இலங்கை வானொலியை உயர்த்திய ஒலிபரப்புச் சிகரங்களில் ஒருவர், வானொலிக்குயில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் அவர்கள் கடந்த மார்ச் 23 ஆம் திகதி இவ்வுலகை விட்டுப் பறந்தார். இலங்கை வானொலியின் பொற்காலங்களில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் என்ற வானொலி நட்சத்திரத்தின் குரலினிமையைக் கேட்டு ரசித்த கோடானுகோடி ரசிகர்களுக்கு இந்தச் செய்தி பேரிடியாக அமைந்திருக்கும். மனதுக்குள் எங்கோ ஒரு மூலையில் இருக்கும் பசுமை நிறைந்த வாழ்வின் சுவடுகளில் வானொலிக்குயில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் அவர்களின் குரலும் பதியப்பட்டிருக்கும். காலையிலே இரண்டுவரிக் கவிதை குழைத்துத் தரும் பொங்கும் பூம்புனலில் இருந்து பெண்களுக்காகவே இவர் கொடுத்த பூவும் பொட்டும் மங்கையர் மஞ்சரி என்ற படைப்பைப் பால் வேறுபாடின்றி ரசித்த காலமும் நினைவுக்கு வருகின்றது. ஒருகாலத்தில் எட்டாக் கனியாக இருந்த இன்றைக்கு வானொலிப் பணி என்பது இன்று கையில் கிட்டிய பூமாலையாக வாய்த்திருக்கும் சூழலில் ஒரு வானொலி நிகழ்ச்சியை எப்படிக் கையாள வேண்டும் என்பதற்கு அளவுகோலாகத் திகழ்ந்தவர்களில் இவரும் ஒருவர். சொல்லப்போனால் வானொலித்துறையின் இலட்சணம் என்பது இவர் போன்ற அறிவிப்பாளர்களால் தான் துலங்கியது.நான்கு வருஷங்களுக்கு முன்னர் திருமதி ராஜேஸ்வரி சண்முகம் அவர்களை சிட்னியில் கெளரவப்படுத்திய நிகழ்வில் அவரின் பாதம் தொட்டு வணங்கினேன். எங்களைப்போன்ற ஏகலைவர்களுக்கெல்லாம் இவர்கள் தானே காற்றலையில் குருவாக இருந்தவர்கள். அவரோடு தனிப்பட்ட முறையில் பேசும்போது உங்களின் வானொலிப்பணி குறித்த ஒலி ஆவணப்படுத்தல் செய்யவேண்டும் என்று சொல்லியிருந்தேன். அது கைகூடும் தருணத்துக்கு முன்னரேயே விடைபெற்றுச் சென்றுவிட்டார்.
வானொலிக்குயில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் குறித்த நினைவுப்பகிர்வைச் செய்யவேண்டும் என்று நினைத்தபோது தானாகவே கிடைத்த பொக்கிஷமாக, நான் பெரிதும் நேசிக்கும் மூத்த ஊடகவியலாளர் அப்துல் ஜப்பார் அவர்கள் தன் எண்ண அலைகளைப் பதிவாக்கி மின்னஞ்சல் இட்டிருந்தார். அவரின் குரலிலேயே அதை ஒலிப்பகிர்வாகவும் கேட்டிருந்தேன். உடனே வஅனுப்பிவைத்தார்.
தினகரன் வாரமலரில் ஜீவிதன் எழுதிய "ஓய்ந்தது வானொலிக்குயில்" என்ற ஆக்கத்தையும் இணைத்து ஒரு அஞ்சலிப்பகிர்வைச் செய்து இவருக்குக் காணிக்கை ஆக்கினேன். இதோ அந்தப் பகிர்வு
தரவிறக்கிக் கேட்க
நேரடியாகக் கேட்க
இலங்கை கலையுலகின் துருவ நட்சத்திரம் ராஜேஸ்வரி சண்முகம்.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
சாத்தான்குளம் அப்துல் ஜப்பார்.
------------------------------------------------------
அத்தனை பணிகளுக்கு மத்தியிலும் அல்ஹாஜ் ஏ.எச்.எம். அஸ்வர் அவர்கள் அனுப்பி
வைத்த கைபேசி குறுஞ்செய்தி - சகோதரி விசாலாக்ஷி ஹமீட் தேம்பி அழுத வண்ணைமும்.
சகோதரர் BH அப்துல் ஹமீட் குரல் கம்ம தொலைபேசி வாயிலாகத் தந்த அந்த சோகத் தகவல் என்னை
அதிர வைத்தது - பதற வைத்தது - துக்கத்தால் தொண்டையை இறுக வைத்தது.
ராஜேஸ்வரி சண்முகம் - இலங்கை கலை உலகின் துருவ நட்சத்திரம் - யாழ்ப்பாணம் சென்ற
இடத்தில் மாரடைப்பால் இயற்கை எய்தினார் என்பதுதான் இதயத்தைக் கனக்கச் செய்த அந்த
சோகச் செய்தி.
ஒன்றா இரண்டா அறுபது ஆண்டுகாலப் பழக்கம் - கலை உலகில் இணைந்த பயணம். வர்த்தக
ஒலிபரப்பு பிரபல்யமாகு முன்பு, தேசிய ஒலிபரப் பொன்றே கலை உலக ஆக்கங்களுக்கு வடிகாலாய்
அமைந்த காலை, அமரர் “சானா” சண்முகநாதன் நெறியாழ்கையில் கொடி கட்டிப் பறந்த “நாடக
அரங்கில், அச்சாணி போல் திகழ்ந்த இரு அங்கங்கள் நானும் சகோதரி ராஜேஸ்வரி பிச்சாண்டியும்.
ஆண்களில் ஸ்ரீதர் பிச்சையப்பாவின் தந்தை டி.எஸ்.பிச்சையப்பா, “மாடசாமி” சோமசுந்தரம், தாசன்
பெர்னாண்டோ, ரொசாரியோ பீரிஸ், விக்டர், ”விதானையார்” கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி, வீ.சுந்தரலிங்கம்
”ரேடியோ மாமா” சரவணமுத்து, எம்.எஸ்.ரத்னம், TPO நடராஜா என்று ஒரு ஜாம்பவான்கள் பட்டாளம்.
அவர்களுடன் நானும்..!
பெண்களில் ஃபிலோமினா சொலொமொன், பஞ்சவர்ணம் லக்ஷ்மணன், ஆனந்தி சுப்ரமண்யம் (சூர்யபிரகாஷ்),
சரசாம்பிகை சுப்ரமனியம், ஜோசஃபீன் ரொசாரியோ, ஜோசஃபீன் கோஸ்தா, பரிமளாதேவி விவேகானந்தா, தீரா
ஆறுமுகம் என்று திறமைசால் கலைஞிகள் என்றோர் கூட்டம், அவர்களுள் எழுத்தாளர் சண்முகத்தை மணந்து
கொண்டதால் திருமதி சண்முகமாகிவிட்ட ராஜேஸ்வரியும்..!
எழுத்தாளர்களில் கலாநிதி கைலாசபதி, இலங்கையர்கோன், தாளையடி சபாரத்னம். ஸக்கரியா சிமியோன்,
சண்முகம், நஸ்ருத்தீன், NSM ராமையா, சில்லையூர் செல்வராசன், காவலூர் ராசதுரை, “எஸ்போ” என்ற
அற்புதமான ஆற்றல் மிக்கவர்களின் படைப்புகளை கூர்த்த மதியுடனும், தேர்ந்த ஞானத்துடன், மேற்சொன்ன
கலைஞர்களுடைய அபாரத் திறமையாலும் மெருகுசேர் நாடங்களை உருவாக்கி இலங்கை வானொலி
நிகழ்ச்சிகளிலேயெ “நாடக அரங்கை” தனித்வத்துடன் திகழச செய்தவர் அந்த மாபெரும் கலைஞர் “சானா”
சண்முகநாதன்...!
.
சானாவுக்கு யாரும் - எந்தக் கலைஞரும் தென்னிந்திய நட்சத்திரங்களின் பிரதிபலிப்பு என்று சொல்வது
கட்டோடு பிடிக்காது. அதனால் தன்னை இலங்கை சிவாஜி, இலங்கை MR ராதா என்று சொல்லிக் கொண்டு
வந்தவர்கள் ‘ஒடிசன்’ கட்டத்திலேயே கழற்றி விடப்பட்டு விடுவார்கள்.
ஆனால் இதில் ஒரு நகை முரண் உண்டு. என்னை சிவாஜியாகவும், ராஜேஸ்வரியை நடிகை பத்மினியாகவும்,
விசாலாக்ஷியை நடிகை சாவித்திரியாகவும் வர்ணித்து நேயர்கள் எழுதும் கடிதங்களை தனியாக எடுத்து வைத்து
பிறகு எங்களிடம் ரகசியமாகக் காண்பித்து தானும் குதூகலிப்பார். அத்துடனில்லை, “நீங்கள் நீங்களாக இருக்க
வேண்டும் வேறு யாராகவும் இருக்கக்கூடாது என்பதற்கு ரசிகர்கள் உங்களுக்கு விடும் எச்சரிக்கை இது” என்று அதற்கு
ஒரு புது அர்த்தமும் சொல்வார். ஆனால் நாங்கள் யாரும் யாரையும் ‘கொப்பி’ அடிப்பதில்லை என்பது அவருக்கும்
தெரியும் எங்களுக்கும் நன்றாகத் தெரியும்.
ஒரு முறை ஒரு விருந்தில் என்னை பாடச் சொன்னார்கள். நான் குரலை மாற்றி ஜெயராமன் போலவே “ஈடற்ற
பத்தியின்...” பாடிக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று, உச்ச ஸ்தாயியில் ஒரு வீறிட்ட அலறல், பிறகு உணர்ச்சிப்
பிழம்பாய், அந்தப் படத்தில் பத்மினி பேசிய வசனம், கைங்கர்யம் ராஜேஸ்வரி..!. சற்று நேரம் அரண்டு அந்தரப்
பட்டுப்போன கூடியிருந்தவர்-களிடமிருந்து கிளம்பிய ஆரவார கோஷம் அந்தக் கட்டிடத்தையே கிடுகிடுக்க வைத்தது.
நானும் ராஜேஸ்வரியும் நூற்றுக்கணக்கான வானொலி நாடகங்களில் நடித்திருக்கிறோம். ஆனால் மேடை நாடகம்
என்பது ஒன்றே ஒன்றுதான். அது “ லண்டன் கந்தையா “ இந்த நாடகத்துக்கு தொடக்கம் குறித்தவர் இலங்கையர்கோன்
ஆனால் தொடர்ந்து எழுதியவர் சண்முகம்.
நான் நாடக அரங்குக்கு ‘ஒடிசன்’ இல்லாமலேயே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட போது ‘அரைக் களிசான் போட்ட ஒரு 12 வயதுப்
பொடியன். ராஜேஸ்வரி எனக்குப் பிறகுதான் உள்ளே வந்தார். என்னை விட பல வயது மூத்தவர். இலங்கையில் நீ,
நான் என்று பேசும் வழக்கமில்லை. ஆனால் என்னை அவர் அப்படித்தான் அழைப்பார். கேட்டால், “இந்தப் பொடிப்பயல்
என் உடன் பிறவா தம்பி, வேறு எப்படிக் கூப்பிடுவது என்பார். நானும், “சரிதான்... போ.. கிழவி” என்பேன்.
ஆனால் நாடகங்களில், காதல் காட்சிகளில், உருகி வழிவதுண்டு. நாடகங்களை தொடர்ந்து கேட்கும் ஒருவர், “உங்கள்
மகனுடைய போக்கு சரி இல்லை’ என்று என் தந்தையிடம் ‘போட்டுக் கொடுக்க” என் தந்தை மெல்ல ரொசாரியோ
பீரிசிடம் விசாரிக்க, அவரோ, “ ஐயோ, உங்க பையன் பச்சக் குழந்த, அதனாலே நாங்க குழந்தைகளுடைய பால் மாவின்
பெயரான “ கவ் & கேட்” (Cow & Gate) என்று சொல்லித்தான் அவரை செல்லமாக அழைப்போம் என்று சொல்ல, உடனிருந்த
ராஜேஸ்வரி, “ஐயா இது போன்ற ஒரு பிள்ளையைப் பெற நீங்களும் ஜபாரின் அம்மாவும் பெருமைப் பட வேண்டும்”
என்றிருக்கிறார். அதற்கு என் தந்தை, “அவனுக்கு தாயார் இல்லை அம்மா” என்று கண்கலங்க , அதுவரை அது பற்றித்
தெரியாதிருந்த ராஜேஸ்வரி அழுதே விட்டாராம். அதன் பிறகும் ராஜேஸ்வரி என் மீது செலுத்திய பாசமும் பரியும்
உண்மையில் ஒரு தாயுடையது.
சமீபத்தில் கொழும்பு வந்திருந்த போது அவரை தொலை பேசியில் அழைத்தேன். CALLER TUNE என்ன என்கிறீர்கள், தனுஷின்
“கொலவெறி..டி..”. “ கிழவிகளுக்கெல்லாம் ஏன் இந்தக் கொலவெறி..? என்று நான் கேட்ட போது, மறுமுனையில் கேட்ட
கணீர் வெடிச் சிரிப்பு ராஜேஸ்வரியின் ‘ட்ரேட்-மார்க்’. அது இன்னும் என் காதுகளில் ரீங்கரித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
சமீபத்தில் கொழும்பு தமிழ்ச் சங்கத்தில் ரஸ்மினின் ‘ சமூக வானொலி” நூல் வெளியீட்டு விழாவில், அங்கு வந்திருந்த
பிரமுகர்களிடமெல்லாம், அவர்களது கை எழுத்துக்களை திரட்டி அதை ராஜேஸ்வரியக் கொண்டு என்னிடம் கொடுக்கச்
செய்து எங்கள் இருவரையும் வித்தியாசமான முறையில் கௌரவித்தார்கள்.அப்போது சிவாஜிக்கு பத்மினி அளிக்கும்
கௌரவம் என்றார் அவருக்கே உரிய வாஞ்சையுடன்..!
ராஜேஸ்வரிக்கு அழகான கணீரென்ற குரல் - தெளிவான அட்சர சுத்தமான உச்சரிப்பு - கையாளும் பாத்திரத்தின் மீது பரிபூரண
ஆளுமை - அற்புதமான நடிப்பு. இவை அத்தனையும் ராஜேஸ்வரியின் தனிச் சிறப்புகள் - முத்திரைகள். பிற்காலத்தில்
வர்த்தக ஒலிபரப்பில் ராஜேஸ்வரியும் விசாலாக்ஷியும் கொடி கட்டிப் பறந்ததற்கு அவர்களது சொந்தத் திறமை போக
“நாடக அரங்கு” என்ற பயிற்சிப்பட்டறையில் பெற்ற பட்டறிவும் ஒரு முக்கிய காரணம் என்றால் அது மிகையல்ல.
அடக்கத்துடன் ஒன்று சொல்வேன். உலகிலேயே மூத்த தமிழ் ஒலிபரப்பாளர்களாக ஆண்களில் நானும், பெண்களில்
ராஜேஸ்வரியும் இருந்தோம். இன்று அதில் ஒரு பாதி இல்லை. காலம் புதுப் புது கலைஞர்களை தோற்றுவித்துக் கொண்டே
இருக்கும் ஆனால் இழந்தவைகளை ஈடு செய்ய அதனால் இயலாது - முடியாது. அந்த வகையில் ராஜேஸ்வரியினுடையது
ஈடு செய்ய முடியாத பேரிழப்பே.
மூத்த ஒலிபரப்பாளன் என்கிற முறையில் சில நண்பர்கள் சேர்ந்து ஒரு விழா எடுக்க என்னை அணுகினார்கள். அப்படி ஒன்று
நிகழ்வதாயின் ராஜேஸ்வரியையும் இந்தியாவுக்கு அழைத்து அந்த விழாவில் கௌரவிக்கச் செய்ய வேண்டும் என்று அவாக்
கொண்டேன்.
ஆனால், இறைவன் இந்த சாமான்யனை முந்திக் கொண்டு மரணம் என்னும் மஹா பெரிய மகத்தான விருதை - கௌரவத்தை
ராஜேஸ்வரிக்கு வழங்கி விட்டான்.
உள்ளத்து உணர்வுகளை எல்லாம் ஒன்று திரட்டி ஒன்று சொல்கிறேன்... போ கிழவி போ...எங்கள் உணர்வுகளில் என்றென்றும்
கலந்திருப்பாய்....இதயங்களில் நிறைந்திருப்பாய்....கலாபிமானிகளின் நெஞ்சங்களில் கண்னியத்துடன் கொலு வீற்றிருப்பாய்...
கடந்த கால நினைவுகள் எண்னத் திரையில் பயணிக்க... கண்ணீர் கண்களை நிறைக்க பிரியா விடை தருகிறோம்... போ கிழவி..போ.
ஓய்ந்தது வானொலிக்குயில் - ஜீவிதன் (தினகரன் வாரமஞ்சரி)
ஒலிபரப்பு வரலாற்றில் ஒரு சகாப்தத்தை நிறைவு செய்த வானொலிக் குயில் திருமதி ராஜேஸ்வரி சண்முகம் வெள்ளிக்கிழமையுடன் நேயர்களிடம் இருந்து நிரந்தரமாக விடைபெற்றுச் சென்றுவிட்டார். வர்த்தக ஒலிபரப்பின் உன்னத இடத்தைப் பிடித்திருந்த அவர் நேயர்கள் மத்தியில் மட்டுமன்றி சக அறிவிப்பாளர்களிடமும் நெருங்கிய பிணைப்பைக் கொண்டிருந்தவர். யாழ்ப்பாணத்தில் அவர் மறைந்த செய்தி உள்நாட்டில் மட்டுமன்றி தமிழகத்திலும் புலம்பெயர் தமிழர்கள் மத்தியிலும் பரவியதும் அனைவரும் அதிர்ந்துபோயிருக்கிறார்கள். உண்மையில் பலர் செத்துப்போகிறார்கள், சிலர்தான் காலமாகிறார்கள். உண்மைக் கலைஞர்கள் என்றுமே அழிவதில்லை. அவர்கள் நிரந்தரமானவர்கள் என்று கவியரசர் கண்ணதாசன் அப்போதே சொல்லிவிட்டார். அந்த வகையில் தமிழர் நெஞ்சங்களில் நீங்காத இடத்தைப் பிடித்திருப்பவர்தான் ராஜேஸ்வரி சண்முகம்.
அறிவிப்புத்துறைக்கு வருபவர்களின் வரலாறு ஒருவருக்கொருவர் வித்தியாசப்படும். ஆனால் பெரும்பாலானவர்களின் வரலாறு வானொலி சிறுவர் மலருடன்தான் ஆரம்பமாகிறது. அவ்வாறே இலங்கை ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனத்திற்குப் பிரவேசித்த அவர், நாடகத்துறையில் பிரகாசித்து அறிவிப்பிலும் நிகரற்றவராக விளங்கினார். பெண் அறிவிப்பாளர்களில் கம்பீரமானவராகத் திகழ்ந்து உலகத் தமிழர் நெஞ்சங்களில் இடம்பிடித்துவிட்டார் என்றால் மிகையில்லை. அறிவிப்புத்துறைக்குள் வருபவர்கள் தாம் எந்தப் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பதை எந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும் வெளிக்காட்டக்கூடாது. அப்படியொரு எண்ணத்தை நேயர்களுக்கு ஏற்படுத்தாதவாறு அறிவிப்புச் செய்ய வேண்டும் என்று மூத்த ஒலிபரப்பாளர்கள் சொல்வார்கள். அவ்வாறு அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக ஒலிபரப்புத்துறையில் அனைவரையும் தமக்குள் கட்டிப் போட்டவர் ராஜேஸ்வரி சண்முகம். 1969 ஆம் ஆண்டு பகுதி நேர அறிவிப்பாளராகக் கடமையேற்று 1971 இல் தயாரிப்பாளராகி 1974 ஆம் ஆண்டு நிரந்தர அறிவிப்பளராக நியமனம் பெற்றவர். 1982 ஆம் ஆண்டு முதற்தர அறிவிப்பாளராகவும் 1985இல் அதி உயர்தர அறிவிப்பாளராகவும் உயர்ந்துசென்று வானலைகளைச் சிறப்பித்தவர். தமிழ் ஒலிபரப்புத்துறையில் என்னதான் போட்டி பொறாமைகள் நிறைந்து காணப்பட்டாலும் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் எதனையும் அலட்டிக்கொள்ளாமல் ஏனையவர்களையும் தட்டிக்கொடுத்து ஒரு தனியிடத்தைப் பிடித்து வைத்திருக்கிறார் என்பதை தற்போதைய அறிவிப்பாளர்கள் அவரது பெருமைகளைச் சொல்லி நெகிழ்ந்துபோவதிலிருந்து அறிய முடிகிறது. ஆண் அறிவிப்பாளர்களில் கே.எஸ்.ராஜா எவ்வாறு நேயர் நெஞ்சங்களில் நிரந்தரமாய் குடிகொண்டிருக்கிறாரோ அதேபோன்று பெண் அறிவிப்பாளர்களில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் மக்கள் மனங்களில் நிரந்தரமாய் அமர்ந்திருக்கிறார்.
1938ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 16ஆம் திகதி பிறந்த அவர் 74ஆவது வயதில் இறக்கும் வரை ஒலிவாங்கியைப் பிடித்து அறிவிப்புச் செய்தவர். தாம் பிறந்த பிரதேசத்தையோ வயதையோ அறிந்துகொள்ள முடியாத வகையில் அறிவிப்பைத் தமது முழு மூச்சாகக் கொண்டு பணியாற்றியவர் ராஜேஸ்வரி சண்முகம். அனைவருடனும் இன்முகத்துடன் பழகுவதால் அவரது அறிவிப்புக்கு அடுத்தபடியாக அவரின் பெருந்தன்மையான குணத்தின் பெருமை போற்றப்படுகிறது. வாரமஞ்சரிக்காக ஒரு நேர்காணலைத் தாருங்கள் அக்கா என்றால், அதவிடுடா, நான் நிறைய கவிதைகள் எழுதி வைத்திருக்கிறேன். அதனைப் பிரசுரிக்க வேண்டும் என்று அடிக்கடி சொல்பவர். யாழ்ப்பாணத்தில் இறப்பதற்கு முன்னரும்கூட அங்கிருந்து தொலைபேசியில் வாரமஞ்சரியுடன் தொடர்புகொண்டு பேசியிருந்தார். தாம் ஓர் ஒலிபரப்பாளர் என்றாலும் எழுத்துத் துறையில் அவர் தனித்திறமையுடன் திகழ்ந்தார். அதனால் ஏனைய ஊடகவியலாளர்க ளுடனும் மிகவும் பண்பானவராகப் பழகிவந்தார். இலங்கை வானொலியில் மிக நீண்டகாலமாக ஒலிபரப்பாகி வரும் பொங்கும் பூம்புனல் நிகழ்ச்சியை அவர் தொகுத்தளித்த பாணி தனித்துவமானது. பேர் கேட்ட அனைவரையும் நீராட்ட வரும் பொங்கும் பூம்புனல் என்று இரண்டு வரிக் கவிதையுடன் அவர் பாடலை ஒலிபரப்பிய விதம் நேயர்களை நிகழ்ச்சி நிறைவுபெறும் வரை கட்டிப்போட்டுவிடும். தவிரவும் பூவும் பொட்டும் மங்கையர் மஞ்சரி, வீட்டுக்கு வீடு முதலான நிகழ்ச்சிகளையும் வர்த்தக ஒலிபரப்புகளையும் குறிப்பிட்டுச் சொல்லலாம். இவ்வாறான பெருமைக்கும் திறமைக்கும் உரிய அவரை பல விருதுகள் தேடிவந்திருக்கின்றன. என்றாலும் கவியரசு வைரமுத்து வழங்கிய வானொலிக் குயில் பட்டம்தான் அவர் பெயருடன் நிரந்தரமாய் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறது. காற்ற லையில் அந்தக் குயில் வரும் வரை காத்திருப்போம் நாம்.
நன்றி: திரு.அப்துல் ஜப்பார் அவர்கள்
தினகரன் வார மஞ்சரி
திருமதி ராஜேஸ்வரி சண்முகம் குரல் பகிர்வின் சில துளிகள் நன்றி யாழ் சுதாகர் அவர்கள்
