யாழ்ப்பாணத்துப் புதினங்கள் - கோள் மூட்டல் மூன்று

மதில் மேல் பூனை(க்காதல்)

ஆரம்ப வகுப்பில் எனக்கு ABCD யில் இருந்து Role play வரைக்கும் ஆங்கிலத்தைப் புகட்டிய ஆசிரியை உடுவிலில் இருக்கிறா. அதுவும் எங்களுக்கெல்லாம் இங்கிலீஷ் படிப்பிக்க எவ்வளவு கெட்டித்தனம் வேணும். சொல்ல மறந்திட்டன் அவவின் பெறாமகன் தான் இவர். அவவை இந்த முறையாவது சந்திச்சுக் கதைக்க வேணும் எண்டு கங்கணங்கட்டிக் கொண்டு உடுவில் மகளிர் பாடசாலைக்குப் பக்கத்து ஒழுங்கை என்று என் அம்மா சொன்ன ஒரே ஒரு குறிப்பு மட்டும் இருக்க லுமாலா லேடீஸ் பைக்கை வலித்தேன். எல்லாப் பக்கத்தாலும் விசாரிச்சால் அவரைத் தெரியவில்லை. ஜி.எஸ் (கிராம சேவகர்) வீட்டை கேட்டுப் பாருங்கோ என்று ஒருவர் வழிகாட்டினார். ஆனால் ஜி.எஸ் வீட்டில் நின்ற நாய் "மவனே, கால் வச்சே எலும்பிருக்கும் தசை இருக்காது" என்று பல்லை இளித்துக் கொண்டு உறுமிக் கொண்டே துரத்த ஆயத்தமானது. ரீச்சரை இந்த முறையும் பார்க்க முடியாத துர்பாக்கியத்தை நினைத்து வெதும்பிக் கொண்டே உடுவில் மகளிர் பாடசாலைச் சுவரைப் பார்க்கிறேன்.

"உன் பெயர் என்ன?
இன்னும் ஒருமணி அகவில்லையா?
ஒரு மணிக்கு வரச்சொன்னி
ங்க
என்னைக் காக்க வைத்து விட்டு
வரவில்லை"

இப்படி ஒரு பெடிப்பிள்ளை சோக்கட்டியால் சுவரில் எழுதியிருக்கிறார். இவன் பாவி எழுதின குறிப்பிலேயே இரண்டு எழுத்துப் பிழை இருக்கு. எதுவாக இருந்தாலும் மொபைல்போன் யுகத்திலும் பழமையைப் பேணும் இந்தத் தம்பியின் கனவு கைகூடவேணும் பாருங்கோ.

தரேலாது செய்யிறதைச் செய் பாப்பம்

சண்டை ஒருவழியா ஓய்ஞ்சாலும் ஓய்ஞ்சுது இப்பவெல்லாம் புதுப்புது நாட்டாமையள் கிளம்பியிருக்கினம் என்று அன்னம்மாக்கா புலம்பும் அளவுக்கு நிலமை மோசம். அப்படி ஒரு நாட்டாமையின் கதை தான் இது. ஆமிக்காறருக்கு வேலை இல்லை சந்திக்குச் சந்தி "டெங்குவை ஒழிக்க நாம் கை கோர்ப்போம்" என்று இராணுவ அறிவித்தல் பலகையில் எழுதுவது மாத்திரமன்றி மதகுப்பக்கம் இருக்கும் நெருஞ்சி முள் பத்தைகளை வெட்டிக் களையெடுப்பதும் மருந்தடிப்பதுமாக "ஒப்பரேஷன் டெங்கு" நடவடிக்கை என்று சொல்லுமளவுக்கு அவை ஒருபக்கத்தால் இயங்க, இன்னொரு பக்கத்தால் நான் சொன்ன நாட்டாமைக்காரரும் வெளிக்கிட்டினம். அவை தான் சின்னக்குஞ்சி ஐயா சொல்லுமாற் போல "ஊத்தை இஞ்சுப்பெற்றர்". யாரடா அவையள் என்று மலைக்காதேங்கோ, ஊரில் சுகாதார அதிகாரிகளை "ஊத்தை இஞ்சுப்பெற்றர்" என்று அழைப்பதே ஒரு தனி சுகம்.

"வீடுகளில் இருக்கும் பற்றைகளை ஒழித்துக் கட்டவும், தண்ணீர் தேங்கியிருக்கும் பாத்திரங்களை அப்புறப்படுத்திச் சுத்தம் செய்யவும் இதன் மூலம் டெங்கு நோயைப் பரப்பும் நுளம்புகளை ஒழிப்போம், மீறினால் 50,000 ரூபா அபராதம்" என்று சுகாதார அதிகாரிகள் யாழ்ப்பாணத்தின் ஊர் நெடுகச் சொல்லி அலுத்துப் போய் அடுத்த கட்டமாக ஒவ்வொரு வீடு வீடாகப் போய்ப் பார்த்து வந்தவை. அப்படித்தான் எங்கட வீட்டுக்குப் பக்கமா இருக்கும் என் நண்பன் ஒருத்தனின் வீட்டுக்குப் போனவை. மண் குடிசை, நாலஞ்சு கோழிகள். சுத்தும் முத்தும் பார்த்தவைக்கு ஆப்பு வைக்க ஏதுவாக ஒரு சமாச்சாரம் கிட்டியது. சருவச்சட்டிக்குள் தண்ணீர், தண்ணீருக்குள் புழுக்கள்.
"இதென்ன காணும் புழுவெல்லாம் நெளியிது" - சுகாதார அதிகாரி
"அது பாருங்கோ கோழிக்கு வச்ச தண்ணி, எப்பிடியோ புழுக்கள் வந்துட்டுது" - இது என் நண்பனின் மனைவி
"இப்பவே எழுதுறன் அபராதம்" - இது கூடப்போன இன்னொரு சுகாதார அதிகாரி
"என்னட்டைக் காசு வாங்கிப்போடுவியோ நீ, எழுது பார்ப்பம் ஆனா ஒரு சல்லிக்காசு தரேலாது செய்யிறதைச் செய்" மண் வாரித் தூற்ற ஏதுவாக நின்று கொண்டு நண்பனின் மனைவி
"ஐயா உவள் விசரியின்ர கதையை விடுங்கோ, மன்னிச்சுக்கொள்ளுங்கோ ஐயா, தயவு செய்து எழுதிப்போடாதேங்கோ" நண்பன் ஏறக்குறைய காலில் விழாத குறையாக.
சுகாதார அதிகாரிகள் தண்டப்பண ரசீதை எழுதிக் கொடுத்துவிட்டு நகர்கிறார்கள். இதற்குப் பிறகு விதானையாரின் கடிதம், ஜே.பி (சமாதான நீதவான்) கடிதம் எல்லாம் எழுதி அனுப்பித் தான் தண்டம் தணிந்தது ;)

1820 ஆம் ஆண்டு எழுப்பப்பட்ட உடுவில் தென்னிந்தியத் திருச்சபை தேவாலயம்

மணியம் காரம் சுண்டல் பாருங்க ;)

"செம்பருத்தி செம்பருத்தி பூவப்போல பெண்ணொருத்தி" பாட்டுப் போட்டுக் கொண்டு ஐஸ்பழ வான்

காத்து வாங்கும் சின்னக்கடை
எல்லாப்பக்கத்தாலும் கொடியேறினாலும் ஏறிச்சு கடலுணவுகளுக்குக்கான கிராக்கி யாழ்ப்பாணத்தில் வெகுவாகக் குறைந்து விட்டது. சின்னக்கடைப்பக்கம் போனால் நண்டு, மீன் எல்லாம் விசிலடிச்சுக் கொண்டு ஹாயாக இருக்கினமாம், வாங்க ஆளில்லை. மேலே படத்தில் இருப்பது மீன் வண்டிக்காரர் உடுவில் பக்கமாக வந்த போது.

எங்கட ஊர் ரியூட்டறி

முன்னர் அருட்செல்வம் மாஸ்டர் வீடு பதிவில் எங்கள் ஊர் ரியூசன் சென்றரைப் பற்றிச் சொல்லியிருக்கிறேன். இந்த முறை மீண்டும் அங்கே ஒரு வலம் வந்தேன் கமரா ஆசை ஆசையாக அடுத்த தலைமுறையைத் தன் கண்ணில் வாங்கிக் கொண்டது.

காதல் பாடமும் எடுத்த வகுப்பு ;)



எங்களுக்கு க.பொ.த சாதாரண வகுப்பு வரை தமிழும், பின்னர் பல்கலைக்கழகப் புகுமுக வகுப்பில் இந்து நாகரீகமும் படிப்பித்த பாலா சேர் பாடம் நடத்த வரவும் நான் போகவும் கணக்காய் இருக்கு .
"எட பிரபு! அப்பிடியே இருக்கிறான்ரா இவன்" மகிழ்ச்சி பொங்க என் கைகளை வாங்கி வைத்துக் கொள்கிறார்.


நான் எழுதிய "கம்போடியா - இந்தியத் தொன்மங்களைத் தேடி" நூலைக் கொடுத்து விட்டு
"சேர், நீங்கள் அப்ப எங்களுக்குப் படிப்பிச்ச அறிவை வச்சுக் கொண்டு நான் கம்போடியா போய் எழுதின நூல் இது".
ஆச்சரியமும் பெருமிதமும் கலக்க என்னைக் கட்டியணைக்கிறார்.
"என்னட்டைப் படிச்ச பிள்ளை இப்படி புத்தகம் எழுதுவதெல்லாம் எனக்கு எவ்வளவு பெருமையா இருக்கு" என்னைக் கட்டியணைத்தார் அப்போது. எனக்கு லேசாகக் கண்களில் துளிர்க்க
"எனக்கும் இப்ப சந்தோஷமா இருக்கு சேர் "