே
வையத்துத் தமிழரெல்லாம் வாழ்விலென்ன செய்தாலும்
அத்தொழிலின் பலன்நல்கும் ஆண்டவனை நன்றி சொல்ல
வைத்திடுவோம் தைமுதலை வணக்கத்தின் நாளாக
எல்லாத் தமிழர்களும் எச்சமயம் சார்ந்தாலும்
நல்லாய் மனம்திருந்தி நாம் தமிழர் ஒன்றுபடத்
தைப்பொங்கல் நாளைத் தமிழர்திரு நாளென்று
வைப்போம் விதியொன்று வாழ்வோம் ஒருங்கிணைந்து.
மதங்களால் விரிந்தாலும் மக்கள் நாம் பிரியாமல்
உலகத் தமிழரெல்லாம் ஒன்றிணையும் நாளாக
நிலத்தில் தைத்திருநாள் நிலைக்க வழிசெய்வோம்.
பொங்கிப்படைத்துப் பூப்போட்டு வணக்குதற்குத்
தங்கள் மதங்கள் தரவில்லை இடமென்றால்
அந்தத் தைப்பிறப்பை அன்புவழித் திருநாளாய்
பந்து சனங்களுடன் பகிர்ந்துண்ணும் நாளாக
இன்புற்றுக் கொண்டாடி இனத்தின் ஒற்றுமையை
அன்புற்றே வளர்த்திடுவோம் ஆரிதனைக் குற்றமென்பார்?
குத்துவிளக்கும் கோலமும் தோரணமும்
முத்தத்தில் நிறைகுடமும் முன்வாசல் வாழைகளும்
கற்றைக் குழல் முடித்துக் காரிகையார் பூச்சூடி
நெற்றியிற் பொட்டிட்டு நேரிழையார் சேலைகட்டும்
அத்தனையும் மதங்களின் அடிப்படையில் வந்ததல்ல
முத்தமிழர் கலாசாரம் முன்னோர்கள் வாழ்க்கைநெறி
அதுபோன்றே தைப்பொங்கல் அனைவருக்கும் பொதுத்திருநாள்
இது உணர்ந்து மனங்கொண்டு இனிமேலைக் காயிடினும்
தைப்பொங்கல் நாளைத் தமிழர் திருநாளென்று
வைப்போம் ஒருந்தி வருங்காலச் சந்ததிக்கு
என்றுநான் சொல்ல என்மகனோ முகமலர்ந்து
நன்றப்பா அதுவானால் நடக்கட்டும் பொங்கல்
அப்போது தானுண்டு அர்த்தம் பொங்கலுக்கு
இப்போது நான்வருவேன் எங்கள்தமிழ் பொங்கலுக்கு
என்றவன் சொல்லி எந்தனுக்கு உதவிசெய்து
நின்றான் அதுகண்டு நிம்மதியாய் என்னுள்ளே
அன்பு பொங்கட்டும் அருள்நெறிகள் பொங்கட்டும்
இன்பம் பொங்கட்டும் இன் தமிழே பொங்கட்டும்
மங்கலம் பொங்கட்டும் மன அமைதி பொங்கட்டும்
எங்கும் தமிழர்கள் இணைந்துநலம் பொங்கட்டும்
பொங்கலோ பொங்கல் புத்தொளியின் பொங்கல்
பொங்கலோ பொங்கல் புத்துணர்வுப் பொங்கலென்றேன்.
அடுத்து சகோதரி திருமதி மனோ ஜெகேந்திரன் அவர்கள் அளித்திருந்த கவிதை. இந்தத் தைத்திருநாள் அனைத்து மதத்தினருக்கும் பொதுநாள் என்ற கருத்துத் தொனியில் அவர் தன்னைப் பாட்டியாக உருவகப்படுத்தித் தன்பேரனுக்குப் பொங்கலின் பெருமையைச் சொல்கின்றார் இப்படி....
பாட்டிக்கும் பேரனுக்கும் பொங்கலோ பொங்கல்
கட்டுமஞ்சள் தான் அரைத்து
கதிர்விலக முன் குளிர்நீராடி
பட்டுப்புடவை பிரித்து எடுத்து
பளபளக்கக் கட்டிக் கொண்டு
மொட்டுவிட்ட முல்லை ஆய்ந்து
மொய்குழலுக்குக் கோர்த்துச் சூட்டி
வட்டவடிவப் பொட்டு வைத்து
வார்த்தெடுத்து விழிக்கு மைதீட்டி
சட்டென்று பெட்டி திறந்து
சந்தோஷமாய் நகைநட்டுப் போட்டேன் !
வண்ணமாய்ப் புள்ளி போட்டு
வாசல்பூராக் கோலம் இட்டு
கிண்ணம் நிறையப் பாலெடுத்து
கிளைந்துநெல் அரிசிப்பொங்கல் செய்து
அண்ணல்அடிக்குப் பாத்தொகுத்து
அன்னை மரிக்குப் பூப்படைத்து
உண்ண வாழை இலைநறுக்கி
உவகையாய்ப் பலகாரமுடன் பரிமாறி
எண்ணம் அது மீண்டும்வர
ஏனோபடுக்கையென எழுப்பினேன் பேரனை !
ஏன்பாட்டி எழுப்புகிறாய் என்னை
எமக்கேது பொங்கல் பண்டிகை
பூணூல் போடும் இந்துக்களல்லோ
பூர்வீகமாய்க் கொண்டாடும் தினம்அது
நான்போடும் தூக்கத்தை வந்து
நாலரை மணிக்கேன் குழப்புகிறாய்
தேன்கன்னல் பொங்கல் மட்டும்
தீரமுன் என்பங்கு எடுத்துவைபோதுமென
சாணேற முழம்சறுக்கும் பேரன்
சந்தேகமாய் எனைக் கேட்டான் !
கத்தையாகப் பணம் சேர்க்க
காலைமாலை ஆலாய்ப் பறக்கும்
வித்தை கற்றஎன் மகனது
விளக்கிடப்போது இல்லாக் குறைபோக்க
பொத்தி வளர்க்கும் பேரனுக்கு
பொறுமையாக எடுத்து உரைத்தேன்
புத்தம்புது விதை விதைத்து
பூமித்தாய் அவளிற்கு நீர்பாய்ச்சி
மெத்த வழங்கும் உழைப்பதனால்
மேம்படும்நாளே உழவர் திருநாள் !
பக்குவமாய் விளைச்சல் ஆய்ந்து
பகலவனுக்கு முதற் படைத்து
தக்கமுறையாய் நன்றி சொல்லி
தமிழ் இந்துக்கள் வழிபடுவர்
சொக்கத் தங்க மனத்தோடு
சுவைக் காய்கனியாம் முதற்பயனை
மிக்ககனிவு அன்போடு ஆபேல்
மெய்யிறைக்கு அளித்த காணிக்கையில்
தொக்கிநிற்கும் பொருள் கூறத்
தொல் விவிலியத்தின் துணைகொண்டேன் !
இந்துவாய்ப் பிறந்தால் என்ன
இறைகிறீஸ்துவில் நிறைந்தால் என்ன
எந்தமதத்து வழிமுறை ஆயினும்
எம்இனத்துக் கோட்பாடு ஒன்றாம்
தந்த கொடை அத்தனைக்கும்
தற்பரனடிக்கே முதலுரித்தாம் நன்றி
சிந்தை குளிரக் கொண்டாடுவதே
சீர்தமிழர் திருநாள் பண்பாடென்றதும்
விந்தையுற்ற பேரன் எழுந்து
விழிபூத்திடப் பொங்கலோபொங்கல் என்றான் !
Wednesday, January 09, 2008
நந்தனம் - ஒரு வேலைக்காரியின் கனவு
என் சின்ன வயசுக்காலம் இப்போது நினைவில் பூக்கின்றது. குளித்து முடித்து விட்டுச் சுவாமி அறைக்குப் போய்த் தான் காலையும் மாலையும் மறுவேலை பார்க்க முடியும். திருநீற்றை அள்ளி நெற்றியில் படர விட்டுவிட்டு, நாலைந்து தேவாரங்களைச் சுவாமிப் படங்களை நோக்கிப் பாடி விட்டுக் கண்ணை மூடிக் கொண்டே
"அப்பூ சாமி! நான் சோதினையில் நல்ல மார்க்ஸ் வாங்க வேணும்"
" யூனிவர்சிற்றிக்கு எண்டர் பண்ண வேணும்"
"கார் வாங்க வேணும்" என்று முணுமுணுத்து வாய் மூல மகஜரைக் கடவுளுக்குச் சமர்ப்பித்து விட்டுத்தான் அங்கிருந்து நகர்வேன்.
எத்தனையோ சுயமுயற்சி இருந்தாலும் கடவுளுக்கு ஒரு வேண்டுகோளைக் கொடுத்து விட்டுத்தான் நம்மவர்கள் காரியம் பார்ப்பார்கள். அப்படியான ஒரு ஜீவன் தான் இந்த "பாலாமணி".
அதிகாலை எழுந்ததும் குருவாயூரப்பன் படத்துக்கு முன்னால் தன் ஆசைகளை ஏதோ ஒரு உயிருள்ள ஜீவனுடன் பேசுமாற்போல் ஒப்புவிப்பாள் இவள். அடுக்களையில் இருந்து "எடி பாலாமணி" என்று சக வேலைகாரப் பெண்களின் சத்தம் கேட்டுச் சலித்தவாறேத் தொடர்ந்து ஆரம்பிக்கும் அவளின் பம்பரமாகச் சுழலும் வீட்டுவேலைப் பணி அதிகாலை தொட்டு நள்ளிரவு வரை நகரும். மீண்டும் நடு நிசிவேளையில் தன் அறைக்கு வந்ததும் மீண்டும் படத்தில் மாட்டப்பட்டிருக்கும் குருவாயூரப்பனுடன் தன் ஆற்றாமையையும் ஆசைகளையும் சொல்லிவைத்து விட்டுத்தான் தூங்கப் போவாள் இந்த பாலாமணி.
பாலாமணியின் கனவில் ஒருநாள் செல்வந்தத் தோரணையில் ராஜகுமாரனாய் ஒருவன் அவளைக் குருவாயூர் சந்நிதியில் மாலை மாற்றி மணம் முடிப்பது போலவும் அந்தக் கனவு வந்து கலைகின்றது. உள்ளுரத் தோன்றிய உவகையை அவள் முகம் காட்ட, மீண்டும் குருவாயூரப்பனின் படத்தின் முன் தன் கனவைச் சொல்லிச் சிரிக்கின்றாள் இவள்.
வழக்கமான ஒருநாள், தன் எஜமானிக்குப் பணிவிடை செய்து திரும்பும் பாலாமணி அந்த வீட்டுக்குப் புதிதாய் வரும் விருந்தாளி யார் எனப் பார்க்கின்றாள். "அட! இது என் கனவில் வந்த அதே காதலனாயிற்றே" என்று அவள் வியப்பில் வாய்பிளக்க,
வந்தவன் தன் எஜமானியம்மா உன்னியம்மாவின் பேரப்பிள்ளை மானு தன் அமெரிக்கப் பயணத்துக்கு முன் தன் பாட்டியாரைப் பார்க்க வந்த விஷயம் தெரிகின்றது.
தன் கண்முன்னே உலாவும் கனவுக் காதலன் மானுவை இந்த வேலைக்காரி பாலாமணி குருவாயூரப்பன் சந்நிதியில் மாலை மாற்றிக் கொண்ட அந்தக் கனவு மெய்ப்பட்டதா? இதற்கு ஆண்டவன் குருவாயூரப்பன் எப்படி வந்து உதவி செய்தான்? இதுதான் நந்தனம் திரைப்படத்தில் கதை.
2002 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த இந்தத் திரைப்படம் தான் நடிகர் பிருதிவிராஜின் முதல் படமாகவும், நவ்யா நாயருக்கோ இரண்டாவது திரைப்படமாகவும் அமைந்தது. ரஞ்சித் இயக்கத்தில் வெளிவந்த "நந்தனம்", அதே ஆண்டில் சிறந்த நடிகை (நவ்யா நாயர்), சிறந்த இசையமைப்பாளர் (ரவீந்திரன்),சிறந்த பாடகி (சித்ரா), சிறந்த பாடலாசிரியர் (கிரிஷ் புத்தன்சேரி)ஆகிய கேரள அரசின் விருதுகளையும் அதே ஆண்டு வெளிவந்த நல்ல தரமான படங்களோடு போட்டி போட்டு வென்றது. அதே போல் பிலிம்பேரின் மலையாள இயக்குனர் விருதை ரஞ்சித்தும், சிறந்த மலையாள நடிகை விருதை நவ்யா நாயரும் பெற்றுப் பெருமை சேர்த்தனர்.
வீட்டு எஜமானி உன்னியம்மாவாக வரும் கவியூர் பொன்னம்மா வழக்கமாகத் தன் வயசுக்கேற்ற பாத்திரத்தையே செய்தாலும் வேலைக்காரி பாலாமணியின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்கும் ஜீவனாக வந்து இறுதியில் அவரே கதையின் திருப்பத்துக்கும் வழி செய்கின்றார்.
மகனின் காதல் பெரிதா, தங்களின் குடும்ப கெளரவத்தைக் கட்டிக்காக்க தன் நண்பியின் மகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதா என்று இடைவேளைக்குப் பின்னான காட்சிகளில் குழப்பத்தோடும் கவலையோடும் அவதிப்படும் விதவைத் தாயாக வருகின்றார் ரேவதி.
பிருதிவிராஜுக்கு இது முதல் படம் என்பது நன்றாகவே தெரிகின்றது. அடக்கி வாசிக்கின்றார். திரைக்கதையும் வேலைக்காரி பாலாமணியைச் சுற்றியே பயணிக்கின்றது என்பதால் பிருதிவிராஜ் அதிகம் அலட்டிக் கொள்ளவில்லை.
அமைதியான நதியாக ஓடும் திரைக்கதையில் நகைச்சுவை என்ற பெயரில் கலாபவன் மணி, இன்னசென்ட், ஜெகதி சிறீகுமார் கூட்டணி அடிக்கும் கும்மாளம் மட்டும் இப்படத்தின் கரும்புள்ளி.
நந்தனம் திரைப்படத்தின் ஒரே பலம் பாலாமணி இல்லை இல்லை நவ்யா நாயர். ஒரு சராசரி ஏழைக்கே உரித்தான கனவுகள், கற்பனைகள், ஆசைகள் அதே நேரம் தன் தகுதிக்கு மீறி ஆசைப்படுகின்றோமா என்று அடிக்கடி தோன்றும் அச்சவுணர்வு இவற்றின் மொத்தம் தான் இந்த பாலாமணி. குருவாயூரப்பனிடம் தன்னுடைய உள்ளக் கிடக்கையை அப்பாவித் தனமாகக் கொட்டித் தள்ளுவதாகட்டும், தன் கனவில் வந்தவன் நிஜத்தில் நிற்கும் போது காதலுக்கும் அச்ச உணர்வுக்கும் இடையில் மெல்லிய கம்பியில் நடக்கும் நடிப்பாகட்டும், பின்னர் தனக்குத் தானே சமாதானப்படுத்தி இயல்பாக வாழ எத்தனிப்பதாகட்டும், இந்த பாலாமணிக்கு ஒரு தேசிய விருதே கொடுக்கலாம். இவரின் கண்களும், முகபாவமும் ஒரு இளம் அநாதை ஏழைப்பெண் பாலாமணியைப் படம் முடிந்த பின்னரும் நினைப்பில் இருத்தி வைத்திருக்கின்றது.
படத்தின் இன்னொரு பலம் இசை. ஒரு நாட்டுப்புற வாழ்வில் நகரத்தின் சுவடே தெரியாத அந்தக் கிராமத்து பங்களாவோடு சாஸ்திரிய சங்கீதமாக நாகரீகமாகப் பயணிக்கின்றது ரவீந்திரனின் இசை. இந்தப் படத்தின் பாடல் "கார்முகில் வர்ண்ணண்டே" பாடலை சித்ரா பாடும் போது ஆரம்பத்தில் இழையோடும் வயலின் நம் நரம்புக்குள் ஊடுருவி இனியதொரு இசைவெள்ளம் பாய்ச்சுகின்றது. இந்தப் பாடலுக்குப் பின்னால் இருக்கும் சுவையான கதையை நம்ம நண்பர் "தல கோபி" சொல்லிவைத்தார். குறிப்பிட்ட இந்தப் பாடலைப் பாடச் சித்ராவே பொருத்தமானவர் என்று இசையமைப்பாளர் வற்புறுத்துகின்றார். ஆனால் நீண்டகாலம் பிள்ளைப் பாக்கியம் இல்லாமல் இருந்த சித்ராவோ அப்போது மகப்பேற்றுக்காகக் கருவுற்றிருந்த நேரம் அது. ரவீந்திரனின் வற்புறுத்தலை அடுத்து தவிர்க்கமுடியாமல் பாட ஒப்புக்கொள்கின்றார் சித்ரா. இந்தப் பாடல் ஒலிப்பதிவாகின்றது. இதே நாள் சித்ராவுக்கும் அழகிய பெண் குழந்தை ஒன்று வரமாய் உதிக்கின்றது. தன் பிள்ளைக்குச் சித்ரா வைத்த பெயர் "நந்தனா".
இந்தப் பாடலை கடந்த ஆண்டு சித்ரா சிட்னி வந்து இசைக்கச்சேரி நடத்திய நாள் பாடிய அந்தக் கணம், நிகழ்ச்சிக்கு வந்த மலையாள ரசிகர்கள் அனைவருமே எழுந்து நின்று ( ஒரு அம்மணி தன் கைக்குழந்தையோடு கூட) கரகோஷ மழை பொழிந்து கெளரவித்தார்கள்.
ஒரு வழமையான நிஜ உலக நடப்புக்குள் குருவாயூர்க் கோயிலை அண்மித்த ஒரு தரவாடு என்று சொல்லப்படும் மூதாதையர் அரண்மனையில் குருவாயூரான் கோயில் மணியொலி மட்டும் கேட்டு வாழும் பாலாமணிக்கு அதுவரை அவளுக்குக் கிட்டாத குருவாயூர் ஆண்டவன் கோயில் தரிசனமே தன் வாழ்நாள் குறிக்கோள். குருவாயூர் ஆண்டவனோ இந்த ஏழைக்குத் தன்னை எப்படி மாற்றி வந்து நல்ல வாழ்வையும், அதோடு தன் தரிசனத்தையும் கொடுத்தான் என்கின்ற அதி மீறிய கற்பனை உலகையும் இணைத்துக் கதை பயணிக்கின்றது. கேட்பதற்குச் சாதாரணமாக இருக்கும் இந்தப் படம் பார்த்தாலோ ஏதோ ஒரு திருப்தி மனதில் ஒட்டிக் கொள்கின்றது.
அதுவரை தன் கனவு நனவாகின்றதே என்று சந்தோஷ வெள்ளத்தில் மிதக்கும் பாலாமணியின் காதல், திடீரென முளைக்கும் முட்டுக் கட்டையால் திணறும் போது தனக்குத் தானே காதலைத் தியாகம் செய்யச் சமாதானம் சொல்லிக் கொள்கின்றாள். பக்கத்து வீட்டு ஜானகி அக்கா தான் பாலாமணியின் ஆறுதலுக்காக இருக்கும் இன்னொரு ஜீவன்.வெளியூரில் இருந்து அப்போது தான் வந்த ஜானகியின் மகன் உன்னி தொடர்ந்து பாலாமணிக்கு மனோதிடத்தையும் ஆறுதலையும் கொடுத்து இவள் கனவு நிறைவேறும் என்று அடிக்கடி சொல்லிக் கொள்கின்றான். இறுதியில் தன் திருமணம் முடித்த களிப்பை ஜானகியும் சொல்ல வரும் போது ஜானகி அப்போது தான் தன் மகன் உன்னி வந்ததாக அறிமுகப்படுத்துகின்றார். அங்கு உன்னியின் வடிவத்தில் வேறு யாரோ? அப்படியென்றால் இதுவரை நாளும் பாலாமணிக்கு ஆறுதல் கொடுத்த அந்த உன்னி யார்?
உடனேயே தன் கணவனை இழுத்துக் கொண்டு குருவாயூரப்பன் சந்நிதிக்கு ஓடும் பாலாமணி குருவாயூர் கோயில் மூலஸ்தானம் அருகே ஒருவனைக் காண்கின்றாள். அது அவளுக்கே தெரிகின்ற, இதுவரை நாளும் உன்னியின் உருவத்தில் வந்த அந்த உருவம்...
" ஞான் கண்டு, ஞானே கண்டுள்ளு, மாத்ரம் கண்டிடுள்ளு, அது உன்னியட்டா வேஷத்தில் வந்தது"
கணவன் மார்பில் புதைந்து கொண்டு அழ ஆரம்பிக்கின்றாள் பாலாமணி. அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் எமது கண்கள் தானாகவே பனிக்கின்றன.
பாலாமணி என்ற இந்த வேலைக்காரியின் கதையைப் பார்த்தபோது நினைவுக்கு வந்தவள் அம்மம்மா வீட்டில் வேலைக்காரியாக இருந்த மகேஸ்வரி என்னும் மகேஸ். எனது பாட்டனார் முறையானவர் எங்களூரில் ஒரு நிலச்சுவாந்தராக இருந்த காலம் அது. பளை என்ர பிரதேசத்தில் இருக்கும் தன் தென்னந்தோப்புக்களையும், நெல்லைப் பிரித்து அரிசியாக்க்கும் ஆலைகள் பலவற்றுக்கும் என்று இலங்கையின் மலையகத்தில் இருந்து ஆட்களை வரவழைத்துத் தனக்குச் சொந்தமான காணியிலேயே அவர்களின் குடும்பத்துக்கும் இருப்பிட வசதியும் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. காம்பரா, கொச்சிக்காய் (மிளகாய்), கொல்லை என்று சொல்லிக் கொண்டே போகும் பல மலையகச் சொற்கள் அவர்களிடமிருந்தும் எங்களுக்குப் புகுந்தன. ஆனால் அவர்களைப் போலல்லாது வீட்டு வேலைகளுக்காகத் தன் சின்னவயதிலேயே குடும்பப் பாரமேற்று வந்தவள் இந்த மகேஸ்.
அம்மமா வீட்டில் மகேஸ் கிட்டத்தட்ட தனக்கென்று ஒரு உலகத்தை வரித்துக் கொண்டு ராஜகுமாரியாக வளைய வந்தாள். வீட்டில் உள்ளவர்களே சில வேளை மகேஸின் பேச்சை மீற முடியாது. சின்ன வயதிலேயே வந்து சேர்ந்து வாலிபம் எட்டிப்பார்க்கும் வயசு வரை மகேஸ்வரி என்னும் மகேஸுக்கான செல்வாக்கு அந்த வீட்டில் இருந்தது. என்ன சாப்பாட்டு என்பதில் இருந்து எப்போது சாப்பாடு, எவ்வளவு பேருக்கு சாப்பாடு என்பதுவும் கூட அவள் கட்டுப்பாட்டில் தான். அவள் கணிப்பில் பணக்கார வீட்டுப் பெண்ணில் தானும் ஒருத்தி என்பது தான். வீட்டுக்காரரும் வேலைக்காரி என்ற குறையைக் கிட்டத்தட்ட மறக்கடித்து வைத்தனர்.
வாலிபம் துளிர் விட மகேஸின் மனதில் காதலும் வந்தது. பக்கத்து பேக்கரியில் வேலை பார்க்கும் நிதக் குடிகாரன் சிறீ தான். மகேஸின் மனதில் வந்த ராஜகுமாரன். அப்போது தான் அவளுக்கு எழுதப்படிக்க ஆசையும் வந்தது. என் அம்மா ஆசிரியை என்பதால் ஓய்வு நேரத்தில் தனக்குப் பாடம் சொல்லித் தருமாறு மகேஸ் அன்புக்கட்டளள போட்டாள். சில மாதங்களிலேயே ஓரளவு எழுதவும் ஆரம்பித்து விட்டாள். தன் கொப்பியில் மகேஸ் - சிரி என்று பக்கங்களை அவள் நிரப்பினாள். "மகேஸ் - சிரி" என்பதில் எழுத்துப் பிழையாக வரும் "சிரி" இவள் காதலன் "சிறீ" என்பது இவர்களின் சந்திப்புக்கு ஒரே சாட்சியாக இருக்கும் அம்மம்மா வீட்டுக் குட்டை மதிலுக்கு மட்டும் தெரியும் போல.
மகேஸ் - சிறீ காதல் கொஞ்சக் காலத்தில் ஊருக்கு வெளிச்சமாகி விட்டது.
"ராசாத்தி மாதிரி இஙக இருக்கும் உனக்கு உந்தக் குடிகாரனே கிடைச்சான்?"
வீட்டுக்காரர், அயலவர் இவை எல்லோரது கரிசனையும் மகேசின் காதில் அப்போது ஏறவேயில்லை.
"வசந்த மாளிகையில் சிவாசி எவ்ளோ குடிச்சிருக்கு, அந்த வாணி சிறீ மாதிரி நான் பார்த்துப்பன்" மகேசுக்குக் கிடைத்த ஒரே உதாரணம் அது ஒன்று தான். வேறு வழி இன்றி மகேஸுக்கும் சிறிக்கும் கல்யாணம் என்ற பந்தம் இணைத்தது. காதல் பரிசாக ஒரு பெண் குழந்தையைக் கொடுத்து விட்டு அடுத்த ஆண்டே நிரந்தரமாகப் போய்விட்டான் சிறீ.
கல்யாணத்துக்கு முன்பு வரை அந்த வீட்டில் பஞ்சவர்ணக்கிளியாய் சுற்றிய மகேஸ் வெள்ளைப் புறாவாக வர விரும்பவில்லை. கொழும்பில் சில வீடுகளில் வேலை பார்த்து வயிற்றைக் கழுவினாள்.
போன வருஷம் ஊருக்குப் போன போது அம்மாவிடம் கேட்டேன்,
"அம்மா! மகேஸ் இப்ப எங்க இருக்கிறாள்?"
"அதை ஏன் பறைவான், காசு ஆசைப்பட்டு ஏமாத்துப் பட்டுப்போனாள், எதோ அரபு நாட்டுக்குப் போய் கூடாத இடங்களில் இருந்து பொல்லாத வருத்தம் எதையோ வாங்கிக் கொண்டு வந்தாளாம். முகம் முழுக்கப் புண்ணாம், கொஞ்ச நாளில் கடும் வருத்தம் வந்து செத்துப் போனாளாம்" அம்மா பெருங்கவலையை முகத்தில் வரித்துக் கொண்டு சொல்லி வருத்தம் கொட்டினார்.
மகேஸுன் பெண் குழந்தை நிறையக் கனவுகளோடு ஏதாவது ஒரு வீட்டு வேலைகாரியாய் இப்போது சேர்ந்திருக்கும்.
புகைப்படங்கள்: நந்தனம் திரைப்படத்தின் சீடியில் இருந்து இப்பதிவுக்காகப் பிரத்தியோகமாக உருவாக்கப்பட்டவை.
"அப்பூ சாமி! நான் சோதினையில் நல்ல மார்க்ஸ் வாங்க வேணும்"
" யூனிவர்சிற்றிக்கு எண்டர் பண்ண வேணும்"
"கார் வாங்க வேணும்" என்று முணுமுணுத்து வாய் மூல மகஜரைக் கடவுளுக்குச் சமர்ப்பித்து விட்டுத்தான் அங்கிருந்து நகர்வேன்.
எத்தனையோ சுயமுயற்சி இருந்தாலும் கடவுளுக்கு ஒரு வேண்டுகோளைக் கொடுத்து விட்டுத்தான் நம்மவர்கள் காரியம் பார்ப்பார்கள். அப்படியான ஒரு ஜீவன் தான் இந்த "பாலாமணி".
அதிகாலை எழுந்ததும் குருவாயூரப்பன் படத்துக்கு முன்னால் தன் ஆசைகளை ஏதோ ஒரு உயிருள்ள ஜீவனுடன் பேசுமாற்போல் ஒப்புவிப்பாள் இவள். அடுக்களையில் இருந்து "எடி பாலாமணி" என்று சக வேலைகாரப் பெண்களின் சத்தம் கேட்டுச் சலித்தவாறேத் தொடர்ந்து ஆரம்பிக்கும் அவளின் பம்பரமாகச் சுழலும் வீட்டுவேலைப் பணி அதிகாலை தொட்டு நள்ளிரவு வரை நகரும். மீண்டும் நடு நிசிவேளையில் தன் அறைக்கு வந்ததும் மீண்டும் படத்தில் மாட்டப்பட்டிருக்கும் குருவாயூரப்பனுடன் தன் ஆற்றாமையையும் ஆசைகளையும் சொல்லிவைத்து விட்டுத்தான் தூங்கப் போவாள் இந்த பாலாமணி.
பாலாமணியின் கனவில் ஒருநாள் செல்வந்தத் தோரணையில் ராஜகுமாரனாய் ஒருவன் அவளைக் குருவாயூர் சந்நிதியில் மாலை மாற்றி மணம் முடிப்பது போலவும் அந்தக் கனவு வந்து கலைகின்றது. உள்ளுரத் தோன்றிய உவகையை அவள் முகம் காட்ட, மீண்டும் குருவாயூரப்பனின் படத்தின் முன் தன் கனவைச் சொல்லிச் சிரிக்கின்றாள் இவள்.
வழக்கமான ஒருநாள், தன் எஜமானிக்குப் பணிவிடை செய்து திரும்பும் பாலாமணி அந்த வீட்டுக்குப் புதிதாய் வரும் விருந்தாளி யார் எனப் பார்க்கின்றாள். "அட! இது என் கனவில் வந்த அதே காதலனாயிற்றே" என்று அவள் வியப்பில் வாய்பிளக்க,
வந்தவன் தன் எஜமானியம்மா உன்னியம்மாவின் பேரப்பிள்ளை மானு தன் அமெரிக்கப் பயணத்துக்கு முன் தன் பாட்டியாரைப் பார்க்க வந்த விஷயம் தெரிகின்றது.
தன் கண்முன்னே உலாவும் கனவுக் காதலன் மானுவை இந்த வேலைக்காரி பாலாமணி குருவாயூரப்பன் சந்நிதியில் மாலை மாற்றிக் கொண்ட அந்தக் கனவு மெய்ப்பட்டதா? இதற்கு ஆண்டவன் குருவாயூரப்பன் எப்படி வந்து உதவி செய்தான்? இதுதான் நந்தனம் திரைப்படத்தில் கதை.
2002 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த இந்தத் திரைப்படம் தான் நடிகர் பிருதிவிராஜின் முதல் படமாகவும், நவ்யா நாயருக்கோ இரண்டாவது திரைப்படமாகவும் அமைந்தது. ரஞ்சித் இயக்கத்தில் வெளிவந்த "நந்தனம்", அதே ஆண்டில் சிறந்த நடிகை (நவ்யா நாயர்), சிறந்த இசையமைப்பாளர் (ரவீந்திரன்),சிறந்த பாடகி (சித்ரா), சிறந்த பாடலாசிரியர் (கிரிஷ் புத்தன்சேரி)ஆகிய கேரள அரசின் விருதுகளையும் அதே ஆண்டு வெளிவந்த நல்ல தரமான படங்களோடு போட்டி போட்டு வென்றது. அதே போல் பிலிம்பேரின் மலையாள இயக்குனர் விருதை ரஞ்சித்தும், சிறந்த மலையாள நடிகை விருதை நவ்யா நாயரும் பெற்றுப் பெருமை சேர்த்தனர்.
வீட்டு எஜமானி உன்னியம்மாவாக வரும் கவியூர் பொன்னம்மா வழக்கமாகத் தன் வயசுக்கேற்ற பாத்திரத்தையே செய்தாலும் வேலைக்காரி பாலாமணியின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்கும் ஜீவனாக வந்து இறுதியில் அவரே கதையின் திருப்பத்துக்கும் வழி செய்கின்றார்.
மகனின் காதல் பெரிதா, தங்களின் குடும்ப கெளரவத்தைக் கட்டிக்காக்க தன் நண்பியின் மகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதா என்று இடைவேளைக்குப் பின்னான காட்சிகளில் குழப்பத்தோடும் கவலையோடும் அவதிப்படும் விதவைத் தாயாக வருகின்றார் ரேவதி.
பிருதிவிராஜுக்கு இது முதல் படம் என்பது நன்றாகவே தெரிகின்றது. அடக்கி வாசிக்கின்றார். திரைக்கதையும் வேலைக்காரி பாலாமணியைச் சுற்றியே பயணிக்கின்றது என்பதால் பிருதிவிராஜ் அதிகம் அலட்டிக் கொள்ளவில்லை.
அமைதியான நதியாக ஓடும் திரைக்கதையில் நகைச்சுவை என்ற பெயரில் கலாபவன் மணி, இன்னசென்ட், ஜெகதி சிறீகுமார் கூட்டணி அடிக்கும் கும்மாளம் மட்டும் இப்படத்தின் கரும்புள்ளி.
நந்தனம் திரைப்படத்தின் ஒரே பலம் பாலாமணி இல்லை இல்லை நவ்யா நாயர். ஒரு சராசரி ஏழைக்கே உரித்தான கனவுகள், கற்பனைகள், ஆசைகள் அதே நேரம் தன் தகுதிக்கு மீறி ஆசைப்படுகின்றோமா என்று அடிக்கடி தோன்றும் அச்சவுணர்வு இவற்றின் மொத்தம் தான் இந்த பாலாமணி. குருவாயூரப்பனிடம் தன்னுடைய உள்ளக் கிடக்கையை அப்பாவித் தனமாகக் கொட்டித் தள்ளுவதாகட்டும், தன் கனவில் வந்தவன் நிஜத்தில் நிற்கும் போது காதலுக்கும் அச்ச உணர்வுக்கும் இடையில் மெல்லிய கம்பியில் நடக்கும் நடிப்பாகட்டும், பின்னர் தனக்குத் தானே சமாதானப்படுத்தி இயல்பாக வாழ எத்தனிப்பதாகட்டும், இந்த பாலாமணிக்கு ஒரு தேசிய விருதே கொடுக்கலாம். இவரின் கண்களும், முகபாவமும் ஒரு இளம் அநாதை ஏழைப்பெண் பாலாமணியைப் படம் முடிந்த பின்னரும் நினைப்பில் இருத்தி வைத்திருக்கின்றது.
படத்தின் இன்னொரு பலம் இசை. ஒரு நாட்டுப்புற வாழ்வில் நகரத்தின் சுவடே தெரியாத அந்தக் கிராமத்து பங்களாவோடு சாஸ்திரிய சங்கீதமாக நாகரீகமாகப் பயணிக்கின்றது ரவீந்திரனின் இசை. இந்தப் படத்தின் பாடல் "கார்முகில் வர்ண்ணண்டே" பாடலை சித்ரா பாடும் போது ஆரம்பத்தில் இழையோடும் வயலின் நம் நரம்புக்குள் ஊடுருவி இனியதொரு இசைவெள்ளம் பாய்ச்சுகின்றது. இந்தப் பாடலுக்குப் பின்னால் இருக்கும் சுவையான கதையை நம்ம நண்பர் "தல கோபி" சொல்லிவைத்தார். குறிப்பிட்ட இந்தப் பாடலைப் பாடச் சித்ராவே பொருத்தமானவர் என்று இசையமைப்பாளர் வற்புறுத்துகின்றார். ஆனால் நீண்டகாலம் பிள்ளைப் பாக்கியம் இல்லாமல் இருந்த சித்ராவோ அப்போது மகப்பேற்றுக்காகக் கருவுற்றிருந்த நேரம் அது. ரவீந்திரனின் வற்புறுத்தலை அடுத்து தவிர்க்கமுடியாமல் பாட ஒப்புக்கொள்கின்றார் சித்ரா. இந்தப் பாடல் ஒலிப்பதிவாகின்றது. இதே நாள் சித்ராவுக்கும் அழகிய பெண் குழந்தை ஒன்று வரமாய் உதிக்கின்றது. தன் பிள்ளைக்குச் சித்ரா வைத்த பெயர் "நந்தனா".
இந்தப் பாடலை கடந்த ஆண்டு சித்ரா சிட்னி வந்து இசைக்கச்சேரி நடத்திய நாள் பாடிய அந்தக் கணம், நிகழ்ச்சிக்கு வந்த மலையாள ரசிகர்கள் அனைவருமே எழுந்து நின்று ( ஒரு அம்மணி தன் கைக்குழந்தையோடு கூட) கரகோஷ மழை பொழிந்து கெளரவித்தார்கள்.
ஒரு வழமையான நிஜ உலக நடப்புக்குள் குருவாயூர்க் கோயிலை அண்மித்த ஒரு தரவாடு என்று சொல்லப்படும் மூதாதையர் அரண்மனையில் குருவாயூரான் கோயில் மணியொலி மட்டும் கேட்டு வாழும் பாலாமணிக்கு அதுவரை அவளுக்குக் கிட்டாத குருவாயூர் ஆண்டவன் கோயில் தரிசனமே தன் வாழ்நாள் குறிக்கோள். குருவாயூர் ஆண்டவனோ இந்த ஏழைக்குத் தன்னை எப்படி மாற்றி வந்து நல்ல வாழ்வையும், அதோடு தன் தரிசனத்தையும் கொடுத்தான் என்கின்ற அதி மீறிய கற்பனை உலகையும் இணைத்துக் கதை பயணிக்கின்றது. கேட்பதற்குச் சாதாரணமாக இருக்கும் இந்தப் படம் பார்த்தாலோ ஏதோ ஒரு திருப்தி மனதில் ஒட்டிக் கொள்கின்றது.
அதுவரை தன் கனவு நனவாகின்றதே என்று சந்தோஷ வெள்ளத்தில் மிதக்கும் பாலாமணியின் காதல், திடீரென முளைக்கும் முட்டுக் கட்டையால் திணறும் போது தனக்குத் தானே காதலைத் தியாகம் செய்யச் சமாதானம் சொல்லிக் கொள்கின்றாள். பக்கத்து வீட்டு ஜானகி அக்கா தான் பாலாமணியின் ஆறுதலுக்காக இருக்கும் இன்னொரு ஜீவன்.வெளியூரில் இருந்து அப்போது தான் வந்த ஜானகியின் மகன் உன்னி தொடர்ந்து பாலாமணிக்கு மனோதிடத்தையும் ஆறுதலையும் கொடுத்து இவள் கனவு நிறைவேறும் என்று அடிக்கடி சொல்லிக் கொள்கின்றான். இறுதியில் தன் திருமணம் முடித்த களிப்பை ஜானகியும் சொல்ல வரும் போது ஜானகி அப்போது தான் தன் மகன் உன்னி வந்ததாக அறிமுகப்படுத்துகின்றார். அங்கு உன்னியின் வடிவத்தில் வேறு யாரோ? அப்படியென்றால் இதுவரை நாளும் பாலாமணிக்கு ஆறுதல் கொடுத்த அந்த உன்னி யார்?
உடனேயே தன் கணவனை இழுத்துக் கொண்டு குருவாயூரப்பன் சந்நிதிக்கு ஓடும் பாலாமணி குருவாயூர் கோயில் மூலஸ்தானம் அருகே ஒருவனைக் காண்கின்றாள். அது அவளுக்கே தெரிகின்ற, இதுவரை நாளும் உன்னியின் உருவத்தில் வந்த அந்த உருவம்...
" ஞான் கண்டு, ஞானே கண்டுள்ளு, மாத்ரம் கண்டிடுள்ளு, அது உன்னியட்டா வேஷத்தில் வந்தது"
கணவன் மார்பில் புதைந்து கொண்டு அழ ஆரம்பிக்கின்றாள் பாலாமணி. அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் எமது கண்கள் தானாகவே பனிக்கின்றன.
பாலாமணி என்ற இந்த வேலைக்காரியின் கதையைப் பார்த்தபோது நினைவுக்கு வந்தவள் அம்மம்மா வீட்டில் வேலைக்காரியாக இருந்த மகேஸ்வரி என்னும் மகேஸ். எனது பாட்டனார் முறையானவர் எங்களூரில் ஒரு நிலச்சுவாந்தராக இருந்த காலம் அது. பளை என்ர பிரதேசத்தில் இருக்கும் தன் தென்னந்தோப்புக்களையும், நெல்லைப் பிரித்து அரிசியாக்க்கும் ஆலைகள் பலவற்றுக்கும் என்று இலங்கையின் மலையகத்தில் இருந்து ஆட்களை வரவழைத்துத் தனக்குச் சொந்தமான காணியிலேயே அவர்களின் குடும்பத்துக்கும் இருப்பிட வசதியும் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. காம்பரா, கொச்சிக்காய் (மிளகாய்), கொல்லை என்று சொல்லிக் கொண்டே போகும் பல மலையகச் சொற்கள் அவர்களிடமிருந்தும் எங்களுக்குப் புகுந்தன. ஆனால் அவர்களைப் போலல்லாது வீட்டு வேலைகளுக்காகத் தன் சின்னவயதிலேயே குடும்பப் பாரமேற்று வந்தவள் இந்த மகேஸ்.
அம்மமா வீட்டில் மகேஸ் கிட்டத்தட்ட தனக்கென்று ஒரு உலகத்தை வரித்துக் கொண்டு ராஜகுமாரியாக வளைய வந்தாள். வீட்டில் உள்ளவர்களே சில வேளை மகேஸின் பேச்சை மீற முடியாது. சின்ன வயதிலேயே வந்து சேர்ந்து வாலிபம் எட்டிப்பார்க்கும் வயசு வரை மகேஸ்வரி என்னும் மகேஸுக்கான செல்வாக்கு அந்த வீட்டில் இருந்தது. என்ன சாப்பாட்டு என்பதில் இருந்து எப்போது சாப்பாடு, எவ்வளவு பேருக்கு சாப்பாடு என்பதுவும் கூட அவள் கட்டுப்பாட்டில் தான். அவள் கணிப்பில் பணக்கார வீட்டுப் பெண்ணில் தானும் ஒருத்தி என்பது தான். வீட்டுக்காரரும் வேலைக்காரி என்ற குறையைக் கிட்டத்தட்ட மறக்கடித்து வைத்தனர்.
வாலிபம் துளிர் விட மகேஸின் மனதில் காதலும் வந்தது. பக்கத்து பேக்கரியில் வேலை பார்க்கும் நிதக் குடிகாரன் சிறீ தான். மகேஸின் மனதில் வந்த ராஜகுமாரன். அப்போது தான் அவளுக்கு எழுதப்படிக்க ஆசையும் வந்தது. என் அம்மா ஆசிரியை என்பதால் ஓய்வு நேரத்தில் தனக்குப் பாடம் சொல்லித் தருமாறு மகேஸ் அன்புக்கட்டளள போட்டாள். சில மாதங்களிலேயே ஓரளவு எழுதவும் ஆரம்பித்து விட்டாள். தன் கொப்பியில் மகேஸ் - சிரி என்று பக்கங்களை அவள் நிரப்பினாள். "மகேஸ் - சிரி" என்பதில் எழுத்துப் பிழையாக வரும் "சிரி" இவள் காதலன் "சிறீ" என்பது இவர்களின் சந்திப்புக்கு ஒரே சாட்சியாக இருக்கும் அம்மம்மா வீட்டுக் குட்டை மதிலுக்கு மட்டும் தெரியும் போல.
மகேஸ் - சிறீ காதல் கொஞ்சக் காலத்தில் ஊருக்கு வெளிச்சமாகி விட்டது.
"ராசாத்தி மாதிரி இஙக இருக்கும் உனக்கு உந்தக் குடிகாரனே கிடைச்சான்?"
வீட்டுக்காரர், அயலவர் இவை எல்லோரது கரிசனையும் மகேசின் காதில் அப்போது ஏறவேயில்லை.
"வசந்த மாளிகையில் சிவாசி எவ்ளோ குடிச்சிருக்கு, அந்த வாணி சிறீ மாதிரி நான் பார்த்துப்பன்" மகேசுக்குக் கிடைத்த ஒரே உதாரணம் அது ஒன்று தான். வேறு வழி இன்றி மகேஸுக்கும் சிறிக்கும் கல்யாணம் என்ற பந்தம் இணைத்தது. காதல் பரிசாக ஒரு பெண் குழந்தையைக் கொடுத்து விட்டு அடுத்த ஆண்டே நிரந்தரமாகப் போய்விட்டான் சிறீ.
கல்யாணத்துக்கு முன்பு வரை அந்த வீட்டில் பஞ்சவர்ணக்கிளியாய் சுற்றிய மகேஸ் வெள்ளைப் புறாவாக வர விரும்பவில்லை. கொழும்பில் சில வீடுகளில் வேலை பார்த்து வயிற்றைக் கழுவினாள்.
போன வருஷம் ஊருக்குப் போன போது அம்மாவிடம் கேட்டேன்,
"அம்மா! மகேஸ் இப்ப எங்க இருக்கிறாள்?"
"அதை ஏன் பறைவான், காசு ஆசைப்பட்டு ஏமாத்துப் பட்டுப்போனாள், எதோ அரபு நாட்டுக்குப் போய் கூடாத இடங்களில் இருந்து பொல்லாத வருத்தம் எதையோ வாங்கிக் கொண்டு வந்தாளாம். முகம் முழுக்கப் புண்ணாம், கொஞ்ச நாளில் கடும் வருத்தம் வந்து செத்துப் போனாளாம்" அம்மா பெருங்கவலையை முகத்தில் வரித்துக் கொண்டு சொல்லி வருத்தம் கொட்டினார்.
மகேஸுன் பெண் குழந்தை நிறையக் கனவுகளோடு ஏதாவது ஒரு வீட்டு வேலைகாரியாய் இப்போது சேர்ந்திருக்கும்.
புகைப்படங்கள்: நந்தனம் திரைப்படத்தின் சீடியில் இருந்து இப்பதிவுக்காகப் பிரத்தியோகமாக உருவாக்கப்பட்டவை.
Posted by
கானா பிரபா
at
10:33 PM
40
comments
Email This
BlogThis!
Share to Twitter
Share to Facebook