ஊரெல்லாம் வெள்ளக்காடு

முந்தின நாளையில தலைநகர் கொழும்பில உத்தியோகம் பார்க்கிறவை இருந்திட்டு எப்பவாவது விடுமுறைக்கு யாழ்ப்பாணம் வரேக்க வாறவை போறவைக்கெல்லாம் கொழும்பைப் பற்றித்தான் ஏகத்துக்கும் புளுகித் தள்ளுவினம். அப்படி ஒருத்தர் கொழும்பால வந்து யாழ்ப்பாணத்தில் இருக்கும் தன் கூட்டாளியைக் கண்டு பேச்சுக் கொடுக்கிறார்.
"அதை ஏன் கேக்கிறாய்! அங்கத்தைய (கொழும்பு) றோட்டில சோறு போட்டுச் சாப்பிடலாம் அவ்வளவு சுத்தமான தரமான றோட்டுக்கள்"
உடனே யாழ்ப்பாணத்தவர், " உங்கட ஊரில சோறு மட்டும் தான் போட்டுச் சாப்பிடலாம், ஆனா இங்கத்தைய றோட்டில கறி, குழம்பெல்லாம் விட்டுச் சாப்பிடலாம்" என்றாராம் விட்டுக் கொடுக்காமல்.
அவர் அப்படிச் சொன்னதன் அர்த்தம் யாழ்ப்பாணத்து றோட்டுக்கள் குண்டும் குழியுமாக இருக்கும், எனவே குழம்பை ஊத்தினாலும் வழிஞ்சோடாது எண்ட அர்த்தத்தில். இந்தப் பகிடி கன வருஷத்துக்கு முந்தி சிரித்திரன் இதழின் முன் அட்டையில் வந்தது. நான் நினைக்கிறன் அந்த யாழ்ப்பாணத்துப் பாத்திரம் சின்னக்குட்டி என்று.

எங்கட ஊர்ப்பக்கம் தார் றோட்டுப் போடுவதே அரிது, அப்படியிருக்க பராமரிப்பு வேற நடக்குமா என்ன? எப்பவாவது யாராவது புண்ணியவான் றோட்டுப் போடுவம் என்று முடிவெடுத்தாலும் பறிக்கும் சல்லிக்கல்லில் அரைவாசிக்கு மேல் றோட்டுப் போடும் ஒப்பந்தகாரர் வீட்டு மதில் கட்டத்தான் போய் விடும். மிச்சம் மீதி சல்லிக்கல் கும்பலை ஆங்காங்கே பறித்து விட்டிருப்பார்கள். பிறகு றோட்டுப் போடும் நாளுக்கு முன்னரே அதில் அரைவாசி றோட்டால் போற பெடியள் எறிஞ்சு விளையாடவே போய்விடும். மிச்சம் மீதிக் கல்லை வச்சுக் கொண்டு றோட்டுப் போட்டால் அது கச்சான் அலுவா மாதிரி தார் பாதி கல் பாதியாக இளிச்சுக் கொண்டிருக்கும். நல்ல மாரி மழை அடிச்சால் அந்த றோடும் பெயர்ந்து குண்டும் குழியுமாக மீண்டும் தன் பழைய வாழ்க்கைக்குப் போய் விடும். இதான் எங்கட உள்ளூர் தெருக்களின் நிலை.

காங்கேசன்துறை வீதி யாழ்ப்பாணத்துக்குப் போகும் பெருந்தெரு. அதில் கோண்டாவில் மேற்கு எக்ஸ்போ வீடியோ கடையடியில் இருந்து தான் மதகு எண்ட ஒரு சாமானே ஆரம்பிக்குது. நல்ல மழைக்காலம் வந்தால் இந்த மதகுகள் தான் தடையில்லாமல் நீரை கொண்டு செல்ல உதவ வேணும். ஆனால் மதகு கூட காதலில் தோல்வியடைந்தவன் தாடி வளர்த்த மாதிரி நெருஞ்சி முள் பற்றையால் மூடி மறைச்சிருக்கும் மண் திட்டி. இந்த லட்சணத்தில் மழைநீர் எப்படி வெள்ளம் ஏற்படாமல் போய்ச்சேரும்? தொண்ணூற்றி இரண்டாம் ஆண்டு மாவீரர் தின வாரத்தில் எங்கள் ஊருக்கு கிடைத்த ஒரு பேறு இந்த மதகுகள் துப்பரவானது. ஒவ்வொரு வீட்டுக்காறரும் அந்தந்த வீட்டுக்கு முன்னால் உள்ள வீதியையும், மதகுகளையும் சுத்தம் செய்யவேணும் எண்டு அறிவிப்பு வந்தது. இப்படி ஏதாவது அறிவிப்பு முறையான இடத்தில இருந்து வந்தால் மறுபேச்சில்லாமல் எங்கட சனம் திருந்திவிடும்.

ஐம்பது வருஷத்துக்குப் பிறகு இந்த வருஷம் தான் எங்கட ஊரில் கண்காணாத வெள்ளமாம். எங்கட ஆட்கள் பிரமிப்பை வெளிப்படுத்தும் விதமே தனி. கன மழை அடித்தது என்றால் "பேய் மழை பெய்தது" என்பினம், அதிக வெள்ளப்பெருக்கு என்றால் "ஊரெல்லாம் வெள்ளக்காடு" என்று ஆச்சரியம் கொட்டுவினம். ஊரில் இருந்து வெள்ளத்தைச் சாட்சியம் பறையும் படங்கள் வந்திருந்தன.

எனக்கு நினைவு தெரிய இதே மாதிரி எண்பதாம் ஆண்டுகளின் நடுப்பகுதியிலும் ஒருக்கால் மழை வெள்ளம் வந்து ஊரே வெனிஸ் நகரமாக இருந்தது. எல்லா உள்ளூர் றோட்டுகளும் நெஸ்லே ரின்பாலை கடும் தேயிலைச் சாயம் போட்டுக் கலக்கின நிறத்தில ஒரே மழை வெள்ளமா இருந்தது. பள்ளிக்கூடங்களுக்கும் விடுமுறை. எங்கட வீட்டில் இருந்து பிள்ளையாரடிப் பக்கம் போகவே முடியாத வெள்ளம். ஏனெண்டால் எங்களூரில் "குளக்கரை" என்ற ஒரு பகுதி இருந்தது. குபேரன் எண்டு பெயரை வச்சுக் கொண்டு பிச்சை எடுப்பது போல குளக்கரை எண்டு பெயர் தான் ஆனால் அது ஒரு வறண்டு போன பள்ளக் காணி. சொந்தமாக மலசலகூடம் இல்லாதவர்கள் ஒதுங்கப் போவதுக்கும், எங்கள் ஊர் பற்பொடி ஆலைக்கு நெல் உமியை எரித்து எடுப்பதற்கும் அந்த இடம் தான் பயன்படும். மாரி மழை வந்து விட்டால் வர்ண பகவானின் முதல் தாக்குதல் இந்த "குளக்கரை" தான். அப்படியே முழு மழை வெள்ளத்தையும் வாரிக் குடித்து திக்கு முக்காடி றோட்டுப்பக்கமும் வந்து முறையான வாய்க்கால் வசதி இல்லாததால் உள்ளூர் றோட்டையும் தன் நிலைக்கு ஆக்கி ஒரே வெள்ளக்காடாய் ஆக்கிவிடும். அந்தக் குளக்கரைப் பக்கம் றோட்டால் போனால் மார்கழி சீசன் சங்கீதக் கச்சேரியை தவளை, நீர்ப்பாம்பு வகையறாக்கள் இரவிரவாகக் கொடுப்பினம். விடியும் போது பார்த்தால் றோட்டில் வழிந்தோடிய வெள்ளத்தில் வயிறு வெடிச்சுச் செத்த தவக்கைமார் ஆங்காக்கே இருப்பினம்.

இந்தக் குளக்கரையைத் தான் பின்னர் தெல்லிப்பழை யூனியன் கல்லூரி இடம்பெயர்ந்து எங்கள் ஊரில் இயங்கியபோது திருத்தி விளையாட்டு மைதானமாக்கப் படாதபாடு பட்டவை. டி.சே தமிழனுக்கு நினைப்பிருக்கும் எண்டு நினைக்கிறன்.

அந்த எண்பதுகளில் வந்த பெரு வெள்ளத்தில் போக்குவரத்துக்காக லொறி டயரை மிதக்க விட்டு ஏறிப்போனவர்களும், வாழைக்குத்திகளைப் பிணைச்சல் இட்டு சவாரி செய்தவர்களும் உண்டு.தாவடிச்சந்திக்கு அங்கால் இருக்கும் நந்தாவில் பக்கம் அதை விட மோசம். காங்கேசன் துறை வீதியில் மிதக்கும் நந்தாவில் நிலப்பரப்பு கடும் ஆழம் கொண்டது. அந்த நேரம் மழை வெள்ளம் நிரம்பி தப்பித் தவறி நந்தாவில் வெள்ளத்தில் விழுந்தவர் நேராக பரலோகம் தான் செல்லலாம், வேறு உபாயங்கள் இல்லை.

கொக்குவில், கோண்டாவில், நந்தாவில், இணுவில் என்று காரணப்பெயர்கள் வந்ததுக்கு காரணமே ஒரு காலத்தில் இந்த ஊர்களில் எல்லாம் குளங்கள் இருந்தனவாம். "வில்" என்றால் குளம். காலவோட்டத்தில் குளங்கள் மாயமாகி மழை வந்தால் தான் பூர்வீகத்தையே இவை நினைவுபடுத்துகின்றன.

ஈரச்சதுப்பு நிலத்தால் நடந்து வந்தால் பாட்டா செருப்பின் பின்புறம் சேற்றில் ஒற்றி பின்னங்கால்கள் எல்லாவற்றிலும் படிந்து போகும்.

"மழையே மழையே மொத்தப் பெய் என்று பாடினால் மழை நிண்டு போயிடுமாம், மழையே போ போ எண்டால் தான் கன மழை பெய்யும்" என்று முன்னர் கூட்டாளி ஒருவன் சொன்ன ஆலோசனையை நானும் அமுல்படுத்தியிருக்கிறேன்.

மழைக்காலம் வந்து விட்டால் காதுக்குள் வந்து கிசுகிசுத்து விட்டு ரத்ததானம் கேட்கும் நுளம்புப்படையை விரட்டுவது எங்கள் வீட்டு முற்றத்தில் இருக்கும் வேப்பமரத்தின் கொட்டைகள், அவற்றை ஏற்கனவே பதப்படுத்திக் காயப்போட்டு வைத்திருப்போம். அதுவும் இல்லாவிட்டால் இருக்கவே இருக்கு, மில்க்வைற் என்ற எங்களூர் உள்ளூர் உற்பத்தி நிறுவனம் செய்த "நீம்" என்ற வேப்பம் கொட்டைகளை அரைத்துப் பொடி செய்த பாக்கெட்டுக்கள். அவற்றை வாங்கி சட்டியிலே தணல் போட்டு அந்தப் பொடியைத் தூவிவிட்டால் நுளம்புகள் கொழும்பைத் தாண்டி ஓடும்.

எங்களைப் பொறுத்தவரை கீரிமலை, கசோர்னா பீஸ் போன்ற கடற்கரைக்கு எல்லாம் போய் காலில் நீரை நனைத்து விளையாட முடியாது, நேவிக்காறன் விளையாடி விடுவான். ஏழைக்கேற்ற எள்ளுப் பொரி போல எங்களைப் போல சிறு நடு றோட்டில் இருக்கும் வெள்ளக் குவியலைக் கண்டால் போதும். அதுவரை வீதி ஓரமாகப் போனவர்கள், சடாரென்று வீதிக்குக்கு குறுக்கால் போய் வெள்ளத்தை ஒரு கலக்குக் கலக்கி, சிலசமயம் ஆளுக்காள் காலால் நீரை எத்தி விளையாடி விட்டு வந்தால் தான் பாவ விமோசனம் கிடைக்கும். ஊர் நாய்களின் எச்சங்கள் கலந்த வெள்ளத்தை இப்ப நினைத்தால் இலேசாக குமட்டுது. வெள்ளம் கலக்கிய முதல் நாள் பெரிசாக மாற்றம் ஏதும் இருக்காது. அடுத்த நாள் இரண்டு காலில் பாதங்களைச் சுற்றி மெதுவாகக் கடிக்க ஆரம்பிக்கும். அடுத்த நாள் பின்னேரம் வாக்கில் காலெல்லாம் சொறிஞ்சு தடிச்சு புண்களாக மாறி எங்களின் முதல் நாள் குற்றத்தை ஒப்புவிக்கும். நீர்ச்சிரங்கின் கைங்கர்யம் அது.
"உமக்கு நல்லா வேணும்! உம்மை ஆர் ஆள் விட்டது வெள்ளம் கலக்கச் சொல்லி" முதுகில் நாலு சாத்தி விட்டு எங்கள் வீட்டு வைத்தியம் ஆரம்பமாகும், வேறென்ன பழைய வேஷ்டியை கிழித்து மண்ணெண்ணையை அதில் ஒற்றி காலைச் சுற்றிக் கட்டுவாள் அம்மா.

படங்கள் நன்றி: தாயகத்தில் இருந்து