தேநீரில் புன்னகை ☕️

"தேத்தண்ணி எண்டால் கடுஞ்சாயத்தோட கனக்கச் சீனி போட்டு இருக்கோணும்" என்பார் என் அம்மா. அதிகாலை நான்கு மணிக்கே காலை, மதியச் சாப்பாட்டை அரக்கப் பரக்கச் செய்து விட்டு தன் ஆசிரியப் பணியாற்ற பாடசாலைக்குப் போவதற்கு முன் சாப்பிடுவாரோ இல்லையோ

ஒரு மிடறு தேநீரைக் குடித்து விட்டுத் தான் கிளம்புவார். கந்தபுராணக் கலாசார பூமியில் பிறந்த அவருக்கு 365 நாளில் ஏகப்பட்ட விரதங்கள் வரிசை கட்டி நிற்பதும் இந்த உணவு துறப்புக்கு ஒரு காரணம்.

அம்மம்மா ஒரு படி மேல். தன் வீட்டில் மட்டுமல்ல வேறு உற்றார், உறவினர் வீடுகளுக்கும் சென்றால் "தேத்தண்ணி போட்டால் நல்லாச் சுடச் சுடப் போடு பிள்ளை" என்று விட்டு, தேநீர் பரிமாறப்படும் போது "இன்னொரு ஏதனம் தா பிள்ளை" என்று கேட்பார். ஏதனம் என்றால் பாத்திரம் என்று பொருள். ஆனால் அவரின் இடம், பொருள்.ஏவல் அறிந்து இன்னொரு பேணி (தேநீர்க் குவளை) யோடு தேநீர் வரும். 

இரண்டையும் வாங்கி விட்டு ஒரு இழுப்பு இழுப்பார் பாருங்கோ ஆற்றங்கரைக் காற்றுக்கு வேட்டி காயப் போடுவது போல அவ்வளவு நீளமாக அந்தப் பால் தேத்தண்ணியின் இழுவை ஒரு பாத்திரத்தில் இருந்து இன்னொரு பாத்திரத்துக்குப் போகும்.

நன்றாக இழுத்து ஆத்திய பால் தேத்தண்ணி தன் முடிவிடத்தில் (பேணி) கரையெல்லாம் நுரை தள்ளத் தள்ளத் துள்ளிக் கொண்டிருக்கும். 

தேநீரை வாங்கி ஆற அமரக் குடிப்பது ஒரு கலை.

அந்தக் காலத்தவர் இந்த விஷயத்திலும் தம் தனித்துவத்தைக் காட்டுவர். 

நுரை தள்ளும் பால் தேத்தண்ணியைக் குடிக்கும் போது அம்மம்மாவின் வாய்ப் பக்கமெல்லாம் நுரை படிந்திருக்கும். "அம்மம்மாவுக்கு மீசை முளைச்சிருக்குடா" என்றால் கொக்கட்டம் விட்டுச் சிரித்து விட்டு இருந்த இருப்பிலேயே தன் சேலைத் தலைப்பால் வாயைத் துடைத்துக் கொள்வார்.

வெற்றலை குதப்பிய வாய் என்றால் இந்தத் தேநீர்ச் சடங்குக்கு முன்னர் "பளிச்சு பளிச்சு" வாய் கொப்பளிப்பு நடக்கும்.

தமிழக விஜயத்தில் தான் இவ்வாறு பொது இடத்தில் தேநீரை ஆத்திக் குடிப்பதைக் கண்டிருக்கிறேன். மலேசியாவில் பொதித்தீன் பையுக்குள் நிரப்பிக் கொண்டு போன கதையும் உண்டு.

செப்பிலே செய்த மூக்குப் பேணியில் வெறுந்தேத்தண்ணி குடிக்கும் போது அந்த செப்பின் சுவையும் சேர்ந்த கலவை இருக்கும். கேரளத்தில் கட்டஞ்சாயா.

எனக்கு காலை எழுந்ததும் நல்ல பாட்டுக் கேட்பது போலத் தான் நல்ல தேநீர் குடிப்பதும். சம உரிமை கொண்ட நாட்டில் வாழ்வதால் நாலு மணிக்கெல்லாம் எழும்பி இலக்கியா அம்மாவைத் தேநீர் போடக் கேட்க முடியாது. ஏனென்றால் இருவருமே அரக்கப் பரக்க காலை ஆறரை மணிக்கே வீதியில் சகடையை (கார்) கொண்டு போனால் தான் வேலைக்குத் தக்க நேரத்தில் போகலாம். நானும் அடுப்படிக்குப் போகக் கூடாது என்பது கல்யாணம் கட்டின நாளில் இருந்து இலக்கியாவின் அம்மாவின் அன்புக் கட்டளை. 

நான் வேலை செய்யும் நகரப் பகுதியின் நல்ல தேநீரைக் கொடுக்கும் நல்ல மனசுக்காரனைத் தேடுவது என்பது உதித் நாராயணனிடன் திருப்புகழைப் பாடச் சொல்லிக் கேட்பதற்கு நிகரானது. புதிதாக ஒரு பகுதிக்கு வேலைக்குச் சேர்ந்தால் என் முதல் வேலை அங்குள்ள பகுதிகளின் தேநீர்க் கடைகளுக்கு ஒவ்வொரு நாளுக்கும் ஒவ்வொரு கடை என்று ஒதுக்கித் தேநீரைச் சுவைத்துப் பார்ப்பது. 

முடிவில் எனது நாவுக்கு உருசி கொடுக்கும் தேநீர்க் கடைக்காரன் தான் ஆத்ம நண்பன் ஆகி விடுவான்.

தேநீரைப் போடுவதற்கும் கை ராசி வேண்டும். அது இருப்பதைக் கொண்டு கலப்பதல்ல. மனம் வைத்துக் கொடுப்பது. எனது காலைத் தேநீர் பாழ் என்றால் மதியம் வரை கெட்டது தான் நடக்கப் போகுதோ என்று சொல்லும் என் மனம்.

இவ்வளவுக்கும் நாளொன்றுக்கு அதிக பட்சம் 3 குவளை தேநீர் தான் குடிப்பேன். ஆஸி நாட்டவருக்குக் காலைத் தேநீர் போதை மாதிரி.

தமக்கு விருப்பமான கடைகளில் வரிசை கட்டி நிற்பார்கள். சராசரியாக இரண்டு மில்லியன் ஆஸி நாட்டவர் தினமும் கடைகளில் தேநீர் வாங்கிப் பருகுகின்றனராம். வேலைத் தளத்தில் கட்டுக்கடங்காத அழுத்தம் வந்தால் தேநீர்க் கடை தான் பலருக்குத் தியான மண்டபம்.

காலையில் வெறும் வயிற்றில் Latte குடிப்பது (இரண்டு கரண்டி சீனி) சிவபாதவிருதையர் மகன் ஞானப் பால் குடிப்பது போல. அந்த முதல் சொட்டு வாயில் படுவது தான் நல்ல சகுனமா என்று சொல்லும். 

"பொச்சடுச்சுக் குடிப்பது" என்பார்கள் நம்மூரில்.

ஒவ்வொரு மிடறும் தொண்டைக்குள் போவதற்கு முன் நாக்கில் நீச்சலடிக்கும் இலெளகீக சுகம் அது.

எனக்குப் பிடித்த தேநீர்க் கடைக்காரரைக் கண்டு பிடித்து "நண்பேன்டா" என்று மனசுக்குள் சொல்வேன். ஆனால் சில காலத்துக்குப் பின் தேநீர்க் கடைக்காரருக்குப் பக்கத்தில் வாட்ட சாட்டமான ஒருத்தரைக் கண்டால் "துரோகி" என்று உள் மனது கத்தும். காரணம், கடை கை மாறப் போகிறது. கடையை வாங்கப் போறவரோ, அவரது உதவியாளரோ என் எதிர்பார்ப்புக்கு ஏற்ற தேநீரைக் கொடுக்க மாட்டாரே என்ற கவலை. அந்தக் கவலை பெரும்பாலும் நிரூபிக்கப்பட்டு விடும். நானும் என் பிரிய Latte தேடி புதுக் கடை தேடி ஓட வேண்டும்.

இவ்வளவும் நான் ஏன் சொல்கிறேன் என்றால் கடந்த நான்கு மாதங்களாகத் தேடிப் பிடித்த ஒரு தேநீர்க் கடைக்காரர் இன்று முதல் எதிரியாகி விட்டார். அவ்வ்வ் அவரின் கடையை இன்னொருவர் வாங்குவதற்கு அச்சாரம் நடக்கிறது.

சரி சரி தேநீரில் புன்னகை புராணமாகிப் புலம்பலாவதை விட அதற்கும் ஒரு நல்ல பாடலைப் போட்டுச் சமாதானம் கொள்வோம்  😀😀😀

உங்களில் எத்தனை பேர் பெண் பார்க்கும் போது தேநீர் குடித்தீர்கள்? 😜

"சின்னஞ் சிறு வயதில் எனக்கோர் சித்திரம் தோணுதடி"

 http://www.youtube.com/watch?v=t09r97wbLMg&sns=tw 

இந்தப் பாடல் குறித்த என் சிலாகிப்பு

http://www.twitlonger.com/show/n_1rqcjm8